Հարցազրույց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Գերագույն Խորհրդի արտաքին կապերի հանձնաժողովի նախագահ Լեւոն Մելիք-Շահնազարյանի հետ («Ռուսկայա միսլ», 15.05.1992, աննշան կրճատումներով):

Քաշաթաղի՝ հազարամյակներ շարունակ Հայոց ոստան լինելու մասին են վկայում պատմաճարտարապետական բազում հուշարձանները, որոնց լուսանկարների ցուցահանդեսը սեպտեմբերի 22-ին բացվեց Հայաստանի ազգային պատկերասրահի Մարտունու մասնաճյուղում:

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին Սուրբ Խաչին նվիրված չորս տոներ ունի (Սուրբ Խաչի Երևման, Խաչվերաց, Վարագա Սուրբ Խաչի և Գյուտ Խաչի տոներ)։

Սեպտեմբերի 21-ը Հայաստանի Հանրապետության տոնն է, այս տարվա սեպտեմբերի 21-ը` հոբելյանական տոն։
Անհատը, արժանապատիվ անհատը անկախությունից նվիրական երազանք չի կարող ունենալ: Հայ ժողովուրդը ազգային պետականությանն ու ինքնիշխանությանը միակամ ու միահամուռ «Այո՛» է ասել դեռ հանրաքվեից շատ առաջ, ասել է խաղաղ քայլերթերով ու հանրահավաքներով, երբ հարկ է եղել՝ նաեւ զենքով ու զոհերով։

Օգոստոսի 25-ին մեկնարկած եռամսյա վարժական հավաքներին ներգրավված պահեստազորայիններն արդեն բավականաչափ ռազմական գիտելիքներով եւ հմտություններով զինված՝ պատրաստվում են մեկնել մարտական հերթապահության։

Բազմաբնակարան շենքի չորրորդ հարկի պատուհանը իրիկնադեմին լուսավորվեց, ու բակի տաղավարում նարդի խաղացող տղամարդիկ հարցրին իրար. «Սերոբենք հե՞տ են եկել, թե՞ տունը վարձով են տվել»։ Սերոբ Խաչատրյանենց բնակարանում վեց տարի լույս չէր վառվել, ընտանիքը գնացել էր Ռուսաստան, Սերոբը երկու տղաների ու կնոջ հետ բռնել էր պանդխտության ճանապարհը։

Անկախության դժվարին ճանապարհը, որ սկսվել էր 91¬ից շատ տարիներ առաջ, յուրաքանչյուր հայ անցավ յուրովի։ Իմ անկախությունն սկսվեց 88¬ին, երբ ընդամենը 13 տարեկան էի։ Հայրս թույլ չէր տալիս, որ իր հետ Օպերայի հրապարակ գնամ, ասում էր՝ քո գործը սովորելն է։ Եթե ուզում ես օգտակար լինել համազգային պայքարին, զինվի՛ր գիտելիքներով, լավ մասնագետ դարձի՛ր, դու Օպերայի հրապարակում անելիք չունես։