Մենք երկինք սիրող ազգ ենք, մեր ազգային մենթալիտետը շատ ներդաշնակ է օդաչուի մասնագիտական խառնվածքին՝ սառնասրտություն, արագ կողմնորոշվելու ունակություն, հավասարակշռվածություն, հնարամտություն, համարձակություն։ Մեր բուհի ընդունելության քննությունների ժամանակ միշտ էլ մեծ մրցակցություն է լինում (կազմավորման օրից մինչև հիմա)։ Անցյալ տարի մեր նորընծա կուրսանտների 40 տոկոսը կարող էր անվճար սովորել հանրապետության քաղաքացիական բուհերում, այսինքն՝ մեր բուհ են դիմում բարձր առաջադիմությամբ շրջանավարտները…

««Հայ զինվորը» 20 տարեկան է: Բանակի թերեւս ամենագլխավոր ու հավատարիմ տարեգիրը այսօր էլ բանակի հետ է, բանակի խոսափողն է, բանակի գաղափարախոսության արտահայտիչն ու քարոզիչը: Բանակաշինության ակունքներում կանգնած պարբերականը տարիներ շարունակ քարոզել է ուժեղ պետության, պաշտպանված երկրի գաղափարը, կոչ է արել ազգային համերաշխության, հանդուրժողականության, միասնականության, եղել է ինքնաճանաչողության, ազգային ինքնության պահպանման, ազգային հպարտության ջատագով, միեւնույն ժամանակ զարգացման ու առաջընթացի, համաշխարհային քաղաքակրթության ճշմարիտ արժեքներին ինտեգրվելու կողմնակից:

Հարգելի սպաներ և զինվորներ
Հայոց բանակի,
Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցում այսօր մեր Տիրոջ` Հիսուս Քրիստոսի Սուրբ Հարության տոնն է նշվում: Այս մեծասքանչ տոնին, «յարեաւ Քրիստոս» ավետիսով, Հայոց բանակի հոգևոր սպասավորների և իմ անունից օրհնություն ու բարեմաղթանքներ ենք բերում զորահրամանատարներին, զինվորներին և հավատավոր համայն ժողովրդին:

Թեև գարնանային ուսումնական փուլը նախորդ տարիների համեմատությամբ մի փոքր ուշացումով սկսվեց, բայցևայնպես, այդ ժամանակահատվածը չկարողացավ էական ազդեցություն ունենալ նախատեսված ծրագրի իրականացման վրա, մանավանդ որ հրամանատարներից շատերն այդ ժամանակն օգտագործեցին գործընթացին լավագույնս նախապատրաստվելու համար։ Իսկ գարնանային այս օրերին նկատելիորեն ավելացել են դաշտային պայմաններում անցկացվող գործնական պարապմունքները։ Օրինակ՝ պաշտպանության նախարարության մարշալ Հովհ. Բաղրամյանի անվան համազորային ուսումնական կենտրոնում գրեթե ամեն օր կարելի է տեսնել գեներալ-մայոր Կամո Քոչունցի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորման զորամասերի զինծառայողներին, որոնք իրենց հմտությունն են կատարելագործում կրակային պատրաստությունից, մասնագիտական, մարտավարամասնագիտական առարկաներից։

ՀՕՊ զորամասի հրամանատար գնդապետ Ս. Գրիգորյանի հետ կայացած հարցազրույցում նշել էինք, որ 2012թ. զորամասի ստորաբաժանումներից լավագույնը փոխգնդապետ Գառնիկ Պետրոսյանի Ս-125 զենիթահրթիռային դիվիզիոնն է։ Հաջողությունն օրինաչափ է, որովհետև փոխգնդապետ Գ. Պետրոսյանը փորձառու մասնագետ է, հմուտ կազմակերպիչ և իր զբաղեցրած նախորդ բոլոր պաշտոններում երբեք բացթողումներ չի ունեցել։ Երբ եղանք դիվիզիոնում և զրուցեցինք հրամանատարի հետ, պարզաբանեց, որ իրենք առաջինն են ոչ միայն զորամասի, այլ նաև համակարգի Ս-125 դիվիզիոնների մեջ։

Ես այնքան վաղ տարիքից եմ «ռազմական մկրտություն» ստացել, որ նույնիսկ դժվարանում եմ ասել՝ գլխից ձեռք քաշած ու վախը կորցրած մահապարտի կերպարը ի ծնե՞ եմ ժառանգել, թե դաստիակաության արդյունքում ստացել այն։ Ես մինչ օրս դժվարանում եմ քնել փափուկ անկողնում, քանի որ մարմինս չոր փայտին է սովոր։ Ես ամեն կերպ ջանում էի ընդգրկվել ահաբեկչական գործողություններ իրականացնող խմբերում (խոսքը թուրք պաշտոնյաների սպանության մասին է), օրերով տուն չէի մտնում… Եվ երբ յուրայիններին պաշտպանելու համար խփեցի արաբ հայտնի ընտանիքներից մեկի որդուն, Լիբանանում մնալը դարձավ ինքն իրեն մահվան դատապարտելու հավասար մի բան։ Ես մեկնեցի Միացյալ Նահանգներ՝ քրոջս մոտ։ Սակայն քիչ անց հասկացա, որ Միացյալ Նահանգների կյանքը այնքան խորթ է ինձ, այնքան անհամատեղելի է իմ էության հետ, որ կրկին Լիբանան վերադառնալու որոշում կայացրի։

…Կյանքի էջերից պոկված թերթիկները քամին առել թևերին ու աղավնու ճերմակ թևիկների նման ծափծափում է հայրենի, Մարգարիտա տատի ծննդավայր Շահնազար գյուղի տների կտուրներին, շրջակա դաշտ ու սարերին, հետո իջնում է գյուղի հանգստարան, թևերը թափահարում արդեն հանգչող խնկամանի վրա ու նորից կրակը բորբոքելով, խնկի բույրը շաղ է տալիս հարազատ տապանաքարերին, որոնց տակ արդեն քանի-քանի տարի ննջում են մարդիկ, որոնց կյանքի էջերը ճերմակ-ճերմակ էին, ինչպես հեռավոր սիբիրների ձյունը, և այսպես բաց ու ճերմակ էլ կմնային, անգամ գուցե մոռացվեին, որովհետև ժամանակներն անողոք էին՝ հեշտությամբ մոռացնել էին տալիս անուններ, ապրումներ, երազանք ու իղձ, որոնք ասես իսկի չեն էլ եղել, չեն ապրել, խորհել, տառապել ու երազել…