Արդեն մեկ տարի է, ինչ գործում է «Զորակն» գիտակրթական երիտասարդական հիմնադրամը, որն ստեղծել են Միքայել Յալանուզյանը, Վահագն Մխոյանը և Կարեն Վրթանեսյանը: Հիմնադրամը սահմանամերձ և ազատագրված տարածքների՝ հատկապես գյուղական համայնքների դպրոցների համար ֆեյսբուքյան «Հայք» նախաձեռնության հետ տարբեր տեսակի գրքեր (գեղարվեստական, հանրագիտարաններ, դասագրքեր, բառարաններ, գիտահանրամատչելի և այլն) է հավաքում և հասցնում է տեղեր:

Խաչինտափը Քաշաթաղի շրջանի հյուսիսային գյուղերից է, մտնում է Վակունիս համայնքի մեջ: Անտառամերձ և գրեթե ալպիական գոտում գտնվող գյուղն ունի գեղատեսիլ բնություն, մաքուր օդ: Եվ պատահական չէ, որ հենց այս գեղատեսիլ վայրում էլ արդեն մի քանի տարի շարունակ տեղի է ունենում ճամբարում: Հուլիսի 21-ից Համահայկական բնապահպանական ճակատը կազմակերպել է 10-օրյա ճամբար: 22 տարբեր մասնագիտացում ունեցող ուսանողներ Երևանից և ՀՀ այլ մարզերից այստեղ են եկել ՝ ճանաչելու Արցախ աշխարհի այս հրաշալի գողտրիկ անկյունը, ծանոթանալու Քաշաթաղի բնությանը, մարդկանց: Ճամբարականների առօրյային ծանոթանալու նպատակով այցելեցի Խաչինտափ, զրուցեցի ճամբարի հրամանատար Արմենակ Աբրահամյանի, պատասխանատու Եղիա Ներսեսյանի և այլոց հետ: Եղիա Ներսեսյանն ասաց, որ իրենց այստեղ գալու նպատակը հայրենաճանաչողությունն է:

Արդեն որերորդ անգամ Քաշաթաղի շրջանային զինկոմիսարիատից մեր տղաները մեկնում են ազգային բանակ: Թեեւ ամռան ուղիղ կեսն է, սակայն դեռևս շարունակվում է գարնանային զորակոչը: Հերթական անգամ ներկա եմ զորակոչին. զինկոմիսարիատի աշխատակիցների՝ զորակոչիկների հետ տարվող աշխատանքին: Զինկոմի տեղակալ, կապիտան Ստեփան Օհանջանյանն ու զորակոչային բաժնի պետ, կապիտան Կամո Ալավերդյանը տղաների փաստաթղթային վերջին ճշտումներն են կատարում, այնուհետև զրուցում հետները՝ հետաքրքրվելով ընտանեկան վիճակից, արդյոք առողջական խնդիրներ չունե՞ն: Կարևորվում է նաև, թե արդյոք տղաները կապ չունե՞ն այս կամ այն աղանդի հետ: Ուրախալի է, որ բոլորն էլ միայն Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետեւորդ են:

ՀՀ Նկարիչների միության անդամ ԱՐՏԱՇԵՍ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆՆ աշխատում է Ազգային պատկերասրահի վերականգնման բաժնում: Նկարչության հանդեպ սերը ժառանգել է պապից` ՀՍՍՀ վաստակավոր նկարիչ Արտաշես Աբրահամյանից: Երիտասարդ նկարիչն այնքան էլ վաղուց չէ, որ զորացրվել է, ու հիմա մեր զրույցի առանցքում բանակային թեման է:

Էսօր զինվորական երդում տվեցի: Մերոնց նոր եմ ճամփել: Էս ի՜նչ լարված օր էր: Ո՞նց էի հուզվել: Էդքան մարդու ներկայությամբ երդումդ պիտի սահուն լինի, համոզիչ լինի, խրոխտ լինի: Ամենից շատ մերոնցից էի քաշվում: Բայց դե տակից դուրս եկա: Հիմա արդեն իսկական զինվոր եմ` երդվյալ զինվոր:

«Զինուժ» հեռուստածրագրի անձնակազմը պարոն Մութաֆյանի գովասանքների կարիքը չունի: Հանրությունն ինքն է առավել հստակ ու ճշգրիտ գնահատում «Զինուժ» հեռուստածրագրի թողարկումները, և պարոն Մութաֆյանը կարող է նեղություն չկրել իր տարտամ «հերյուրանք-նկատառումներով» հասարակությանը շեղելու համար:

Շարքային Տիգրան Մարտիրոսյանը արդեն երկրորդ տարին է՝ ազնվորեն և նվիրումով ծառայում է ԼՂ պաշտպանության բանակի N զորամասում` իր բոլոր ընդունակությունները ներդնելով մարտական կարողությունների բարձրացման և ռազմական հմտությունների խորությամբ յուրացման գործում։ Ընդհատելով ուսումը՝ նա 2-րդ կուրսից զորակոչվեց բանակ, քանի որ Հայրենիքի պաշտպանությունը համարում է հայ տղամարդու առաջնային պարտքը, գլխավոր արժանիքը և սրբազան գործը։