-Ոտքներս բարի լինի ձեր օջախում,- ասում է Գեղամը, իմ կողմից է ասում, քանի որ ինքը հազար անգամ եղել է այդ տանը. տանտիրոջ՝ Սասուն պապի թոռնուհու ամուսինն է։
-Օջա՜խ…,- ձգում է Սասուն պապը, աչքերում դառը ժպիտ կա, տխրություն, հառաչելով օրորում է գլուխը,- շենքի տասներորդ հարկում օջա՞խ կլինի, օջախդ պիտի հողիդ կպած լինի, հողիդ վրա, որ քեզ հաստատ զգաս, ուժեղ զգաս։

Գևորգ Կորյունի Գասպարյանը ծնվել է 1989 թվականին Աբովյանում:
1995 թ. սեպտեմբերից ընտանիքով տեղափոխվել և բնակություն է հաստատել Շուշիում:

… Այսօր պահեստազորի վարժական հավաքներ են երկրում, այսինքն՝ ազգի յուրաքանչյուր տղամարդ զինվոր է դառնում հանուն Հայրենիքի: Սա այնքան հուզիչ է ու հուսադրող: Նա առիթի դեպքում ավելի արհեստավարժ ու հզոր է կանգնելու հայրենիքի սահմանին, նա զինվորի ոգին, կերպարը, հայրենասիրությունը, բարոյականությունը կրելու է իր հոգում ու տանելու է հասարակություն, փոխանցելու է բարձրացող սերնդին:

Նորանկախ Հայաստանի Հանրապետությունում ժամ առ ժամ անհրաժեշտություն էր դառնում Ազգային բանակի ստեղծման հարցը:
1990 թվականի օգոստոսի 21-ին ՀՀ նախարարների խորհուրդն ընդունում է ՆԳ նախարարությանն առընթեր հատուկ ստորաբաժանումներ ստեղծելու մասին թիվ 411 որոշումը: Ստորաբաժանումները պետք է իրականացնեին Հայաստանի Հանրապետության սահմանների պաշտպանությունն ու երկրի ներսում ներքին կարգի պահպանությունը: 1990 թվականի սեպտեմբերի 13-ի թիվ 420 հրամանով ստեղծվում է ՀԱՏՈՒԿ ԳՈՒՆԴԸ:

Ծնունդով գյումրեցի Թովմաս Առաքելյանի պատանեկությունն անցել է Արցախի Քաշաթաղի շրջանի Իշխանաձոր, ապա Գետամեջ գյուղերում:
Ավարտելով Հառիճավանքի Թրբանճյան հոգևոր ընծայարանը, 2015-2019 թվականներին սովորել է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Գևորգյան հոգևոր ճեմարանում, որն ավարտելուց հետո զորակոչվել և համալրել է հայոց բանակի գնդերեցների շարքերը:

Զրույց պատմական գիտությունների թեկնածու, ադրբեջանագետ ԳՐԻԳՈՐԻ ԱՅՎԱԶՅԱՆԻ հետ

Աթա ապերը Տեղվա շենում է ապրում. աշխարհի բան ու գործից գիտակ ու հասկացող, պատմության անց ու դարձին ծանոթ: Պատմում էր իր իմացածից, իր ապրածից.
-Ամին պացի ժամանակի ճռռացող տուռն ու ներս մտի, մին տես հինչեր կտեսնաս: Ցեցերի հինավուրց տոհմերը միշտ էլ մըղմող են քիցալ քու վեղդ, քու քաղցր պատառ վեղդ, որը միշտ նրանց պկում ա մնացել,- բորբոքված պատմում էր Աթա ապերը ու վկայակոչում հազար ու մի դեպք: