«Ղարաբաղի հարցում Ադրբեջանի վիճակը վատից էլ վատ է»,- օրերս խոստովանեց ադրբեջանցի քաղաքագետ Վաֆա Գուլուզադեն՝ մեկնաբանելով մեր տարածաշրջանում ստեղծված աշխարհաքաղաքական իրավիճակը: Սա միայն նրա կարծիքը չէ. Ադրբեջանի փոխվարչապետ Ալի Հասանովը թուրքական «Հուրիեթ» թերթի թղթակցի հետ զրույցում ասել է.
«2001թ. մտածում էի, թե Ղարաբաղի հարցում ժամանակը մեր օգտին է աշխատում, սակայն այսօր այդպես չեմ մտածում: Ժամանակ անցնելուն զուգահեռ խնդիրը բարդանում է: Ժամանակը մեր օգտին աշխատեց միայն տնտեսական առումով, իսկ քաղաքական առումով աշխատում է մեր դեմ»:

Հուլիսի 29-ին պաշտպանության նախարարության Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում տեղի ունեցավ այս տարվա 4-րդ կուրսի եւ մեկամյա սպայական դասընթացների շրջանավարտների ծառայության վայրի (զորամասի) ընտրության վիճակահանությունը։ Միջոցառման անցկացման հանձնաժողովը, որը հիմնականում կազմավորված էր պաշտպանության նախարարության եւ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի կադրային քաղաքականությունն իրականացնող պաշտոնյաներից եւ մասնագետներից, ղեկավարում էր պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ Դավիթ Տոնոյանը։ Վիճակահանությունն անցկացվում էր բոլոր շրջանավարտների եւ նրանց ծնողների ու հարազատների ներկայությամբ՝ պարզ ու թափանցիկ։

Հուլիսի 30-ին տոն էր Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում։ Հանդիսավոր արարողությամբ հետագա զինվորական ծառայության էին ճանապարհում այս տարվա չորրորդ կուրսի եւ մեկամյա սպայական դասընթացների շրջանավարտներին։ Միջոցառմանը ներկա էին պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովը, ԼՂՀ պաշտպանության նախարար գեներալ-լեյտենանտ Մովսես Հակոբյանը, պաշտպանության նախարարի եւ գլխավոր շտաբի պետի տեղակալներ, վարչությունների պետեր, ինչպես նաեւ ազգային բանակի բազմաթիվ բարձրաստիճան սպաներ, Հայաստանում հավատարմագրված դեսպանատների ռազմական կցորդներ, հյուրեր, շրջանավարտների ու կուրսանտների հարազատներ։

Ապրելով հայ ժողովրդի ծոցում՝ եզդի ժողովուրդը դարեր շարունակ հավասարապես կիսել է ինչպես խաղաղ ու ուրախ օրերի երջանկությունը, այնպես էլ ծանր օրերի դժվարությունները։ Եզդի ժողովրդի ճակատագիրը հատկապես վերջին հարյուրամյակի ընթացքում սերտորեն եւ անքակտելիորեն կապված է եղել հայ ժողովրդի եւ Հայաստանի ճակատագրի հետ։ Դրա վառ ապացույցը դարձավ Արցախյան շարժումն ու պատերազմը։ Եզդիները միացան հայ ժողովրդի ազատագրական պայքարին ճիշտ այնպես, ինչպես 1915թ. աշխարհամարտին նրանք իրենց ճակատագիրը կապեցին հայ ժողովրդի հետ եւ չսխալվեցին։ Ինչպես դարասկզբին Սարդարապատը դարձավ հայ եւ եզդի ժողովուրդների փորձաքարը, այդպես էլ Արցախը դարձավ երկու ժողովուրդների նորօրյա բարեկամության վկայագիրը։

-Օգոստոսի 8-ը նրա ծննդյան օրն է,- ակնածանքով լի հայացքն ուղղելով պատին փակցված փառահեղ դիմանկարին՝ ասում է կինը՝ Գրետան, ապա, մի փոքր շունչ առնելով, հավելում։ -Թե ողջ լիներ՝ կդառնար 60 տարեկան…
Լռում է մի պահ, հետո վերստին հոգու խորքում զսպած հառաչով, կարոտած պատմում տասնյակ դեպքեր, անցքեր ու եղելություններ սիրելի ամուսնու կյանքի եւ անցած մարտական ուղու մասին։ Ու այնքա՜ն մանրամասն, հանգամանորեն, որ թվում է, թե ինքը մասնակիցն է եղել բոլոր իրադարձությունների։

Սկիզբը՝ նախորդ համարում Ինքնավնասման դիմում են թույլ մարդիկ Հոգեբույժ մայոր Տիգրան Թունյանը, ով շուրջ տասնհինգ զորակոչերի ընթացքում կենտրոնական հավաքակայանում փորձագետ է եղել, ասում է, որ ինքնավնասման յուրաքանչյուր դեպք, անկախ իր նախապատմության եւ իրավական գնահատականով ուրիշ դեպքերի հետ ունեցած ընդհանրությունից, հոգեբուժական տեսանկյունից ինքնատիպ է, եւ չի կարելի միատեսակ գնահատական տալ բոլոր նման դեպքերին: Այս դեպքերի մեջ […]

Չգիտեմ, թե որքանով է «արհեստավարժ» բառը փոխարինում «պրոֆեսիոնալ» բառին, բայց «Հացը հացթուխին տուր, մի հաց էլ ավելի տուր» հայկական հին ասացվածքը լիովին արտահայտում է գործի մեջ մարդու վարպետությունն ու հմտությունը, կամ որ նույնն է՝ արհեստավարժությունը։
Արհեստավարժություն. ահա՛ մեր բանակի չափանիշը, որ ներկայացվում է շարքային զինվորին ու սերժանտին, ենթասպային ու սպային, հրաձիգին, հրետանավորին, օդաչուին, տանկիստին, բոլորին։ Արհեստավարժություն. ահա ազգային բանակում շարունակվող պաշտպանական բարեփոխումների հիմնական նպատակներից մեկը։