Իմ ղեկավարած ոլորտում չկան մանրուքներ, եւ որպեսզի մեր զինվորն ու սպան առողջ ու պատշաճ տեսք ունենան, մենք` թիկունքայիններս, պետք է շատ աշխատենք, աշխատենք` չխնայելով մեզ: ԶՈՒ զինծառայողների թիկունքային ապահովումը բանակի ղեկավարության ամենօրյա ուշադրության եւ հոգածության առանցքում է:

Ծնվել Է 1985թ., ԼՂՀ մայրաքաղաք Ստեփանակերտում: Ութերորդ դասարանից ուսումը շարունակել է գեներալ-լեյտենանտ Քրիստափոր Իվանյանի անվան ռազմամարզական վարժարանում: Ավարտելուց հետո ընդունվել է Երևանի Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի մոտոհրաձգային ֆակուլտետը: Այնուհետև, որպես դասակի հրամանատար, ծառայության է նշանակվել գնդապետ Հ. Թևոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում: Այժմ մոտոհրաձգային վաշտի հրամանատար է: Ամուսնացած է, ունի դուստր:
Ինչո՞ւ է որոշել դեռ պատանեկան տարիքից զինվորական դառնալ: Որովհետև ցանկացել է շարունակել հրետանավոր, ԼՂՀ «Արիություն» մեդալով պարգևատրված (հետմահու) հոր` Ռոման Բալասյանի կիսատ մնացած գործը:

Շարքային Արսեն Խաչատրյանը ծառայում է մոտոհրաձգային զորամասի նախապատրաստական գումարտակում: Երիտասարդը բանակ է զորակոչվել հինգ ամիս առաջ եւ, ինչպես վաշտի հրամանատարն ասաց, ամբողջ հոգով նվիրվել է ծառայությանը, յուրացրել է զինվորական մասնագիտության նրբությունները, իսկ պարապմունքներից, դասերից հետո ակտիվորեն մասնակցում է գումարտակի և զորամասի հասարակական աշխատանքներին, կազմակերպվող մշակութային միջոցառումներին:

Ավագ լեյտենանտ Սուրեն Քիթոյանը փոխգնդապետ Ա. Հակոբյանի գումարտակի դասակի հրամանատարն է: Ծնվել է 1988թ. Շիրակի մարզի Կամո գյուղում, 2005թ. ավարտել է միջնակարգ դպրոցը և ընդունվել Գյումրիի պետական մանկավարժական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը: Ավարտելով ուսումը՝ 2009թ. զորակոչվել է բանակ: Վեցամսյա սպայական դասընթացներից հետո ստանալով սպայական առաջին՝ լեյտենանտի կոչումը, ծառայության է նշանակվել այս զորամասում: Սկզբում եղել է մոտոհրաձգային դասակի հրամանատար և շուրջ երեքուկես տարի ընդգրկվել մարտական հերթապահության մեջ, իսկ այժմ ուսումնական գումարտակում զենքերի օգտագործման գաղտնիքներն է սովորեցնում երիտասարդ զինվորներին:

Զորամասերում զինծառայողների փոխհարաբերությունները կանոնակարգելու, հանրային-հասարակական աշխատանքներում, մարզամշակութային խմբակներում նրանց ներգրավելու, ծառայության ընթացքում առաջացող դժվարությունները համատեղ ուժերով հաղթահարելու, միմյանց օգնելու, ընկերային հարաբերությունների մակարդակը է՛լ ավելի բարձրացնելու, ծառայողական, կենցաղային հարցերում նկատվող թերություններն ու բացթողումները բարձրաձայնելու համար ստեղծված են այնպիսի կազմակերպություններ, ինչպիսիք են սերժանտական խորհուրդները եւ հասարակական ակտիվները: «Հայ զինվորի» խմբագրությունը, բացելով «Զինվորական հասարակական կազմակերպություններ» խորագիրը, սերժանտական խորհուրդների եւ հասարակական ակտիվների անդամներին կոչ է անում թղթակցությունների միջոցով ներկայացնել իրենց աշխատանքը, ձեռք բերված հաջողությունները, դժվարությունները, եւ եթե անհրաժեշտ է՝ անել առաջարկություններ ՀԿ-ների գործունեությունն առավել հետաքրքիր ու արդյունավետ դարձնելու ուղղությամբ:

Զորակոչի մեկնարկը տոնական հանդիսությամբ է տրվելու: Անխախտելի կարգ է` ուրախ ճանապարհում ենք, որ ուրախ էլ դիմավորենք: Հանդիսավոր այս արարողությանը մասնակցում են նաև Արցախյան պատերազմի վետերանները, որոնք իրենց ջերմ եւ սրտառուչ խոսքով էլ ավելի են ոգևորում-ոգեշնչում մեր տղաներին: Այնուհետեւ ուղևորվում ենք Դավթաշենի Սրբոց Նահատակաց եկեղեցի, որտեղ Խորեն քահանան օրհնության խոսք է ասում նորակոչիկներին:
Մեր բոլոր զինվորներին խաղաղ եւ անփորձանք ծառայություն ենք մաղթում:

…Ես հասկացա, որ հայրենիքի զինվոր լինում են ոչ թե երկու տարով, այլ ընդմիշտ, որ հայրենիքի պաշտպանության գործում բոլորն էլ անելիք ունեն, որ զինվորը երկրի համար թիվ մեկ արժեքն է, որ զենք բռնելը տղամարդու գործ է, որ լավ ընկերներ ունենալը հարստություն է, որ բանակային ընկերությունը եղբայրություն է և անմոռաց է, որ… Որ Հայրենիքը քաղցր է, ու հայրենիքը պաշտպանելը սուրբ գործ է…