-Մենք մի ամբողջություն էինք՝ մայր ու որդի: Սամոս իմ սիրտն էր, իմ շունչը: Հիմա մտածում եմ՝ գուցե չէր կարելի մեկին դարձնել ամեն ինչ՝ կուռք, պաշտամունք, մեկին տալ ամբողջ սերդ: Իմ օրվա ամեն պահը, իմ բոլոր երազանքները Սամոյիս հետ էին կապված:

-Պատրա՛ստ, համազարկով կրա՛կ…
Ու կրակում էր հրետանին։ Կրակում էր 44 օր շարունակ` պահելով վերջին բեկորը հայրենի հողի։ Մարտնչում էր հայ զինվորը` կռվելով մինչև վերջին զարկը իր սրտի։

Մարտի 24-ին հայ ժողովրդի լավագույն զավակներից մեկը՝ Կարապետ (Կարո) Քահքեջյանը կնշեր իր 60-ամյակը և կնշեր մեծ շուքով, սակայն արդեն 29 տարի է, ինչ Արցախյան ազատամարտի հերոսը, «Խաչակիրներ» կամավորական ջոկատի հիմնադիր-հրամանատարը Անմահ հերոսների աստղաբույլում է ու մեր ժողովրդի հիշողության մեջ։

Արմավիրի ուսումնական զորամասում 44-օրյա պատերազմում զոհված զինծառայողների հիշատակին եղեւնիներ են տնկվել, շուտով հերոս քաջորդիների անուններով նաեւ լսարաններ կանվանակոչվեն։

Ավագ լեյտենանտ Տիգրան Պողոսյանն այս տարի կդառնար 30 տարեկան: Նա ծնվել է 1992 թ. փետրվարի 21-ին Շիրակի մարզի Հոռոմ գյուղում:

-Երիտասարդական ավյունով ու եռանդով գնացինք մեր Հայրենիքը պաշտպանելու: Նորանկախ Հայաստանի Հանրապետությունում ժամ առ ժամ անհրաժեշտություն էր դառնում Ազգային բանակի ստեղծման հարցը, և մեզնից յուրաքանչյուրը յուրովի գիտակցում էր, թե ինչքան կարևոր ներդրում կարող է ունենալ այն հաղթանակի կերտման գործում:

…Ո՛վ կմտածեր, որ նրան վիճակված էր մղոններով առաջ անցնել իր գրական հերոսներից՝ ինքն իրենով, իր կյանքով կերտելով պատմությունը, փլուզելով մեզ պաշարած անզորության պատնեշները աշխարհազորով։