1988-ից հետո Հայաստան աշխարհի սահմանամերձ գոտիներում, Արցախում իրավիճակը կտրուկ սրվեց։ Վտանգված էր հող հայրենին։ Օրհասական այս պահին սփյուռքահայ շատ երիտասարդներ միացան համազգային պայքարին՝ հոգու խորքում հավատալով, փափագելով, որ մի օր էլ իրենց ծնողների կորցրած բնօրրանը կազատագրեն, և որ Ղարաբաղը սկիզբն է միայն…

1988-ից հետո Հայաստանում իրավիճակը կտրուկ սրվեց։ Սահմանային գոտիներում ազգային բախումներ էին՝ վտանգված էր մեր մի բուռ դարձած հայրենիքի խաղաղությունը։ Ազգովի զինվորագրվեցինք պայքարին՝ անկախ մասնագիտությունից, զբաղեցրած դիրքից ու պաշտոնից։ Պատերազմի տարիներին շատ բժիշկներ, թողնելով իրենց բարեկեցիկ, ապահով կյանքը, շտապեցին սահմանամերձ տարածքներ՝ փրկելու, օգնելու վիրավոր ազատամարտիկներին։ Նրանցից մեկն էլ Նշան Մանուշակյանն էր։

Հայտնի ֆոտոլրագրող Օլեգ Կլիմովը ծնվել է 1964թ. Տոմսկում։ Սովորել է Կազանի համալսարանի աստղաֆիզիկայի բաժնում։ Ֆոտոլրագրությամբ զբաղվում է 1989-ից։ Եղել է մոլորակի «թեժ» կետերում` Աբխազիա, Չեչնիա, Կոսովո, Իրաք, լուսանկարել «պատերազմի դեմքը»: 1990թ. ղարաբաղյան իրադարձությունների լուսաբանման համար արժանացել է ԽՍՀՄ «Ռեպորտաժի արքա» մրցանակին։

Արա Գյուլեր – «Ստամբուլի աչք» կամ «Ստամբուլի մեծ լուսանկարիչ»։ Այս տիտղոսներով են մեծարում աշխարհահռչակ թուրքաբնակ լուսանկարիչ, լրագրող, ծագումով հայ Արա Գյուլերին։
Արա Գյուլերը ծնվել է 1928թ., Ստամբուլի հայկական Բերայի թաղամասում։ Բազմաթիվ հայտնի մարդկանց լուսանկար-դիմանկարներ է ստեղծել՝ Ու. Չերչիլ, Ի. Գանդի, Ա. Հիչքոկ, Մ. Շագալ, Պ. Պիկասո, Ա. Խաչատրյան, Ս. Դալի, Մ. Սարյան, Ս. Փարաջանով…

Կարեն Բաբայան. ԼՂՀ ՊԲ առանձին մոտոհրաձգային գումարտակի նախկին հրամանատար. «Իր մարտական ուղու ընթացքում Սոս Հովսեփյանն աչքի է ընկել հայրենիքի նկատմամբ ազնիվ ու մաքուր սիրով, հայ ժողովրդին եւ նրա ազգային-ազատագրական պայքարին իր անմնացորդ նվիրվածությամբ, խիզախությամբ ու անձնազոհությամբ: Սոսի պես հայ քաջարի մարտիկների շնորհիվ է, որ մենք այսօր վայելում ենք խաղաղությունը, Հայաստանի եւ Արցախի վերամիավորման պատմական անգնահատելի իրողությունը, մասնակցում ենք պետության եւ զինված ուժերի հզորացման գործընթացին: Սոսի կերպարում զարմանալիորեն միավորված էին բանաստեղծը, ճարտարապետը, զինվորը»:

Հովիկ Ազոյան` Սիսական գնդի փառապանծ հրամանատար, որին սերունդները սիրով ու երախտագիտությամբ են հիշելու:
Ես գնդապետի մասին առաջին անգամ հեռուստատեսությամբ եմ լսել, դիտել նրա ու նրա ղեկավարած գնդի մասին պատմող տեսանյութը «Զինուժով» ու նույն պահին էլ մտածել եմ. «Երանի որդիս հենց այս գնդում ծառայի»:
Անցավ մի քանի տարի, տղաս զորակոչվեց բանակ ու ծառայության անցավ Սիսիանի գնդում` գնդապետ Հովիկ Ազոյանի գնդում, որտեղ առաջին անգամ եղա զինվոր որդուս երդման արարողության օրը: Այն կազմակերպվել էր բարձր մակարդակով: Դա իմ ապրած կյանքի ամենահուզիչ օրն էր, որը երբեք չեմ մոռանա:

Լուսանկարիչ Հովհաննես Սենեքերիմի Արմենակյան։ Սիրված անուն, վաստակաշատ մտավորական։ Կգան ու կանցնեն սերունդներ, սակայն Հովհաննեսի գործը կմնա։ Դեռ խորհրդային տարիներին ծառայության ընթացքում եղել է լուսանկարիչ։ Ծառայությունից հետո վերադարձել է հայրենի Ապարանի Վարդենիս գյուղ եւ աշխատանքի անցել շրջանային «Ծաղկունք» թերթում։ Այնուհետեւ տեղափոխվել է Երեւան եւ աշխատանքի անցել «Ավանգարդ» թերթում։ Այդ տարիներին ստեղծված բնության հրաշալի պատկեր-ակնթարթները մինչ օրս երազային զգացողություններ են արթնացնում մարդու հոգում։