-Պարոն Գևորգյան, քանի որ ինձ շատ սրտամոտ են հայ ժողովրդական, գուսանական մեղեդիները, Ձեր երաժշտությունը լսելիս ես միշտ որսում եմ դրանց արձագանքները: Դուք բախտավոր եք, որովհետև մանկուց լսել եք Ձեր մայրիկի՝ երջանկահիշատակ Վալյա Սամվելյանի անզուգական կատարումները, նրա երաժշտական ճաշակը կրթել է Ձեր գեղագիտական ընկալումները, ու այսօր ստեղծում եք այնքան գունեղ, այնքան բարձրակարգ ու այնքան հայեցի երաժշտություն:

Ամրամ Հայրապետյանը՝ որպես պայմանագրային, Տավուշի սահմանը պաշտպանում է արդեն 17 տարի: Եթե ժամկետային զինծառայությունն էլ գումարենք, ավելի քան 19 տարի համազգեստ է կրում: Ես արագ հաշվում եմ մտքիս մեջ ու ասում.

Մեքենայի պատուհանից այն կողմ բնապատկերները փոխարինում են մեկը մյուսին` կրճատելով մեր ճանապարհն ու րոպե առաջ մոտեցնելով կոմպոզիտոր, ժողովրդական արտիստ Տիգրան Մանսուրյանի հանդիպումը զինվորների հետ։ Մաեստրոն երբեք չի հրաժարվում զինվորականների հետ հանդիպման հնարավորությունից:

Աշոտը տոնական եղևնին զարդարել ու երազանքը կախ է տվել ծառի ճյուղերին, այն ակնկալիքով, որ այս անգամ գոնե հրաշք կլինի, ու հայրիկը Ամանորին տանը կլինի։ Ձմեռ պապի հեքիաթն էլ այստեղ՝ հանրապետության սահմանամերձ բնակավայրերում փոքր -ինչ այլ կերպ են պատմում. հեռու հեռավոր սարերի հետևում է Ձմեռ պապի քարանձավը, գյուղի հայրիկներն էլ անձամբ են Ձմեռ պապին տանում իրենց զավակների նամակները…

Օրերս զորավարժարաններից մեկում, պատրաստության պլանի համաձայն, հերթական պատրաստությունն անցավ հատուկ նշանակության ստորաբաժանումներից մեկը։ Սա ձմեռային վարժանքի առաջին փուլն էր։

«Պաշտպան հայրենյաց» ծրագիրը հնարավորություն է ընձեռում շարքային և սպայական կազմին պարտադիր զինվորական ծառայության առաջին վեց ամիսը լրանալուց հետո, կառավարության սահմանած կարգով, անցնել պայմանագրային զինծառայության։

Ուսումնական զորամասերից մեկում ժամկետային զինվորները սերտում են առաջին բուժօգնության հիմունքները։