Լուսին Քաջարանի կամավորականների ջոկից է։ «Մեր աղջիկը»՝ այսպես են նրան դիմում կամավորականները։ Լուսին էլ, կամավորականների հետ, մինչեւ Սյունիքի սահման քաշվելը, պատերազմով է անցել: Լուսին Շտապօգնության կամավոր բուժքույր է։

2020 թ. աշնանը հարյուրավոր հայորդիներ իրենց կյանքի գնով պաշտպանեցին մեր խաղաղ քունը, զոհեցին իրենց կյանքը հանուն մեր լուսավոր ապագայի…

1998 թ. սկզբներին աշխատում էի շրջանի կրթության համակարգում, և մենք ուսուցիչներ էինք հրավիրում Քաշաթաղի շրջան՝ դպրոցներում աշխատելու նպատակով։

Պատերազմի բովով անցած տղաների հետ զրուցելիս ևս մեկ անգամ համոզվում եմ, որ նրանք անպարտելի են, վճռական` իրենց խոսքում, հաստատակամ` իրենց քայլերում։ Անդո Օհանյանը շատ չի խոսում պատերազմի մասին, ճիշտ է` ցավ ու հպարտություն միաձույլ են այս պարագայում, բայց իր ներսում դեռ հաղթանակ է փափագում…

Բերձորցի Ժորա Սարգսյանը ծնվել է 2000 թ. հուլիսի 9-ին Երևանում։ Նույն տարի նրանց ընտանիքը տեղափոխվել է Քաշաթաղի շրջանի Բերձոր քաղաք։ 12 տարի Ժորան սովորեց Բերձորի Վահան Թեքեյանի անվան թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում, 2019-ին ավարտեց ու նույն տարի ամռանը զորակոչվեց Հայոց բանակ…

Կարինեի նամակներից: Սեպտեմբերի 30.2020թ.. «Ուղիղ 28 տարի առաջ Հրազդան քաղաքում ծնվել են առյուծասիրտ երկվորյակները, որոնք հենց հիմա կենաց-մահու կռիվ են տալիս՝ իրենց հայրենի Արցախի սահմանները պինդ են պահում։