Զինվորական թղթակցի վաղեմի իմ սովորությամբ՝ այս պատերազմի (քիչ մնաց գրեի՝ «վերջին պատերազմի») ընթացքում էլ եմ օրագիր ունեցել, որի որոշ գրառումներ շտապում եմ հրապարակել…

Զրույց իրանահայ երգիչ ՀԱՆՐԻ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԻ հետ

Հերթափոխը հանձնելուց հետո թեք անտառալանջով իջնում էի զորամաս։ Զինվորներն այդ ճանապարհը սովորաբար վազքով են անցնում. այլ կերպ անհնար էր նույնիսկ։
-Մենք շուտ գնանք, բաղնիքը վառենք,- թույլտվություն խնդրեցին նրանք ու թաց գարնանային արահետներով սղալով սկսեցին իջնել վար։

Վախճանվեց հայ մեծանուն դերասան ԱՐՄԵՆ ՋԻԳԱՐԽԱՆՅԱՆԸ …
Նրա հետ մեր զրույցը 12 տարվա վաղեմություն ունի, հեղինակը պատմում է իր մանկության, անցած ճանապարհի մասին, խոսում է բանակի ու զինվորի, արվեստի ու արվեստագետի առաքելությունից, մտորում հայկական իրականության խնդիրների շուրջ:

Ես ձեր մայրն եմ ու ձեր քույրը,
Ի՛մ զավակներ, եղբայրնե՛ր իմ,

Առավոտ լուսո կայծակեց բոթը,
Կրկին շիկացավ Արցախի օդը,

Հիմա քեզ նորից եմ նայում, Շուշի՛, մոխիրներից վեր հառնող փյունիկ։ Մի պահ թևերս բացում եմ ու ցանկանում եմ գրկել քեզ անպատմելի հպարտությամբ։ Շուշի՛, ուզում էին քեզ թևատե՞լ։ Չեն կարող, քանզի հողումդ ապրած ու հողիդ համար կյանք տվող հերոսներ ունես։ Քեզ պես անպարտելի են նրանք, անչափելի ուժով ու կեցվածքով։