Թերթ
հաջողությունները, մանր ու մեծ ձեռքբերումները կայանում են հրամանատար-ենթակա ամուր կապի, փոխադարձ հարգանքի ու վստահության շնորհիվ։ Եվ ընդհակառակը՝ համարյա թե բոլոր դժբախտ պատահարների ու թերացումների պատճառը բոլոր կարգի հրամանատարների ու ենթակաների ոչ ճիշտ փոխհարաբերություններն են, մի դեպքում՝ հրամանատարի ոչ ճիշտ մոտեցումը, մի այլ դեպքում՝ ենթակայի ոչ գիտակցական վերաբերմունքը»։
ԾԱԳՈՂ ԵՎ ՄԱՅՐ ՄՏՆՈՂ ԱՐԵՎՆԵՐ Մ.թ.ա. 80թ. հռոմեացի բռնապետ Սուլլան երիտասարդ զորավար Գնեոս Պոմպեոսին արգելում է տոնել Աֆրիկայում տարած հաղթանակը։ -Ոչի՛նչ, ծագող արեւն ավելի շատ երկրպագու ունի, քան մայր մտնողը,- ասում Պոմպեոսը։ ԲԱՌԵՐԸ ԿԱՅՍՐԻ ՍՏՐՈՒԿԸ ՉԵՆ Մի անգամ հռոմեացի քերական Մարկոս Մարցելլուսը (1-ին դար) Տիբերիոս կայսրի խոսքում լեզվական սխալ է մատնանշում։ Իրավաբան Կապիտոնուսը պաշտպանում է […]
* Ձայնագրություն՝ Ադրբեջանի հատուկ ծառայությունների համար: * Իլհամ Ալիևը ժամանակին «կտրվել է» քննությունից: * Ադրբեջանին սպառնում է կոլեկտիվ հոգեկան խանգարում: Ժողովուրդները` Ալիեւի լծի տակ Ինչքան էլ Ադրբեջանի պանթյուրքիստները փորձեն ուծացնել լեզգիներին, թալիշներին, ավարներին եւ այդ երկրում բնակվող մյուս ժողովուրդներին, վերջիններս կհասնեն ինքնավարության. այս կարծիքին է պատմական գիտությունների դոկտոր Թիմերլան Այթբերովը: Նա իր տեսակետը հիմնավորում է […]
Հոկտեմբերի 23-ին, ժամը 11-ին «Փոքր Մհեր» կրթահամալիրում հայկազունների երդման արարողությունն էր։ Վարժարան նշված ժամանակից շուտ հասա։ Քաղաքի ծխից ու փոշուց կտրվելով՝ որոշեցի շրջել տարածքում՝ վայելելով Քանաքեռավանի մաքուր օդը։ Ամենուր հոգատար եւ խնամող ձեռքի ներկայությունն զգացի։ Պատերին հայրենասիրական ոգով արված պաստառներ են՝ պատգամներ, որոնցից հատկապես մեկը շատ տպավորվեց. «Թշնամիները նման են շների. որքան վախեցար, այնքան կհարձակվեն»։
Որքան էլ զարգանան տեղեկատվական տեխնոլոգիաները, որքան էլ մարդիկ բջջային հեռախոսներով եւ համացանցով իրար հետ հաղորդակցվելու հնարավորություն ունենան, նամակը եղել է եւ կմնա մարդկային շփման ամենաջերմ ու ամենամտերմիկ ձեւը, որովհետեւ նամակի միջոցով փոխանցում ենք մեր խոհերն ու ապրումները, հույզերն ու զգացումները։
Հերթական ռմբակոծությունից հետո եվրոպայի հողով դեպի արեւմուտք գնացող հետեւակ զինվորները հողից դուրս ցցված զինվորական երկու սապոգ են տեսնում… Մոտենում են, դուրս քաշում… Ես էի։ Զինվորներից մեկն ինձ շալակն է առնում ու վազ տալիս դեպի բուժմաս։ «Փրկեցեք,- ասում է,- սա մեր «Մարտական թերթիկի» խմբագիրն է»։ Ճանապարհին զգում է, որ ոտից գլուխ թրջվել է։ Ոտքերը սապոգների մեջ ճպճպում են։ Վերեւ է նայում՝ անամպ երկինք է, անձրեւ չկա։ Նոր միայն գլխի է ընկնում, որ արյունս է իր մարմնով մեկ հոսել-լցվել սապոգների մեջ։ Նորից վազ է տալիս բուժմաս։ «Բժի՛շկ, փրկեցեք նրան, խնդրում եմ, ախր, 20 տարեկան դեռ չկա»։ Այո՛, իմ պատերազմը կարճ տեւեց, բայց տառապանքս շարունակվում է մինչեւ էսօր։ Իսկ ես արդեն 87 տարեկան եմ։ Ես ու իմ ցավը վաղուց արդեն անբաժան ընկերներ ենք դարձել. որտեղ ես՝ էնտեղ էլ իմ տառապանքը։
Հայ-թուրքական սահմանին սադրանքներ միշտ էլ հնարավոր են: Վերջինը եղավ 2010թ. հոկտեմբերի 10-ին. թուրքական «Հզոր Թուրքիա» կուսակցության ղեկավարները հայտարարեցին, թե իբր անցել են Հայաստանի սահմանը և լուսանկարվել Հայաստանի տարածքում: Հայաստանում Ռուսաստանի Անվտանգության դաշնային ծառայության սահմանապահ վարչության պետի տեղակալ գնդապետ Անդրեյ Գուզեևը հերքեց այդ տեղեկությունը` հայտարարելով, որ սահմանի հատման ոչ մի դեպք չի արձանագրվել:
