Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ազգային բանակ

ԱՆՑԿԱՑՎԵԼ Է «ՓԱԿ ՇՂԹԱ-2023» ՏԵՂԵԿԱՏՎԱԿԱՆ ՎԱՐԺԱՆՔԸ

Օգոստոսի 22-23-ը ՀՀ պաշտպանության նախարարության նախաձեռնությամբ անցկացվել է «Փակ շղթա-2023» տեղեկատվական վարժանքը՝ գործնական և տեսական փուլերով։

ՎԵՐԱՀԱՍՏԱՏԵԼ ՊԱՏՐԱՍՏՈՒԹՅԱՆ ԲԱՐՁՐ ԱՍՏԻՃԱՆԸ

Բանակում շարունակվում է ատեստավորման գործընթացը։ Մասնակիցներն ամիսներ շարունակ պատրաստվել են քննություններին, բարձրացրել իրենց մասնագիտական, ֆիզիկական և կրակային պատրաստության մակարդակը՝ ապահովելով գոհացուցիչ արդյունքներ:

ԲԱՆԱԿԸ ՎԵՐԱՓՈԽԵՑ ԻՆՁ

Հրամանատարության բնութագրմամբ՝ ժամկետային զինծառայող Վլադ Մարգարյանը կարգապահ, պարտաճանաչ, աշխատասեր ու խելացի զինվոր է: Եռանդուն է, նախաձեռնող, հանձնարարությունները կատարում է անթերի: Մասնակցում է զորամասի մշակութային միջոցառումներին, կիթառ է նվագում: Նա լավ օրինակ է զինակից ընկերների համար իր շիտակ, հանդուրժող, հավասարակշիռ բնավորությամբ, բարությամբ, ընկերներին օգնելու պատրաստակամությամբ, խիզախությամբ ու հայրենասիրությամբ:

ԲԱՑԱՐՁԱԿ ԳԵՐԱԶԱՆՑԻԿԸ

Շարքային Սարգիս Քարամյանը զինված ուժերի օրինակելի զինծառայողներից է, «Պաշտպան հայրենյաց» ծրագրի բացարձակ գերազանցիկ է։
Մինչեւ բանակ գալը մի տարի բնակվել է Ռուսաստանում: Զորակոչվելու համար էլ վերադարձել է հայրենիք: Ավելի ուշ տեղեկացել է պաշտպանության նախարարության առաջարկած ծրագրի մասին ու առանց վարանելու դիմել, պայմանագիր է կնքել։

ԿԱՏԱՐԻ՛Ր ԻՆՉՊԵՍ ԵՍ

Փոխգնդապետ Աշոտ Ժամհարյանն իր զինվորական կենսագրության առաջին քայլերը կատարել է քսանչորս տարի առաջ արտերկրի ռազմաուսումնական հաստատություններից մեկում: Տարբեր ծառայավայրերում տարբեր պաշտոններ զբաղեցրած սպան այժմ արդեն զորամասերից մեկի շտաբի պետն է։ Փորձի, սպային անհրաժեշտ կարողությունների պակաս չունի, սակայն այսօր էլ չի զլանում անընդմեջ ինքնակրթվել, կատարելագործել մասնագիտական հմտությունները։

ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ԶՈՐԱՄԱՍԻ ԶԻՆԾԱՌԱՅՈՂՆԵՐԸ

-Ես Դավիթ Աբրահամյանն եմ, 25 տարեկանում զորակոչվել եմ ՀՀ զինված ուժեր:
Այսպես է սկսվում մեր զրույցը ուսումնական զորամասի զինծառայողների հետ: Հայրենիքին ծառայելն ու նրա հանդեպ պարտքը հատուցելը հայկական բանակի զինվոր Դավիթի համար սրբազան առաքելություն է։

ԻՍԿԱԿԱՆ ՏՈՒՆԸ

Պատմելիս Շարմաղ տատի խամրած-մոխրագույն աչքերը դառնում էին փայլուն։ Մեկ արցունքից էին փայլում, մեկ՝ ուրախությունից: Երբ տատը աչքերը կիսախուփ, գլուխն օրորելով ինչ-որ բան էր մրմնջում, Արմենը՝ փոքրիկ տղա, հասկանում էր, որ նա էլի իր գյուղն ու իր տունն է հիշել: