Փետրվարի 25-ին Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը, պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ Դավիթ Տոնոյանը, զինվորականներ, Արցախյան ազատամարտի մասնակիցներ, այդ թվում՝ Մասիսի «Զորավար Անդրանիկ» կամավորական ջոկատը, հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ, քաղաքացիներ, ուսանողներ և դպրոցականներ այցելեցին Եռաբլուր պանթեոն՝ ծաղկեպսակով ու խնկարկումով իրենց հարգանքի տուրքը մատուցելու Մեծ Հայի շիրիմին:

Փետրվարը մեր պատմության մեջ միասնության, զարթոնքի ամիս է: 25 տարի առաջ փետրվարին ազգովի ոտքի ելանք և պարզեցինք ազատության դրոշը՝ Հայոց Եռագույնը: Ազատագրեցինք Արցախը, մեր պատմական հայրենիքի այլ տարածքներ: Ստեղծեցինք մեր ազգային բանակը՝ Հայրենյաց պաշտպանը: Փետրվարի 23-ը հռչակեցինք Հայրենյաց պաշտպանի օր, ասել է թե՝ զինվորականի, բանակայինի օր, վերջապես՝ երկրի, ազգի գոյատևման երաշխավորի օր: Ինչպես հանրապետության շատ վայրերում, այնպես էլ Քաշաթաղի շրջանում նշվեց այդ օրը:

Հայոց բանակի 21-ամյակին, Վարդանանց նահատակների հիշատակին և Արցախյան հերոսամարտի օրվան նվիրված հանդիսություններից անմասն չմնաց նաև մայրաքաղաքի թիվ 31 հիմնական դպրոցը (տնօրեն՝ Նաիրա Հակոբյան), որտեղ փետրվարի 22-ին 8-րդ և 9-րդ դասարանցիների մասնակցությամբ անցկացվեց ռազմամարզական մրցույթ-միջոցառում, որը կազմակերպել էին ռազմագիտության ուսուցիչ, լեյտենանտ Համազասպ Մանուչարյանը, ֆիզկուլտուրայի և պատմության ուսուցչուհիներ Անահիտ Մուրադյանն ու Նարինե Գալստյանը։

-Շատ ես փոխվել:
-Այո՛, զորացրվելուց հետո բոլորն են ինձ այդ ասում: Մինչեւ բանակ գնալը բարդույթներ ունեի, շփվող չէի, բայց այդ ամենը հաղթահարվեց, որովհետեւ զորամասում մեկուսանալ ուղղակի հնարավոր չէ, շփվելու ունակությունը, բարեկամական ու բարեհամբույր լինելը ընկերական կապեր ստեղծելու կարեւոր գործոններ են: Բանակում հասկանում ես, որ մարդիկ շատ տարբեր են՝ տարբեր բնավորության տեր: Զորամասը յուրահատուկ հարթակ է միմյանց հետ շփվելու, միմյանց ճանաչելու համար, ինչը դառնում է որակ, բնավորության մինչ այդ չբացահայտված գիծ, ինչն էլ դրսեւորվում, օգնում է քեզ նաեւ քաղաքացիական կյանքում:

Անցյալ տարվանից սկսած ՀՀ պաշտպանության նախարարի խորհրդական, գեներալ-լեյտենանտ Մուրազ Սարգսյանը մի քանի անգամ այցելել է քաղաք Բերձոր, եղել Վահան Թեքեյանի անվան թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում, օժանդակել ոչ միայն ռազմագիտության դասարանը, 3 դասասենյակներն ու միջանցքը համապատասխան դիդակտիկ նյութերով կահավորելուն, այլեւ դպրոցին նվիրել համակարգչային հրաձգարան:

«Այս պատմությունը տատիկս է պատմել, տատիկիս էլ՝ իր Մարիամ տատը: Մարիամ տատը ծնվել եւ մեծացել է Սասնա չքնաղ լեռնաշխարհում, տոհմիկ, բազմանդամ մի ընտանիքում: Հարս է գնացել իր հայրական ընտանիքի նման մեծ ընտանիք: Մովսես ամուսնու հետ երազել է շատ զավակներ ունենալ: Ավաղ, առաջնեկը դեռ մեկ տարեկան էր, երբ արհավիրքը կտրեց Մարիամ տատի երազանքի թելը: Կոտորած, ավեր, ահասարսուռ տեսարաններ: Երկու բազմանդամ ընտանիքից հրաշքով ողջ մնացած Մարիամը, մեկ տարեկան որդուն կրծքին սեղմած, խելակորույս փախչում է` չիմանալով, թե ուր: Թափառական, հալածական գաղթականների խմբերը ցիրուցան են լինում աշխարհով մեկ: Մի որբ տղա գաղթի ճամփին սրտաճմլիկ լալիս է.

ԼՂՀ Քաշաթաղի շրջանի Տիգրանավան գյուղի միջնակարգ դպրոցը 2010թ. պատվով կրում է Արցախի հերոս Պետրոս Ղևոնդյանի (Պետո) անունը: Ռազմահայրենասիրական դաստիարակության գործը դպրոցում բարձր հիմքերի վրա է` շնորհիվ դպրոցի տնօրեն Էլլա Միրզոյանի, զինղեկ, Արցախյան ազատամարտի մասնակից, պահեստազորի փոխգնդապետ Ռազմիկ Պողոսյանի և մանկավարժական ամբողջ կոլեկտիվի: Այդ են վկայում նաև ավանդույթ դարձած արիության դասերը, որոնք անց են կացվում մեր հերոսների անունը կրող զորամասերում: