Վերջերս բանակում տեղի ունեցած մահվան ելքով ողբերգական դեպքերի հիմնական պատճառներից մեկը զինծառայողների հայհոյախոսությունն էր: Ինչո՞ւ են երիտասարդները հայհոյում, հայհոյանքը ստորացման միջո՞ց է, թե լարվածությունն ու բացասական զգացմունքները արտահայտելու միջոց, ո՞րն է դրա բառային «անատոմիան», արդյո՞ք հայհոյանքի «ակտիվ» բառապաշարը անհրաժեշտություն է բանակում. այս եւ այլ հարցերի պատասխաններ փորձեցինք ստանալ մեր զրուցակիցներից:

«Հայաստանի ԴՕՍԱԱՖ» ՀԿ-ն զինված ուժերի համար որակյալ մասնագետներ (ՄՏԼԲ-ի-թեթև զրահապատ բազմապրոֆիլ քարշակի մեխանիկ-վարորդներ, ԲՑ կարգի վարորդներ եւ կապավորներ) պատրաստող դարբնոց է՝ իր ավտոդպրոցներով եւ մարզատեխնիկական ակումբներով հանդերձ: Այստեղ շատ կարևորում են ռազմահայրենասիրական դաստիարակությունը, նախնական զինվորական պատրաստությունը, բուժառողջարարական միջոցառումների անցկացումը, ֆիզիկական պատրաստությունը, տեխնիկական և ռազմակիրառական սպորտաձևերի տիրապետումը: Դրանց շարքում իր ռազմահայրենասիրական եւ կրթադաստիարակչական առաքելությունն է իրականացնում 1941 թ. հիմնված Երևանի Գայի անվան ավտոդպրոցը, որի տնօրենը 2012թ.-ից պահեստազորի գնդապետ Լյուդվիգ Գարեգինի Հարությունյանն է:

Հայոց հինգհազարամյա պատմության գաղտնարաններում հայոց զինական ակունքների մասին փաստող բազում գանձեր կան. վկան՝ մեր մագաղաթյա մատյանները:
Գանձեր, որոնք դեռևս մարդկության պատմության արշալույսին են հավաստել հայոց անպարտելի ոգու մասին, հավաստել հայկյան երեքթևյան հատու նետով, և ի տես եւ ի լուր աշխարհի` պարզվել որպես վահան ու սուր, ավետել՝ մենք եղել ենք, կանք, կլինենք, քանզի հայոց ոգին զինական ակունքներում է:

Առօրյա կյանքում, երբ շփվում եմ մարդկանց կամ որոշ այժմյան պաշտոնյաների հետ, միանգամից հիասթափություն եմ ապրում և դառնում եմ կասկածամիտ` արդյոք անտեղի՞ էր մեր թափած արյունը, այն ծանր պահերն ու տարիները, որ ապրեցինք Արցախյան ազատագրական պայքարի ժամանակ: Բայց միանգամից փարատվում են կասկածներս, երբ առնչվում եմ ՊՆ կենտրոնական կայազորային հոսպիտալի աշխատակազմի հետ, որը ղեկավարում է փոխգնդապետ Ա.Ա.Ասատուրյանը:

«Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը հասարակության համար ամենաթափանցիկ ուժային կառույցն է աշխարհում, որը պատերազմի մեջ լինելով` այսքան տեղեկատվություն է տրամադրում իր գործունեության մասին»,- հունիսի 8-ին հայտարարեց ՀՀ ՊՆ մամուլի քարտուղար Արծրուն Հովհաննիսյանը` լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների համար կազմակերպված սեմինարի ժամանակ: Նախորդ օրը պաշտպանության նախարարությունը կազմակերպել էր լրատվամիջոցների մի մեծ խմբի այցելությունը հյուսիս-արեւելյան զորամաս, որտեղ մայիսի 15-ին տեղի էր ունեցել մահվան ելքով ցավալի միջադեպը: Պաշտպանության նախարար Ս.Օհանյանի խոսքով, զորամասի ընտրությունը պատահական չէր. նպատակն էր ցույց տալ, որ թեև ցավալի միջադեպ է տեղի ունեցել, սակայն զորամասը լավագույններից մեկն է և լիարժեքորեն կատարում է իր առջև դրված խնդիրները:

2002 թվականից ի վեր, ինչ Մեղրիի տարածքային զինվորական կոմիսար նշանակվեց մայոր Դավիթ Անանյանը, չի եղել մի զորակոչ, որ զինկոմիսարիատն իր առջև դրված պլանային առաջադրանքը չկատարի, և ինչպես դիպուկ նկատեց զինկոմը, հեռավոր սահմանամերձ Մեղրիում ահել, թե ջահել, բոլորն էլ իրենց երկրի պաշտպան են համարում։ Երիցս իրավացի էր նաև ութսունամյա այն պապիկը, որն ասաց.
– Որդի՛ ջան, հայրենիքն սկսվում է սահմանից։ Մեղրեցու համար հայրենիքը սկիզբ է առնում Մայր Արաքսից, երկնահաս այս լեռներից։ Յուրաքանչյուր հայորդու համար, սահմանամերձ բնակավայրի բնակչի համար հատկապես, անպատվաբեր պետք է լինի բանակում չծառայելը։ Մեղրեցին միշտ էլ պատրաստ է անձնվիրաբար ծառայելու հայրենիքին։

ՀՀ պաշտպանության նախարարի հրամանով՝ պաշտպանության նախարարին առընթեր հասարակական խորհրդի հովանու ներքո ստեղծվել է 2013թ. գարնանային զորակոչի ընթացքում քաղաքացիների դիմումների եւ բողոքների քննարկման հանձնաժողով: Հանձնաժողովի նախագահ է նշանակվել հասարակական խորհրդի նախագահ, պաշտպանության նախարարի խորհրդական Գեղամ Հարությունյանը: Հանձնաժողովի նիստերը տեղի են ունենում Մոսկովյան 5 հասցեում տեղակայված հասարակական խորհրդի աշխատավայրում, յուրաքանչյուր երկուշաբթի եւ հինգշաբթի օրերին, ժամը 11:00-ից – 16:00-ը: Դիմում բողոքներն ընդունվում են շաբաթվա բոլոր աշխատանքային օրերին` հասարակական խորհրդի աշխատավայրում:
Հունիսի 6-ին հանձնաժողովի առաջին նիստն էր: