Արդեն մի քանի տարի է` հայ-ադրբեջանական սահմանագոտու առավել վտանգավոր հատվածները հսկում են մեր զինված ուժերի պայմանագրային զինծառայողները: Նրանք պարտադիր ժամկետային ծառայություն անցած, մասնագիտական համապատասխան պահանջները բավարարող քաղաքացիներ են: Առաջնագծում պայմանագրային եւ սովորական ստորաբաժանումների մարտական խնդիրը նույնն է` հետեւել հակառակորդի տեղաշարժին, դիմագրավել հնարավոր առաջխաղացմանն ու դիվերսիոն խմբերի ներթափանցմանը: Նույնն է նաեւ նրանց կենցաղը, առօրյան: Սակայն շատերի պնդմամբ՝ պայմանագրայինները դիրքերում հիմնականում ավելի կազմակերպված, մարտունակ են, ինչն էլ իր օբյեկտիվ պատճառներն ունի` նրանք արդեն որոշակի փորձ, վարժվածություն ունեն, ստորաբաժանումներում ընդգրկվելու համար էլ նախնական խիստ ընտրություն են անցնում:

Դուք տեսե՞լ եք, թե ինչպես է այրվում հողը, որին նախապապերիդ աճյունն է խառնված, Դուք նայե՞լ եք մարտադաշտում մեռնող զինվորի աչքերին, ուր ապրելու տենչ կա, վրեժի կոչ, հայրենիքը փրկելու հրաման… Երբ առաջին անգամ իմ զենքը կրակեց, ու ես հասկացա, որ այդ կրակոցը խլեց ինչ-որ մեկի կյանքը, հոգումս ինչ-որ սոսկալի բան կատարվեց (բառերով չես բացատրի)։ Ես բժշկից ռազմիկ դարձա։ Դրժեցի Հիպոկրատի երդումը ու նոր երդումով զինվորագրվեցի հայրենիքին։

Բանակի բուժծառայության շենքային պայմանների բարելավումը ծրագրի կարեւորագույն ուղղություններից մեկն էր։ Մենք խնդիր ունեինք բուժծառայության բոլոր կառույցների ու ստորաբաժանումների շենքային պայմանները համապատասխանեցնելու որոշակի չափանիշների։ Ծրագրում ընդգրկված էին ինչպես զորամասերի բուժկետերը, այնպես էլ հոսպիտալային ցանցը։ Երեք տարվա ընթացքում կառուցեցինք նոր շենքեր եւ հիմնովին վերանորոգեցինք այն կառույցները, որոնք չէին համապատասխանում սահմանված չափորոշիչներին։ Եթե նախկինում շքեղ նորակառույցների կողքին կարող էիր հանդիպել անմխիթար պայմանների, անբարեկարգ շինությունների, եռամյա ծրագրի ավարտին այդ տարբերությունը գրեթե վերացվել է, եւ արձանագրվել է բուժծառայության շենքային պայմանների նոր որակ ամբողջ բանակի համար։

Նոյեմբերի 11-ին ՊՆ կենտրոնական պոլիկլինիկայի պետ, փոխգնդապետ Մհեր Սերոբյանը դարձավ 40 տարեկան։ «Հայ զինվորը» շնորհավորում է փոխգնդապետին հոբելյանի կապակցությամբ, մաղթում երկար տարիների բեղուն ծառայություն, հաջողություն ինչպես աշխատանքում, այնպես էլ անձնական կյանքում։

Կարծում եմ՝ ադրբեջանցիները չեն մոռացել Արցախի երկնքում կորցրած ինքնաթիռների եւ ուղղաթիռների թիվը։ Իսկ դա այն ժամանակ էր, երբ Արցախում նոր-նոր էր կազմավորվում ՀՕՊ համակարգը։ Զորատեսակի վիճակը մխիթարական չէր նաեւ Հայաստանում։ Խորհրդային բանակի սպաները մեկնելուց առաջ թալանել կամ ոչնչացրել էին դիվիզիոնների սարքավորումները, եւ հանրապետության մի շարք շրջաններ պարզապես մնացել էին անպաշտպան։ Այնուամենայնիվ, Հայաստանի երկնքում էլ ադրբեջանցիները սրընթաց ռազմական ինքնաթիռներ կորցրին։ Արդեն մեկուկես տասնամյակ ՀՀ զինված ուժերը խաղաղությունն ամրապնդելու համար նախապատրաստվում են պատերազմի, մյուս բոլոր զորատեսակների հետ զարգանում, կատարելագործվում է ՀՕՊ համակարգը։

Ազգային բանակում ավարտին է մոտենում ուսումնական տարին։ Զորամասերում ամփոփիչ քննություններից առաջ մեկ անգամ եւս ստուգվում-ճշտվում են ստորաբաժանումների եւ զինվորների հնարավորությունները։ Ուսուցանվող առարկաների թվում կարեւոր է հատկապես կրակային պատրաստությունը, որի արդյունքը վճռորոշ է ստորաբաժանումների մարտունակության սահմանման հարցում։ Մեր բոլոր զորամասերն ունեն իրենց ուսումնական բազան, եւ յուրաքանչյուր ստորաբաժանում շաբաթվա ընթացքում մի քանի անգամ գործնական պարապմունք կատարելու հնարավորություն ունի։

Նոյեմբերի 19-ին զորամասերից մեկում ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ պետի հրամանով անցկացվեց ՀՊՊ խմբերի ղեկավարների համաբանակային մրցույթի եզրափակիչ` երրորդ փուլը: Հիշեցնենք, որ «ՀՊՊ խմբերը» զորամասերում շարքային կազմի (շարքայիններ, սերժանտներ, ավագներ) ժամկետային այն զինծառայողներն են, որոնք միասին են յուրացնում «Հասարակական-պետական պատրաստություն» (ՀՊՊ) առարկան: Ինչ վերաբերում է խմբի ղեկավարին, ապա մինչեւ վերջերս նա կարող էր լինել գումարտակի հրամանատարի տեղակալ օղակներից ցանկացածի հրամանատար: Այժմ ՀՊՊ խմբի ղեկավարը դասակի հրամանատարն է, եւ մրցույթին մասնակցում էին հիմնականում դասակի հրամանատարներ: Սա արդեն հինգերորդ տարին անցկացվող մրցույթի առաջին նորամուծությունն էր: