Ճակատագրեր
«Մեր բանակը ինքնակրթությամբ ստեղծված բանակ է: Մենք չէինք կարող սպասել, որ հեռուներից գեներալները գային և մեզ կռվել սովորեցնեին: Մենք մեր հովվի, արհեստավորի, բանաստեղծի միջից հանեցինք պաշտպանության նախարարին, գեներալին, զինվորին ու կռվեցինք»…
Լրացավ հայ ազգային-ազատագրական պայքարի նշանավոր գործիչ Սեբաստացի Մուրադի ծննդյան 145-ամյակը: Ի դեպ, քաջազուն սեբաստացի ռազմիկի հարսանիքի քավորն է եղել բանաստեղծ Դանիել Վարուժանը:
Արցախյան պատերազմի հերոս Լեոնիդ Ազգալդյանը ոչ թե պատերազմի, այլ խաղաղության մարտիկ էր` ֆիզիկական եւ հոգեւոր արժանիքների բարձր համադրությամբ: 1988թ., երբ Երեւանում խաղաղ ցույցեր էին, Լեոնիդի խորաթափանց միտքը հասկանում է, որ երկիրը կարելի է ազատագրել միայն զինված պայքարի միջոցով:
Նոյեմբերի 20-ին ԼՂՀ պաշտպանության բանակի շտաբի նախկին պետ Անատոլի Զինեւիչը կդառնար 80 տարեկան։ Զինեւիչը մահացել է 12 տարի առաջ:
Այն, որ չեչեն գրոհային Բասաևը կռվել է Աբխազիայում, հանրահայտ է, իսկ հայերի դեմ նրա մղած մարտական գործողությունների մասին գիտեն քչերը: Դա հենց իր՝ Բասաևի «վաստակն է», որը «հպարտանալու» որևէ բան չուներ այս հարցում:
Գարնանային մայրամուտին` 1991թ. ապրիլի 7-ին, երկնքի մուգ կապույտից մի փոքրիկ լույս իջավ Ճոճկանի Սուրբ Մարիամ Աստվածածին եկեղեցու խաչին ու տարածվեց գյուղով մեկ: Ֆրունզիկ և Անահիտ Խուդինյանների ընտանիքում լսվեց առաջնեկ որդու մանկական ճիչը, որ բնավ էլ լաց չհիշեցրեց, ասես ողջույնի կանչ լիներ:
