Մեկ ուրիշ անգամ փոխգնդապետ Իվանյանը դիվիզիայի ինժեների հետ միասին իրագործեց պաշտպանության ճակատային հատվածի հակատանկային ականապատման մի այնպիսի հնարամիտ համակարգ, որ հակառակորդի ոչ մի տանկ կամ մարտական այլ մեքենա չկարողացան հաղթահարել այն:

Գեներալ Քրիստափոր Իվանյանը Հայրենական մեծ պատերազմի առաջին օրերից մինչև մեծ Հաղթանակի օրը անընդհատ մարտի մեջ է եղել: Նա տասնմեկ անգամ վիրավորվել է, սակայն միշտ մնացել է շարքում՝ սրբորեն կատարելով իր զինվորական պարտքը:

Մենք՝ հայերս, հերոսական ժողովուրդ ենք։ Կարող ենք մեր երկիրը ոսոխից պաշտպանել, հարկ եղած դեպքում՝ հերոսաբար կռվել։ Ուստի, ամեն մի հայ երիտասարդ պետք է անցնի զինվորական բովով, սովորի զինվորական արվեստը, պատրաստ լինի իր ժողովրդի պատիվը պաշտպանելու։

1915-1916 թթ. Օսմանյան կայսրությունում երիտթուրքական կառավարությունը իրականացրեց ցեղասպանություն՝ ոչնչացնելով 1,5 միլիոնից ավելի հայերի: Սակայն մի շարք բնակավայրերում հայերը դիմեցին ինքնապաշտպանության, որը հնարավորություն ընձեռեց փրկվելու, կամ էլ զենքը ձեռքին արժանապատվորեն մահն ընդունելու:

Ավանի վերջին տնից էլ հեոու է զորանոցը։ Ճանապարհը մեկ-մեկ փոսերն է ընկնում, հիշեցնելով, որ մեզնից առաջ այստեղով պատերազմն է անցել։

Գարուշ Սերգեյի Կոնստանտինովը Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից է, հրետանավոր, գվարդիայի ավագ սերժանտ։
20-ական թվականների վերջին Կոնստանտինովները տեղափոխվել են Բաքու։ Այստեղ նա ավարտել է 91-րդ միջնակարգ դպրոցի 9-րդ դասարանը, աշխատանքի անցել կարի ֆաբրիկայում։

Ամեն անգամ, երբ խոսում ենք պատերազմի մասին, աչքերիս առաջ պատկերանում է Գյումրիի զինկոմիսարիատը՝ սենյակներից մեկի դռան առջեւ խռնված աղջիկների բազմությունը… Կամավորներ են, դիմել են զինկոմիսարիատ՝ ռազմաճակատ գնալու խնդրանքով։