Ամեն նորաստեղծ ընտանիքում էլ անհամբերությամբ, սրտի թրթիռով են սպասում առաջնեկին, հազար երազանք մտովի փայփայում, հազար նպատակ գծում…

Բարձունքներից մեկի պաշտպանության ժամանակ աչքի է ընկել և խմբի կազմով 2 անգամ շրջափակումից դուրս է եկել ավագ ենթասպա Սասուն Վրեժի Սահակյանը:
***
Վիրավոր զինծառայողներին տարհանելիս և առաջին բուժօգնություն ցուցաբերելիս աչքի է ընկել վարորդ-սանիտար, շարքային Սամվել Գևորգի Գրիգորյանը:
Հակառակորդի հրետակոծության տակ բազմաթիվ վիրավորների առաջին բուժօգնություն է ցուցաբերել և տարհանել բուժծառայության կապիտան Անուշ Լազարի Միքայելյանը:

Հրաչյայի հետ ծանոթացել եմ անգլերենի դասընթացներին: Մեր խմբի ուրախությունն էր՝ միշտ եռանդուն, հումորով ու ընդգծված լավատես: Դասընթացի ավարտական քննությանը մեզ անգլերենով ներկայացրեց իր սիրելի նախասիրության՝ լեռնագնացության նրբությունները: Այնպիսի հափշտակությամբ էր պատմում, որ բոլորիս վարակեց իր համար կենսակերպ դարձած մասնագիտության հանդեպ սիրով:

Պատերազմի առաջին օրվանից Ջրականում էինք, բայց պարբերաբար փոխում էինք տեղներս։ Արդեն անցել էր երեք շաբաթից ավելի: Արաքսի հովտում խրամատ էինք փորում, երբ հրամանատարը կապ տվեց.
– Շտապ իջեք ներքև, վերադասի հրամանով տեղափոխվում եք: Ռազոյին ասա, թող ինքն էլ իջնի։

Տավուշցի Արզումանյանների ընտանիքում ուրախությանը չափ ու սահման չկար՝ Ամանորի նախաշեմին զինվոր որդին՝ Ալենը, արձակուրդ էր եկել, արձակուրդ… պատերազմից հետո:
Ալենը կռվել է ամենաթեժ կետերից մեկում՝ Հադրութում:

Հակառակորդի գրոհող ստորաբաժանումները և կրակային միջոցները ոչնչացնելու ընթացքում աչքի են ընկել կրտսեր սերժանտ Արման Դավիթի Հարությունյանը, սերժանտ Նարեկ Թևանի Դավթյանը, շարքային Արեգ Արարատի Սողոմոնյանը, շարքային-պայմանագրային Արթուր Գերասիմի Հակոբյանը, շարքային Աղասի Եղիշեի Աղասյանը:

Երբ էրիկ Գրիգորյանի դեմքը հայտնվում է էկրանին, ակամա ժպտում եմ: Երևի նուրբ, մանրիկ դիմագծերն են պատճառը, որ տարիքից անհամեմատ փոքր է երևում, ու հայացքը մանկական պարզություն ունի: Ընկերներն ասում էին՝ Էրիկը դժոխքի միջով է անցել, ամենադաժան կռիվների բովով…