Թվում է՝ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի մասին մենք վաղուց արդեն ամեն ինչ գիտենք, բոլոր մանրամասներին տեղյակ ենք։ Այդպես չէ՝ արդեն քանի տարի իմ գրասեղանի դարակներում խունանում են արաբկիրցի Հովհաննես Ջաղացպանյանի, տրապիզոնցի Գոհար Սարյանի, տենտիլցի Գրիգոր Թեմեճիկյանի, սեբաստացի Հովհաննես Անդրեասյանի ձեռագիր հուշերը, որոնց ամեն անգամ սարսուռով եմ անդրադառնում եւ չեմ պատկերացնում հայի, որ կարողանա երբեւէ սառնասրտորեն ընթերցել, առավել եւս՝ հրատարակել դրանք։

Միջազգային ռազմական համագործակցությունը պաշտպանական քաղաքականության կարևորագույն գործիքներից մեկն է: Այդ ոլորտի բազմակողմ և երկկողմ հարթություններում պաշտպանության նախարարությունը հետապնդում է երկու հիմնական նպատակ: Առաջինը ՀՀ պաշտպանական համակարգի զարգացումն է` միջազգային առաջավոր փորձի ներդրմամբ՝ համակողմանի բարեփոխումների միջոցով այդ համակարգի արդիականացումն ու արդյունավետության բարձրացումը, իսկ երկրորդը միջազգային ներգրավումն է` ՀՀ անվտանգության ապահովման միջազգային երաշխիքների ստեղծումը և ներդրումը միջազգային անվտանգության ապահովման գործում:

Հանրապետությունում անվտանգության և ռազմավարական նշանակության տեսանկյունից թիվ մեկ առաջադրանքը` զորակոչը, ավարտվեց, նորակոչիկների երդմնակալության արարողությունները` նույնպես։ Այսօր կարելի է արձանագրել մի կարևոր հանգամանք, որն ըստ իս դրական ազդեցություն է ունենում զորակոչի բարեհաջող ընթացքի վրա։

Փոխգնդապետ Գոռ Ուլիխանյանի մոտոհրաձգային գումարտակը Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության արագ արձագանքման ուժերի հայկական բրիգադի հիմնական ստորաբաժանումն է: Այն համալրվում է առավել բանիմաց, որևէ առողջական խնդիր չունեցող, պարապմունքների ծանրաբեռնվածությանը դիմացող զինվորներով: Գումարտակն ուղիղ մեկ տարի առաջ մասնակցեց մեր երկրում անցկացված ՀԱՊԿ ԱԱՈՒ-ի համատեղ զորավարժությանը և հաջողությամբ կատարեց մարտական խնդիրները:

Հազվադեպ է պատահում, որ զինվորական կոմիսարիատից խնդրանք-առաջարկով դիմեն թերթի խմբագրություն: Այս անգամ հենց այդպես էլ եղավ: Երբ զինված ուժերում պարտադիր զինվորական ծառայություն անցնող հարազատ եղբայրներ՝ Վայոց Ձորի Զառիթափ գյուղում ծնված Սամսոն, Լեւոն եւ Տարոն Հովհաննիսյանները զորացրվեցին, մենք էլ ծանուցում ստացանք եւ առաջարկ` հանրությանը ներկայացնելու ծառայության ընթացքում աչքի ընկած երիտասարդներին:

Օրերս Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովը բողոքի նամակ ուղարկեց ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարին: Նամակում նա տեղեկացնում է, որ Հայաստանը Արցախում ստեղծում է նոր բնակավայրեր, վերականգնում է օդանավակայանը և ենթակառուցվածքները, փոխում աշխարհագրական անվանումները, մտադիր է Կուբաթլուի շրջանում կառուցել 150 տուն, ինչպես նաև Վարդենիս-Քարվաճառ ճանապարհը:

«Հայ զինվորը» ազգային բանակի կենսագիրն է, բանակաշինության դժվարին ճանապարհի ամենահավատարիմ ու անաչառ վավերագրողը: Ձեռքը ժամանակի զարկերակին, բանակի հոգս ու ցավին առնչակից, հասարակական պահանջին ականջալուր` «Հայ զինվորը» սոսկ տարեգիր չեղավ բանակի համար, այլև նախանձախնդիր մասնակից, միշտ դեպքերի ու իրադարձությունների էպիկենտրոնում, միշտ զինվորի և սպայի, միշտ զինվորի ծնողի կողքին: