Հոգևոր-մշակութային

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի հրատարակչությունը, համագործակցելով «Կոլաժ» հրատարակչատան հետ, երեք լեզուներով (հայերեն, անգլերեն, ռուսերեն), լույս է ընծայել «Արցախի հոգևոր-պատմական հուշարձանները» խորագրով քարտեզը: Նախաձեռնությունն իրականացվել է Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց կաթողիկոսի օրհնությամբ եւ Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության (ՀԲԸՄ) ֆինանսավորմամբ:

«Նախկինում պահեստազոր բառը շատ էի լսել, բայց այս անգամ ակամա ուշադրություն դարձրի դրա բովանդակությանը: Պահեստազոր: Այսինքն՝ պահեստային զորք, կամ պահեստային զորություն: Բանակ՝ բանակի թիկունքում: Մենք փոքր երկիր ենք՝ մեծ խնդիրներով, ու մեր ամբողջ ուժը պիտի մեկտեղված լինի՝ թե՛ պահեստային, թե՛ գործող: Մենք պիտի ոչ մի կաթիլ ուժ չկորցնենք:

Այս զրույցը Վանուշ Խանամիրյանի ծննդյան 75-ամյակի առիթով՝ հրապարակվել է «Հայ զինվորում»: Մեծ վարպետի խոսքում անսահման սերն է Հայրենիքի հանդեպ, սեփական մշակույթի, բանակի, երկրի, ժողովրդի պաշտամունքը:

19-րդ դարի 80-ական թվականներն էին, հայոց ազգային զարթոնքի տարիները։ Հովհաննես Թումանյանը տվել է այդ շրջանի ընդհանուր նկարագիրը. «Մեր կյանքում ռազմական փողի նման թնդում էին Գամառ-Քաթիպայի ազատ երգերը, վարար գետի նման հոսում էին Րաֆֆու վեպերը` անընդհատ ու խորհրդավոր, մամուլի մեջ աջ ու ձախ շառաչալից մտրակում էր Գրիգոր Արծրունին, իսկ Թիֆլիսի թատրոնում զինվորական երաժշտությունը հնչեցնում էր «Զեյթունցիների մարշը», եւ որոտում էր Ադամյանը…