Գաղափարախոսությունը գաղափարների համակարգ է, որի ամենաբնորոշ ու կարևոր հատկանիշը սերտ առնչությունն է հասարակության հոգեբանության հետ։ Այսինքն՝ տվյալ հասարակության գաղափարախոսությունը խարսխված է նրա աշխարհընկալմանն ու բարոյական չափանիշներին։ Այլապես, գաղափարախոսությունը կտրվում է իր բովանդակությունից և չի ընդգրկում հասարակության գիտակցության շերտերը։

Աստվածաշնչում մի տարօրինակ պատմություն կա ղևտացու և իր հարճի մասին: Մի անգամ նրանք հյուրընկալվում են Իսրայելի տասներկու ցեղերից մեկին՝ Բենիամինի ցեղին պատկանող Գաբաա բնակավայրում ապրող մի ծերունու տանը: Գաբաայի անօրեն բնակիչները գալիս են, բռնաբարում ու սպանում հարճին: Ղևտացին հրավիրում է Իսրայելի բոլոր ցեղերի հավաք, որպեսզի նրանք դատ անեն: Հավաքվածները Բենիամինի ցեղից պահանջում են իրենց հանձնել Գաբաայի անօրեն մարդկանց՝ պատժելու համար, բայց սրանք հրաժարվում են, և պատերազմ է սկսվում Իսրայելի ցեղերի միջև՝ տասնմեկ ցեղ ընդդեմ մեկի:

Ամուսինս երկու տարի է, ինչ բացակայում է հանրապետությունից: Նրա գտնվելու վայրը հայտնի չէ: Ես ցանկանում եմ վաճառել մեր համատեղ սեփականություն հանդիսացող բնակարանը: Կարո՞ղ եմ արդյոք առանց նրա համաձայնության վաճառել բնակարանը:

Ամուսնության ընթացքում վաճառել ենք մինչև ամուսնությունը ինձ պատկանած բնակարանը և ստացած գումարով գնել ենք ավտոմեքենա: Համարվու՞մ է, արդյոք, այդ ավտոմեքենան մեր համատեղ սեփականությունը, և արդյո՞ք այդ ավտոմեքենայի սեփականատեր է նաև ամուսինս:

Շարքային Մ-ն արձակուրդից վերադառնալուն պես ստորաբաժանման հրամանատարին զեկուցում է, որ հիվանդացել է և գնալու է զինվորական մասի բուժկետ: Որոշ ժամանակ անց նա զորամաս է զանգահարում քաղաքից և զեկուցում հրամանատարին, որ իրեն հոսպիտալ են պառկեցրել հետագա բուժզննման համար: Իրականում նա գնացել է ընկերոջ մոտ, որտեղ անցկացրել է 33 օր: Ինչպե՞ս կարելի է որակել Մ-ի գործողությունները:

Տղաս` շարքային զինծառայող Լ-ն, ծառայության ժամանակ անզգուշաբար վնասել է ռազմական գույքը և վախենալով պատասխանատվությունից, ինքնակամ լքել է զինվորական մասը և 10-ը օր բնակվել ծանոթի մոտ: Հասկանալով, որ այժմ իրեն կարող են պատասխանատվության կանչել նաև զինվորական ծառայությունից խուսափելու համար, տղաս որոշում է զինվորական մաս չվերադառնալ, աշխատել և բնակություն հաստատել բարեկամների մոտ, նրանց հայտնելով, թե իբր իրեն զորացրել են առողջության պատճառով:

Զարմանալի է, որ մարտի սկզբին ադրբեջանական Գուբա քաղաքում բռնկված խռովությունը միանգամայն անսպասելի էր Ալիևի իշխանության համար: Փորձագետներն իրավացիորեն նկատում են, որ միանգամից 10000 մարդու իշխանության դեմ հանելը այսօրվա Ադրբեջանում անպատկերացնելի է: Դժվար է ընկալել նաև բացատրությունը, թե մարդիկ վիրավորվել են վարչական շրջանի այժմ արդեն նախկին ղեկավար Հաբիբովի ասածից, թե՝ «տեղացիներն իրենց վաճառել են»: Մի՞թե այդ խոսքի պատճառով շրջկենտրոնում տարերայնորեն կհավաքվեին հազարավոր մարդիկ: Ավելի տրամաբանական չէ՞ ենթադրել, որ գործի են դրվել տեղի բնակչության՝ լեռնային հրեաներին բնորոշ կազմակերպչական ներքին լծակները, որոնց արդյունավետությունը փորձարկված է դարերի ընթացքում: