Հարավային սահմանագոտում ենք: Զինվորական «Ուազիկը» հաղթահարելով լեռնային կտրտված տեղանքի հազար ու մի խոչընդոտները, մեզ տանում է մարտական հերթապահություն իրականացնող զինվորների մոտ: Վարորդը՝ Շիրակ Ասատրյանը, հինգ մատի պես գիտի ճանապարհի ամեն բարդություն. ամառ-ձմեռ այս ճանապարհներին է:

Արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս Կարինե Խոդիկյանը ծնվել է Վրաստանի Ախալքալաք քաղաքում։ 1989-2001 թթ. եղել է «Գարուն» ամսագրի հրապարակախոսության, արձակի բաժնի խմբագիր, 2000 թվականից` «Դրամատուրգիա» հանդեսի հիմնադիր-խմբագիր, 2001-2004 թթ. և 2012 թ. մարտի 1-ից առայսօր՝ «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիրն է։

Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ակադեմիայում ընթանում էր զինծառայողների հերթական խմբի ատեստավորման գործընթացը, որին ներգրավված էին զինված ուժերի տարբեր ստորաբաժանումների զինծառայողներ։ Յուրաքանչյուրը ձգտում էր լավագույն արդյունքներ գրանցել, լավագույն կողմերով իրեն դրսևորել, և սա ատեստավորվող զինվորականների համար առաջին հերթին պատվի խնդիր է։

Կապիտան Մարինե Եզեկյանն ասում է՝ իրեն զինված ուժեր են բերել Հայրենիքի հանդեպ անսահման սերը և զինվորական գործով հրապուրված լինելը. «Գիտեի, որ շատ դժվար ուղի եմ բռնել, բայց եթե սիրում ես մասնագիտությունդ, շատ հեշտությամբ հաղթահարում ես բոլոր խոչընդոտները»։

Զինված ուժերում քիչ չեն զինվորական գործը որպես կյանքի ուղի ընտրած գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչները: Նրանց կհանդիպեք թե՛ թիկունքում, թե՛ առաջնագծում… Հրետանավոր, կապավոր, մոտոհրաձիգ, հետախույզ…

Աննա Ասլանյանը 14 երեխաների մայր է. վեց որդի ունի, ութ դուստր: Տղաներից երկուսը՝ Ավետիքն ու Հակոբը, արդեն կատարել են զինվորական պարտքը Հայրենիքի հանդեպ, Սողոմոնը կզորակոչվի ամռանը, հետո բանակ կգնան Էռնեստը, Մանուկը, իսկ ամենավերջում՝ Մոնթեն, որը հիմա վեց տարեկան է: Մեր զրույցը հերոսուհի մոր նվիրումի, սիրո, պայքարի ու հաղթանակի մասին է:

Զորամասի ուսումնական կետերում մարտավարամասնագիտական պարապմունքներ են ընթանում: Անձնակազմի մի մասն էլ հրաձգարանում գործնական հրաձգության է մասնակցում: