Հոգևոր-մշակութային
Հիմա քեզ նորից եմ նայում, Շուշի՛, մոխիրներից վեր հառնող փյունիկ։ Մի պահ թևերս բացում եմ ու ցանկանում եմ գրկել քեզ անպատմելի հպարտությամբ։ Շուշի՛, ուզում էին քեզ թևատե՞լ։ Չեն կարող, քանզի հողումդ ապրած ու հողիդ համար կյանք տվող հերոսներ ունես։ Քեզ պես անպարտելի են նրանք, անչափելի ուժով ու կեցվածքով։
Վարդանանք չերկյուղեցին իրենց կյանքը զոհելու իրենց Աստծու համար, քանի որ «Աստծու սերն ավելի մեծ է, քան ամեն երկրավոր մեծություն. և այն այնպես աներկյուղ է դարձնում մարդկանց, ինչպես հրեշտակների անմարմին զորքերը»,- Վարդանանց պատմության մեջ գրել է Եղիշեն:
Կյանքում կա երեք հիմնական օրենք, որոնցով պետք է առաջնորդվել, և առանց դրանց հետևելու ոչ ոք չի կարող ասել, որ իր կյանքն արժանավայել է ապրել։ Դրանք շատ պարզ օրենքներ են: Պաշտիր Աստծուն։ Պաշտպանիր քո Հայրենիքը։ Սիրիր քո ընտանիքը: Մենք պաշտում ենք Աստծուն: Մենք սիրում ենք մեր ընտանիքը։ Եկել է Հայրենիքը պաշտպանելու ժամանակը։
Սարդարապատի ճակատամարտում հայ եկեղեցականի կոչն էր՝ կռվենք ու հաղթենք, հաղթենք ու ապրենք: Անշուշտ, գիտակցված մահվան գնալ դեռ չի նշանակում, որ պետք է անպայման զոհվել մարտի դաշտում:
Գանձասարի վանահայր Տեր Սահակ վարդապետ Շաքարյանը, իր աղոթքն առ Աստված հղելով, խաղաղություն և բարօրություն է խնդրում հայ ազգի համար։
Զինվորներին առաջնագիծ ուղարկելուց առաջ քաջալերելն ու աղոթելը բոլոր ժամանակներում եղել է հոգևորականների ծառայության գլխավոր կետը:
