Օլիմպիական հերթափոխի քոլեջում օրերս կազմակերպվել էր հուշ-մրցույթ՝ նվիրված քոլեջի սան, 44-օրյա պատերազմում զոհված ըմբշամարտիկ Հայկ Պապյանի հիշատակին:

«Ուրախացիր խնդությամբ, դուստրդ Սիոնի, կանչիր ցնծությամբ, դո՜ւստրդ Երուսաղեմի, ահա գալիս է քո թագավորը քեզ մոտ, քո արդար, փրկագործ և խոնարհ թագավորը՝ հեծած էշի, էշի քուռակի վրա»:

Հայերը պատմական տարբեր իրադարձությունների հետևանքով սփռվելով աշխարհով մեկ, մշտապես ուժ են գտել վերածնվելու, արարելու և իրենց ավանդը ներդնելու գրեթե բոլոր ոլորտներում։ Ապրելով օտար երկրներում և ստեղծելով համամարդկային արժեքներ, նրանք երբեք չեն մոռացել իրենց արմատների և ինքնության մասին։

Փոխգնդապետ Կարեն Գասպարյանը երկու տասնամյակից ավելի զինված ուժերում է։ 15 տարեկան էր, երբ ընդունվեց Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարան: Այնուհետև վճռեց ուսումը շարունակել Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանում՝ մոտոհրաձիգի մասնագիտությամբ։

Զինծառայող կանայք աչքի են ընկնում առաջին հերթին իրենց պատրաստակամությամբ, համբերատարությամբ, վճռականությամբ… Ծառայակից կանանց բնորոշելիս հատկապես այս հատկանիշներն են առանձնացնում հենց իրենք՝ տղամարդիկ։ Եվ երևի թե պատահական չէ, որ հատկապես զինվորական տղամարդիկ նախընտրում են ծառայել զինվորական կանանց կողքին։ Եվ շատ հաճախ ծառայողական հարաբերությունների արդյունքում ընտանիքներ են ծնվում։

Վայոց ձորի մարզի սահմանամերձ Խնձորուտ և Նոր Ազնաբերդ գյուղերը, որոնք միմյանցից ոտքով անցնելու հեռավորության վրա են, մարզկենտրոնից 42 կմ հարավ-արևելքում են գտնվում՝ Վայոց ձորի լեռների հարավային բարձրադիր լանջին։

Ալինա Հովհաննիսյանը Արմավիրի մարզի Լուկաշին գյուղից է: Մեր զրույցը պատերազմով անցած, իր երկրի ու զավակների ճակատագրով մտահոգ, ուժեղ, արժանապատիվ հայ կնոջ դժվար ճանապարհի, դժվար ընտրության, դժվար որոշումների պատմությունն է, նրա սրտացավ-ազնիվ մտորումները…