Մայոր Գևորգ Ասատրյանը սովորել է Գյումրի քաղաքի Պետրոս Դուրյանի անվան N 28 դպրոցում։ Խորհրդային բանակում ծառայելուց հետո ընդունվել և ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրության ֆակուլտետը՝ ստանալով լրագրողի, բանասեր-թարգմանչի որակավորում։
Աշխատել է տպագիր և էլեկտրոնային լրատվության մի շարք խմբագրություններում՝ «Ավանգարդ» թերթ, «Հայաստանի աշխատավորուհի» ամսագիր (բաժնի վարիչ), Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոյի պետական կոմիտեի պրոպագանդայի խմբագրությունում (խմբագիր, ավագ խմբագիր), Ազգային ռադիոյի հասարակական-քաղաքական, երիտասարդական հաղորդումների գլխավոր խմբագրությունում (գլխավոր խմբագիր) և այլն։

Թեժ մարտեր էին ընթացել գյուղի ազատագրման համար։ Կիսաքանդ, այրված տներ, շտապ փորված ու արդեն հող ու խոտով ծածկված դիրքեր։ Ներքեւում հոսում է Լեւագետը։ Գյուղը հսկում է առյուծի նմանվող ժայռը, որից էլ երեւի առաջացել է գյուղի անունը։ Տարիներով անխունկ ու անմոմ, քանդված մատուռներ, վիրավոր տապանաքարեր։ Ամեն քայլափոխի հանդիպում ես սուրբ նշխարի, վկայությունների, որոնք հայ զինվորի ձեռքով մաքրված, խնամքով՝ կկոցում են աչքերը լույսից, արեւից՝ ականջալուր հայ բառ ու բանին։

Քարտեզին նայելով՝ հրամանատար Ստեփան Գեւորգյանն ասաց.
-Գուցե կան աշխարհում այս բարձրության վրա տեղակայված ստորաբաժանումներ, ռազմակայաններ, սակայն մարտական հենակետեր՝ դժվար թե…
Ու հիմա Մռավի լեռնագագաթ ենք բարձրանում Արսեն Համբարձումյանի ու Վանիկ Ավագյանի հետ։

Սուրբ Գրիգորը իր որդուն՝ Արիստակեսին իրեն փոխանորդ նշանակելուց հետո, ինքը գնում է լեռները։ Մի օր խնդրում է Աստծուն, որ հրեշտակներից մեկին ուղարկի իր մոտ, որպեսզի իմանա, թե մահանալուց հետո արդարների եւ մեղավորների հոգիները ո՞ւր են գնում եւ ի՞նչ ճանապարհ են անցնում, եւ ի՞նչ է պատահում նրանց այդ ճանապարհին։ Հրեշտակների հետ մերթընդմերթ տեսնվելով` իր իմացածը պատմում էր Արիստակեսին, որ երբեմն իր մոտ էր գալիս։

Մետաքսի ճանապարհին տիրանալու համար ինչպես պարսիկները, այնպես էլ հույները խնամիական կապեր էին հաստատում թուրքերի հետ, որպեսզի օգտվեն նրանց ռազմական ուժից։
Բյուզանդիայի որդեգրած «բարբարոսներին ղեկավարելու գիտությունը» (քրիստոնյա ժողովուրդների դեմ), իր եւ հարեւան պետությունների գլխին փորձանք դարձավ։ Անկանխատեսելի եւ արդեն անկառավարելի դարձած թուրքերը գրեթե անարգել ներխուժեցին Հայաստան։ Թուրքերի մուտքը Անատոլիա ապացուցեց բյուզանդական քաղաքականության սնանկությունը։ Դարերի ընթացքում թուրքերի հետ հույների սերտ շփումների արդյունքում ծնվեցին թուրքերի բնույթը բացահայտող մի շարք առած եւ ասացվածքներ.

17-18-րդ դարերն էին՝ ֆեոդալական հետամնացությունից դեպի կապիտալիստական զարգացում տանող անցման շրջանը, որն ունեցավ իր գաղափարական հոսանքը՝ լուսավորականությունը։ Այն առաջացավ Արեւմտյան Եվրոպայում մարդկությանը պարգեւելով լուսավորիչ-մտածողների մի հրաշալի փաղանգ. Վոլտեր, Ռուսո, Դիդրո, Կանտ, Սպինոզա… Հոսանքը տարածվեց նաեւ Հյուսիսային Ամերիկայում (Ֆրանկլին, Ջեֆերսոն, Ալեն եւ ուրիշներ), Ռուսաստանում, որտեղ լուսավորական լայն գործունեություն ծավալեցին Պեստելը, Ռիլեեւը, Գերցենը, Չերնիշեւսկին եւ այլ առաջադեմ մտածողներ։

Սեւակ Ավագյանը ժամագործ է։ Արհեստանոցը, որը մի փոքրիկ խուց է հիշեցնում, անքան էլ հաճախ չեն այցելում պատվիրատուները, սակայն նրա մոտ միշտ մեկնումեկը լինում է, որը մի կերպ տեղավորվում է նեղ խցի միակ աթոռին։ Եթե այդ միակ աթոռը զբաղված է՝ ուրեմն այդ մարդը պատվավոր մարդ է կամ էլ Սեւակի մարտական ընկերներից։ Սեւակն ազատագրական բանակի մարտիկներից է եղել, իսկական գաղափարի զինվոր։ Եթե անցորդը նրան հանդիպի դրսում եւ զրույցի բռնվի, ավելի շուտ կկարծի, թե նա պատմաբան է, կա՛մ էլ արվեստաբան կամ գրող…