Ճակատագրեր
44-օրյա պատերազմի ժամանակ Սարուխան համայնքը երեք զինվոր զավակների կորցրեց: Կրտսեր սերժանտ Հակոբ Հարությունյանը նրանցից մեկն էր: Հակոբը ծնվել է 2000 թ. դեկտեմբերի 12-ին, նրա ծնունդով Հարությունյանների օջախը խինդով ու երջանկությունով էր լցվել. երկար էին սպասել արու զավակի։
Մարդիկ կան, որ կարճատև կյանք ապրելով՝ աշխարհին թողնում են սեր ու բարություն, հույզ ու իմաստություն, գեղեցիկ ապրումներ, պայծառ գույներ… Այդ մարդիկ իրենց երկրային կյանքի ավարտից հետո էլ լույս ու բարություն են սփռում: Լևոն Մանթաշյանը նրանցից մեկն էր…
Ես գիտեմ, թե ինչպես ավարտվեց դիրքի ավագ Հայկ Հակոբյանի 20-ամյա կենսագրությունը: Գիտեմ՝ ինչ եռանդով ու պատասխանատվությամբ էր նա զինակից ընկերների հետ կառուցում դիրքն ու ինչ անձնվիրությամբ էր պաշտպանում Հայրենիքի իր բաժին սահմանն ու մարտական ընկերների կյանքը: Ես զանգել եմ Հայկի մորը, որ նա իր հիշողություններով ամբողջացնի Հայկի կերպարն իմ մտապատկերում:
Այս տարվա սեպտեմբերի 13-ին տեղի ունեցած մարտական գործողությունների ժամանակ Իշխանասարի դիրքերից մեկում զոհվեց ժամկետային զինծառայող Արամ Էդիկի Մնացականյանը։ Պատմում են՝ այս դիրքում տղաները թշնամուն դիմակայել են ամբողջ գիշերը՝ պատճառելով մեծ կորուստներ։
Գնդապետ Վահագն Ասատրյանը լավ գիտեր զինվորների հետ ինչպես շփվել ու նրանց մեջ առաջնորդի և հրամանատարի որակներ սերմանել: 23 տարվա անբասիր ծառայության ընթացքում նրա ղեկավարած ստորաբաժանումները մշտապես լավագույնների շարքում էին։
Խոր աշնանային մի առավոտ էր, եղանակը ամպամած էր, մեղմ քամի էր փչում: Զինվորը բլուրների մեջտեղում տեղակայված զորամասի շարահրապարակի դիմացի կառույցում էր, որը զորամասի շտաբն էր: Այն ուներ կիսաշրջանաձև պատշգամբ, որտեղից երևում էր ամբողջ զորամասը:
Սեպտեմբերի 13-ին ադրբեջանական ներխուժումը կանխելիս զոհվեց հետախույզ, հատուկջոկատային Արորիկ Հովհաննիսյանը:
