Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ճակատագրեր

ԺՊՏՈՒՆ ԱՍՊԵՏԸ

…Գառնիկը Հովհաննիսյանների ավագ որդին է: Պատրաստակամ էր, նվիրված, անչափ անկեղծ, շուտ հուզվող: Բայց խռովքն ու հուզմունքն իր մեջ էր պահում: Հետո գնում էր բնության մեջ, մտովի զրուցում ծառերի, թռչունների, ամպերի, երկնքի հետ և խաղաղված վերադառնում:

ԿՌՎՈՒՄ ԷԻՆ ԱՆՁՆՈՒՐԱՑ...

Իմ առջև նստած խելացի, զուսպ շարժուձևով երիտասարդը Սերգեյն է, մեկը այն հայորդիներից, որն անցել է 44-օրյա պատերազմի բովով և վերադարձել տուն:
2019 թ. ավարտելով դպրոցը, Սերգեյն ընդունվել է Հայաստանի Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի ինստիտուտ՝ որպես մասնագիտություն ընտրելով մարզական լրագրությունը: Նույն թվականի ամռանն էլ մեկնել է ծառայության:

ԱՅՍ ՏՂԱՆԵՐԸ ՀԵՐՈՍՆԵՐ ԵՆ...

Այս պատմությունը պիտի լիներ կյանքը Հայրենիքին նվիրաբերած զինվորի՝ Արտյոմ Մկրտչյանի մասին: Ես պիտի պատմեի նրա կենսագրությունը, պիտի նրա կյանքի նշանավոր ու աննշան դրվագները դնեի կողք կողքի ու տողատակում հուշեի, որ Հայրենիքը կարող է հերոս դարձնել ամենասովորական տղային: Ես պիտի ասեի, որ ամեն հայ տղայի մեջ Հայրենիքին զոհաբերվելու պատրաստ զինվոր է ապրում:

ՀԱՂԹԱՆԱԿԱԾ, ԱՐԺԱՆԱՊԱՏԻՎ  ՀԱՅՐԵՆԻՔ ԵՆՔ ՊԱՐՏՔ ՄԵՐ ԶԱՎԱԿՆԵՐԻՆ

44-օրյա պատերազմի առաջին կամավորագրվողներից էր կապանցի Շավարշ Մուրադյանը։
Հայրենասիրությունը գեներով էր փոխանցվել. ազատամարտիկ հայրը՝ Մարտուն Մուրադյանն իր երկու որդիներին՝ Շավարշին ու Ալեքսին դեռ մանկուց Սյունյաց ամեն քար ու թփին էր ծանոթացնում, միասին շրջում էին հարազատ բնօրրանի սրբատեղիներում՝ Հալիձորի բերդ, Վահանավանք, Դավիթ Բեկի բերդ….

ԿՌՎԵՑԻՆ ՔԱՋԱՎԱՅԵԼ, ԶՈՀՎԵՑԻՆ ՀԵՐՈՍԱԲԱՐ

2022թ. սեպտեմբերի 13-ին՝ ժամը 00:05-ի սահմաններում, երբ Ադրբեջանի զինված ուժերի ստորաբաժանումները գերակշիռ ուժերով ու հրետանային միջոցներով, կիրառելով մեծաքանակ հարվածային անօդաչու թռչող սարքեր, հարձակվել են N զորամասի պաշտպանության գոտու մարտական դիրքի վրա, վաշտային հենակետի պատասխանատու, կապիտան Զոհրաբ Աբրիկի Հովհաննիսյանի և դիրքի ավագ, պարտադիր ժամկետային զինծառայող, շարքային Վաչիկ Ավետիքի Տոնոյանի հրամանատարությամբ դիրքի անձնակազմն անցնելով շրջանաձև պաշտպանության, գործել է հմուտ, կարողացել է ճիշտ կազմակերպել ու վարել մարտը՝ կասեցնելով հակառակորդի առաջխաղացումը:

ՀՈՂԸ ՊԱՀՈՒՄ ԵՆ ՏԻՐՈՋ ՍՐՏԱՑԱՎՈՒԹՅԱՄԲ

Վիրավոր, հազար անգամ բզկտված, մի սրտի չափ մնացած հայրենի հողի համար անընդհատ պատերազմ է…
Օջախ չկա, տուն չկա, որ կռվի մասնակից հարազատ-բարեկամ չունենա։

ԱՆՈՒՆԸ՝ ՀԱՎԵՐԺ, ՀԻՇԱՏԱԿՆ՝ ԱՆՄԱՀ

Արսեն Անդրանիկի Դավթյանը ծնվել է 1993 թվականի սեպտեմբերի 23-ին Երևանում: 2008 թ. ավարտել է մայրաքաղաքի Սմբատ Բյուրատի անվան 125 միջնակարգ դպրոցը, իսկ հաջորդ տարի զորակոչվել ՊԲ զորամասերից մեկը: