Ճակատագրեր
«Թիֆլիսում ունեցած 3 միլիոն ռուբլի արժողությամբ անշարժ գույքս կանցնի թոռներիս, եթե նրանք ծնվեն հայ-լուսավորչական կանանցից…», այսինքն՝ եթե որդիներն ամուսնանային հայ քրիստոնյա կանանց հետ։ Սա մի հատված է թիֆլիսահայ բարերար Ալեքսանդր Մանթաշյանի կտակից։
1950 թվականի ամռանը Ստալինը ԽՍՀՄ գիտնականների ու զինվորականների առջև խնդիր դրեց՝ ստեղծել Մոսկվան թշնամական ինքնաթիռներից պաշտպանող գերժամանակակից հակաօդային պաշտպանության համակարգ, որպեսզի օտար ոչ մի թռչող սարք չկարողանա անցնել պողպատյա այդ պատնեշից։
Ռուսական, հետագայում՝ նաև խորհրդային ռազմածովային նավատորմի պատմության մեջ ոսկե տառերով է գրված Ալեքսանդր Նիկոլայի Գարսոյանի (Գարսոև) անունը։ Ցավոք, Խորհրդային Միությունում որպես չգրված օրենք ընդունված ռազմական գործիչներին ու զինագործներին գերգաղտնիության մեջ պահելու տաբուն լայն հասարակության համար անծանոթ են դարձրել մեր այս տաղանդավոր հայրենակցի կյանքն ու գործը։
«Մեր բանակը ինքնակրթությամբ ստեղծված բանակ է: Մենք չէինք կարող սպասել, որ հեռուներից գեներալները գային և մեզ կռվել սովորեցնեին: Մենք մեր հովվի, արհեստավորի, բանաստեղծի միջից հանեցինք պաշտպանության նախարարին, գեներալին, զինվորին ու կռվեցինք»…
Լրացավ հայ ազգային-ազատագրական պայքարի նշանավոր գործիչ Սեբաստացի Մուրադի ծննդյան 145-ամյակը: Ի դեպ, քաջազուն սեբաստացի ռազմիկի հարսանիքի քավորն է եղել բանաստեղծ Դանիել Վարուժանը:
