Պատմության էջերից
Աշխարհում մի մեծ գյուղ կա, անունը Բանանց: Բանանցեցիք աչքի են ընկել իրենց աշխատասիրությամբ ու խիզախությամբ: Նրանք կարողացել են ժայռակերտ տարածքի վրա այգիներ տնկել և ծաղկեցնել իրենց գյուղը:
1915 թ. Հայոց մեծ եղեռնի ընթացքում արևմտահայությունն ամեն տեղ չէ, որ հլու-հնազանդորեն հաշտվեց իրեն բաժին ընկած սարսափելի ճակատագրի հետ: Մի շարք վայրերում նա ըմբոստաբար ոտքի կանգնեց և զենքը ձեռքին պաշտպանեց ապրելու իր իրավունքը:
1930-ականների վերջերին Համազասպ Բաբաջանյանը ծառայում էր Լենինգրադի ռազմական օկրուգի շտաբում։ Բաբաջանյանին Լենինգրադի կայազորում գնահատում էին, քանի որ ավարտել էր Ֆրունզեի անվան զինվորական ակադեմիան և կադրային ու կարգապահ սպա էր։ Նա ընտանիք էր կազմել, աղջիկը Լենինգրադում դպրոց էր հաճախում։
Այն, որ 1945 թ. փետրվարի 4-ից 11-ը Ղրիմի Յալթա ամառանոցային քաղաքում կայացած երեք մեծ տերությունների՝ ԽՍՀՄ-ի, ԱՄՆ-ի և Մեծ Բրիտանիայի առաջին դեմքերի հանդիպումն ու կոնֆերանսն էլ սահուն ու անվտանգ անցկացնելու գործում փոքր չէ հայերի ներդրումը, ես իմացա՝ ծանոթանալով գործարար Վահագն Սահակյանի հետ։
Լեգենդար հրամանատար, գեներալ-մայոր ԱՐԿԱԴԻ ՏԵՐ-ԹԱԴԵՎՈՍՅԱՆԻ հիշատակին
100 տարի առաջ Բեռլինում ժողովրդական վրիժառու ՍՈՂՈՄՈՆ ԹԵՀԼԵՐՅԱՆԸ դիմահար կրակոցով սատկացրեց արևմտահայության բնաջնջման գլխավոր կազմակերպիչ Թալեաթ փաշային։
Խորհրդային Միության ստեղծումից հետո Անգլիան, Ֆրանսիան և ԱՄՆ-ը իրենց առաջ դրեցին երկու խնդիր. ա) ոչնչացնել կամ էապես թուլացնել ԽՍՀՄ-ը, բ) չեզոքացնել համաշխարհային տիրապետության համար պայքարում իրենց մրցակիցներին` Գերմանիային և Ճապոնիային:
