Ամեն հանդիպումը խրամատում կանգնած հայ զինվորի հետ ինձ համար մի նոր բացահայտում է: Ուզում եմ դիրքում անվախ ու աներեր կանգնած զինվորին ասել` տղա՛ս, միշտ հիշիր՝ հայրենիքը վերացական արժեք չէ, հայրենիքը քո մայրն է, քո քույրն է, քեզ համար թանկ ու հարազատ մարդիկ են, ու դու պաշտպանում ես նրանց խաղաղությունը, քո հողուջրի, քո տան խաղաղությունը: Մեծ առաքելություն է զինվոր լինելը: Բարի ծառայություն քեզ, զինվո՛ր, բարի վերադարձ, տղա՛ս…

Որպես ավելի քան երեսուն տարվա մասնագիտական փորձառություն ունեցող հոգեբույժ, որը մոտ տասնհինգ տարի աշխատում է Մեղրիի տարածքային զինկոմիսարիատում, միանշանակ կարող եմ պնդել, որ մեր հասարակությունը բավականին մակերեսային պատկերացում ունի հոգեկան շեղումներ ունեցողների մասին ու ամբողջ խորությամբ չի պատկերացնում այն, մեղմ ասած, վնասները, որ նրանք կարող են պատճառել ինչպես իրենք իրենց, այնպես էլ հասարակությանը: Ցավոք, դեռ իշխող է հին, այսպես ասած, նահապետական մոտեցումը, որ հոգեբանական խնդիրներ, շեղումներ ունեցող հարազատների մասին գերադասելի է լռել, հնարավորինս հասարակությունից գաղտնի պահել:

Ծնունդդ շնորհավոր, ի՛մ զինվոր, ի՛մ Վաչե: Բառերս անզորանում են ասելու այն, ինչ զգում եմ: Հպարտ եմ քեզնով և անսահման երջանիկ: Ուղղակի թող քեզ այսօր ցանկանամ միայն խաղաղ, անփորձանք ծառայություն… Անընդհատ քո մասին եմ մտածում, կարոտը խեղդում է կոկորդս… Ես ու մեր Հայաստանը ապահով ենք, ու դա քո ու մնացած զինվորների շնորհիվ է: Թող հավերժ խաղաղություն լինի մեր հողում, ու հայ զինվորն էլ միշտ եւ բոլոր ժամանակներում լինի խաղաղ օրերի տերն ու պաշտպանը:

Արթիկի տարածաշրջանի համար այդ օրը խիստ տոնական էր` բանակ էին գնում երկու տասնյակից ավելի պատանիներ` Արթիկից, Պեմզաշենից, Փանիկից, Հառիճից, Սպանդարյանից, Լեռնակերտից, Նահապետավանից ու Լուսակերտից։
Զինակոչիկները զինկոմիսարիատի շենքում վերջին բուժզննումն էին անցնում, իսկ դրսում հարազատներն իրենց համար անսովոր շոգին համբերատար սպասում էին։

20 տարի առաջ այս օրերին Արցախը ծանր, բայց հերոսկան օրեր էր ապրում:
Արցախի ժողովրդին պարտադրված պատերազմը լայնամասշտաբ բնույթ էր կրում: Հակառակորդը ռազմաճակատի բոլոր հատվածներում կուտակելով հսկայական մարդուժ եւ զինտեխնիկա՝ փորձում էր խորանալ դեպի Արցախի կենտրոնական մասերը:

Հունիսի 30-ին Դիլիջանում տեղի ունեցավ «Հայրենիքիս զինվորն եմ» երիտասարդական ճամբարների փակման արարողությունը, որին մասնակցում էին ՀՀ պաշտպանության նախարարի խորհրդական, գեներալ-լեյտենանտ Մուրազ Սարգսյանը և ՀՀ սփյուռքի փոխնախարար Դավիթ Կարապետյանը: Մեկ ամսվա ընթացքում երիտասարդական ճամբարներին մասնակցել են 16-ից 22 տարեկան 350 երիտասարդներ Հայաստանից, Արցախից ու Սփյուռքից:

Հուլիսի 1-ին Բերձորի զինկոմիսարիատի բակում դարձյալ մարդաշատ էր: Արդեն երկրորդ անգամ շրջանի տարբեր համայնքներից՝ հարավային արաքսամերձ Միջնավանից մինչև հյուսիսային Շալուա, մի խումբ երիտասարդներ ժամեր անց պետք է համալրեն պաշտպանության բանակի շարքերը: Զորակոչային բաժնում զինկոմիսարի տեղակալ, կապիտան Ստեփան Օհանջանյանն ու բաժնի պետ, կապիտան Կամո Ալավերդյանը վերջին ճշտումներն են կատարում, լրացումներ անում զորակոչիկների՝ «Հայրենիքի պաշտպանի անհատական գրքույկում»: