Առաջին հայը, որն արժանացել է Նոբելյան մրցանակի, Դորկ Սահակյանն է. նա 2007 թ. ԱՄՆ նախկին փոխնախագահ Ալբերտ Գորի հետ կիսել է աշխարհի ամենահեղինակավոր՝ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ Նոբելյան մրցանակը։

Երբ արեգակը մեկնի հուրքի մեջ,
Եվ մայրամուտը վշտահար լողա,
Աստղացոլքերի բույլերում անշեջ
Ընկած տղերքի լույսը ցոլցլա,
Կիջնի կարոտի մի տաք ելևէջ,
Եվ սիրտդ անհուն ցավից կդողա,-
Շշնջա՝ միասին ենք…

«Գերիներն աշխատում են բլոճների նման… Իրոք էլ, այսքան հեռվից նրանք սեւ բլոճների են նման, անկանոն վխտում են աջ ու ձախ, հետո հավաքվում իրար գլխի ու նորից ցրվում,- մտածեց Արուսը, որ հասել էր մարգի ծայրին, շտկել փայտացած մեջքը, քաղհանի ուրագին կռթնած` նայում էր ավտոճանապարհ կառուցող գերիների կողմը։

…Պատերազմը ձգվում է հայի երակներով ու հասնում երկինք: Այնտեղ իրականությունն այլ է, ներկաներն ավելի շատ են, քան բացակաները: Եվ շարքերով լուռ անցնում ես ու աղոթքի պես շշնջում՝ փա՜ռք, փա՜ռք, փա՜ռք…

Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամի ջանքերով մինչև տարեվերջ լույս կտեսնի հուշարձանագետ, պատմաբան, բանահավաք Սամվել Կարապետյանի հեղինակած «Արցախի մանրատեղանուններ» գիրքը:

«Հայ Ձմեռ պապ» բարեգործական հիմնադրամը այս տարվա ապրիլից իրագործում է «Հարգանքի և երախտիքի կրթամրցանակ՝ նվիրված մեր գոյամարտի հերոսների հիշատակին» ծրագիրը՝ համագործակցելով ԵՊՀ-ի հետ։ Որոշվել է կրթամրցանակներ շնորհել Մայր բուհում ուսանած ու զոհված տղաների անվամբ և շնորհել այն ուսանողներին, որոնք կհամապատասխանեն միացյալ հանձնախմբի (դեկան, դասախոսներ, փորձագետներ, զոհված տղաների ծնողներ, հարազատներ և այլք) չափորոշիչներին:

Հաճախ ենք լսում, ինքներս էլ մեր հերթին հաստատում, որ բանակ ասելով առաջին հերթին հասկանում ենք զինվոր՝ լավ վարժված, ֆիզիկական գերազանց տվյալներով, կուշտ, հագուստ-կապուստը տեղը, լավ զինված։ Միանգամայն ճիշտ է։ Սակայն նույնքան ճիշտ է, եթե այս միտքը մենք արտահայտենք հրամանատարի դեպքում։ Որովհետեւ ի՞նչ կարող է ասել աշխարհի ամենալավ զինվորը, եթե նրան գործելու, նպատակաուղղելու հնարավորություն տվողը չկա, այսինքն՝ հրամանատարը։