Զորամասում այս տղաներին բոլորը դեմքով են ճանաչում: Հունիսի 4-ի գիշերը Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի ուղղությամբ Ադրբեջանի նախաձեռնած դիվերսիոն գործողությունը կասեցվել է նաեւ նրանց շնորհիվ` Պետրոսյան Ռոման, Պողոսյան Ջոն, Ավագյան Վահե: Տղաները շուտով կզորացրվեն, բայց հունիսի 4-ը այլեւս հավերժ դրոշմված է նրանց հիշողության մեջ: Նրանք կորցրին իրենց ընկերոջը` Հրաչ Սարգսյանին, որ առաջինն էր նկատել հակառակորդին եւ խուճապի չէր մատնվել. կրակ բացելով` Հրաչը հարվածը վերցրել էր իր վրա: Տղաները նրա արարքը մեկ բառով են բնորոշում` ՀԵՐՈՍՈՒԹՅՈՒՆ. «Հրաչը շատ բարդ իրավիճակում իրեն հերոսաբար դրսեւորեց:

Ավագ սերժանտ Արթուր Բաղդասարյանին հանդիպեցի սերժանտական խորհրդի հետ անցկացված շաբաթական ժողովից հետո: Զորամասում զինվորները զբաղված էին իրենց հատկացված սպառազինության և տեխնիկայի խնամքով: Հարմար պահ էր` զրույց ունենալու ջոկի հրամանատարի հետ, որի ծառայության մասին գովասանքով էին արտահայտվել ավագ հրամանատարները, զինակից ընկերները:

Մայոր Բորիկ Բոլյանը ծառայում է պաշտպանության բանակի միավորումներից մեկի շտաբում։ ԽՍՀՄ տարիներին ծառայելով տանկային զորամասում, չէր էլ մտածում, որ ձեռք է բերում շատ կարևոր մասնագիտություն։ Զինվորական ծառայությունից շատ չանցած՝ սկսվեց Արցախյան շարժումը, որն էլ շատ շուտով վերաճեց ազատագրական պայքարի։ Բորիկը մասնակցեց պատերազմին առաջին իսկ օրվանից, մինչև հաղթական հրադադար։ Փորձառու տանկիստը միշտ այնտեղ էր, որտեղ կարևոր ռազմական գործողություններ էին իրականացվում։

Նա զբաղեցնում է շտաբի գրագիր-գծագրողի հաստիքը։ Առաջին հայացքից թվում է, թե զինվորին հեշտ ծառայություն է բաժին հասել։ Բայց ոչ, իրականում սա շատ լուրջ, գրեթե սպայական աշխատանք է. գծագրեր, աշխատանքային քարտեզների վրա նշումներ, պաշտոնական փաստաթղթերի պատրաստում… Նա միշտ զբաղված է։ Ինչ-որ բան համակարգչում կամ գրանցման մատյանում գտնել, ճշտել պետք չէ, զինվորն ամեն ինչի տեղը գիտի, ամեն ինչ հիշում է, և սպաներն անմիջապես ստանում են անհրաժեշտ փաստաթղթերը, քարտեզները, գծագրերը։

Սովորաբար տարվա այս ժամանակաշրջանում ուսումնական զորամասերում ավարտվում են քննությունները, և մասնագիտական որակավորում ու կրտսեր հրամանատարական կոչումներ ստանալով՝ կուրսանտները համալրում են մարտական զորամասերը։ Այս անգամ, սակայն, իրավիճակն այլ է, զորամասերում դեռևս շարունակվում է ուսման գործընթացը։ Մանրամասները պարզաբանեց ուսումնականների մեջ լավագույնը ճանաչված, գնդապետ Ա. Հարությունյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի հրամանատարի տեղակալ փոխգնդապետ Ա. Բալայանը։

Օրերս ԼՂՀ պաշտպանության բանակ լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների հերթական այցի ավարտին կայացավ լրագրողների հանդիպումը Արցախի պաշտպանության նախարար, պաշտպանության բանակի հրամանատար գեներալ-լեյտենանտ Մովսես Հակոբյանի հետ։ Հանդիպման սկզբում նախարարը լրագրողներին հորդորեց միայն բանակին առնչվող հարցեր տալ և խոստացավ բոլոր հարցերին պատասխանել անկեղծ։

Ուժեղ, հայրենասեր, արժանապատիվ, քաջ, կիրթ տղամարդը պիտի իր դերն ու կշիռը ունենա հասարակության մեջ, որպեսզի երիտասարդ տղան ցանկանա նմանվել նրան։ Մենք ենք իդեալներ հուշում երիտասարդ սերնդին… Ռազմագիտություն առարկան դասավանդվում է վերջին երեք դասարաններում։ Իսկ մի՞նչ այդ… 14-15 տարեկան մարդուն ինչքան ուզում ես ասա՝ Տիգրան Մեծ, Ավարայր, Եղեռն, Սարդարապատ… նա արդեն կազմավորված ներաշխարհով ու մտածելակերպով մարդ է… Կիմանա, բայց չի զգա։ Մեր պատմությունը չի դառնա հոգու նկարագիր, մեր մեծերի անունները չեն դաջվի սրտի մեջ, արյունը չի արձագանքի։ Մարդուն հայրենիքին պիտի կապես ծնված օրվանից, երբ լսում է առաջին օրորոցայինը և թոթովում է առաջին բանաստեղծությունը։ Ռազմագիտության ուսուցիչը աշակերտին ավելի շատ ռազմական տարրական գիտելիքներ տալու խնդիր ունի… Նաև բարոյահոգեբանական շեշտադրումներ անելու, եթե դրա համար կա պարարտ հող՝ հայրենիքը սիրող սիրտ…