Ուշադրության կենտրոնում
2013 թվականից Հարավային Կովկասում իրավիճակային փոփոխություն է կատարվել։ Կարևոր այս իրողությունը պայմանավորված էր Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև վերսկսված աշխարհաքաղաքական հակամարտությամբ։ Ուկրաինան դարձավ այդ մրցակցության առաջին զոհը։ Այնուհետև տապալվեց Եվրամիության կողմից նախաձեռնված Արևելյան գործընկերության ծրագիրը, դադարեց Ռուսաստան-Միացյալ Նահանգներ համագործակցությունը մեր տարածաշրջանում և, վերջապես, Սիրիա։ Առաջին դասը, որ հայկական կողմը պետք է քաղի դեպքերի նման զարգացումից, այն է, որ Հարավային Կովկասը` որպես աշխարհաքաղաքական միավոր, շարունակում է իր վրա կրել հարակից տարածաշրջաններում տեղի ունեցող գործընթացների ազդեցությունը։ Հայաստանն էլ, իր հերթին, ենթակա է տարածաշրջանային զարգացումների տրամաբանությանը։ Հետևաբար, անհնար է կառուցել երկրի ապագան առանց հաշվի նստելու այն իրողությունների հետ, որոնք առկա են Մերձավոր Արևելքում, Միջին Ասիայում, Սև ծովի և Կասպից ծովի ավազաններում, Բալկաններում և այլն։
Մոտ ժամանակներս «Շանթ» հեռուստաընկերությունը հեռուստադիտողներին ներկայացնելու է նոր նախագիծ՝ «Սահմանին» հեռուստասերիալը, որը վերջին շրջանում, հատկապես համացանցում, լայն քննարկումների տեղիք է տվել: Ֆիլմը զգայուն թեմայի է անդրադառնալու՝ երկրի սահմանների պաշտպանությանը, պատմելու է սահմանապահ զինվորականների ամենօրյա դժվարին ու վտանգավոր ծառայության մասին: Ուստի, հետաքրքրությունը «Շանթ»-ի եթերում ֆիլմի ծանուցումը դիտող հեռուստադիտողների շրջանում մեծ է, իսկ սպասումներն ու տրամադրությունները՝ հակասական: Շատերն այն բյուրեղացած կարծիքին են, որ եթե սերիալ է, ուրեմն կարող են լուրջ ակնկալիք չունենալ: Եվ մեղադրել չի կարելի՝ վկան մեր հեռուստաեթերը հեղեղած ցածրաճաշակ, առանց ասելիքի սերիալներն են: Շատերն էլ հակառակը՝ անհամբեր սպասում են ֆիլմի ցուցադրմանը:
Դիտարկումը կատարում էի հրամանատարական դիտակետից եւ իրականացնում ղեկավարումը: …Դա իմ առաջին մարտական գործողությունն էր: Երկու-երեք ժամվա ընթացքում 60 ական կրակեցինք: Քիչ չէ: Եթե հակառակորդի 10 կրակոցից 2-ն էր դիպուկ, ապա մեր դեպքում 10-ից` 7-ը: Մտածում էի` տեսնես ով է նրանց հրետանու պետը…
Զինվորական մեքենան կանգ է առնում Բերդավանի խաղողի այգիներից մեկում: Հայացքս թափառում է փոքրիկ այգում, նայում եմ կանոնավոր շարքեր կազմած վազերին, իրար վրա դարսված արկղերին, որ պռնկեպռունկ լցված են արևի գույն ունեցող խաղողով, բերքը խնամքով քաղող երիտասարդ կնոջը, մեքենայի թափքում հերթական դույլը դատարկող տղամարդուն, և վտանգը մի տեսակ անիրական է թվում…
ՀՀ ՊՆ Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում ամուր հիմքերի վրա է Ռազմական ինստիտուտ-դպրոց համագործակցությունը: Երիտասարդ սերնդի ռազմահայրենասիրական դաստիարակությանը նպաստելու համար Ռազմական ինստիտուտում հաճախակի կազմակերպվում են «Նախնական զինվորական պատրաստություն» առարկայի ծրագրով նախատեսված պարապմունքներ, մրցումներ, օլիմպիադաներ և այլ միջոցառումներ: Միջոցառումների անբաժանելի մասն են էքսկուրսիաները, որոնց ընթացքում աշակերտները ծանոթանում են կուրսանտների առօրյային ու կենցաղին, վարժասարքերին ու ուսումնական զենքերին, Ռազմական ինստիտուտում անցկացրած մի քանի ժամվա ընթացքում պատկերացում կազմում, թե ինչպես է կոփվում ու մասնագիտանում հայոց բանակի ապագա սպան:
Մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ռազմաավիացիոն ինստիտուտի համապատասխան դասընթացն ավարտելուց հետո ես եւ իմ համակուրսեցի Ձյունիկ Ավեյանը ծառայության անցանք ՀՕՊ զորքերում:
Սրտի թրթիռով էի սպասում այն օրվան, երբ որպես սպա ոտք կդնեմ զորամաս եւ իրականացած կհամարեմ իմ վաղեմի երազանքը: Մտերիմներիցս ոմանք խորհուրդ էին տալիս՝ քանի դեռ ուշ չէ հրաժարվել ծառայությունից` ասելով, որ այն աղջկա գործ չէ: Սակայն ես մտածում էի, որ հենց իմ գործն է, այն էլ՝ սիրած, երազած: Համարձակ ու ինքնավստահ ծառայության անցա: Կարեւորը ծառայության առաջին օրն էր: Իսկ այդ օրը հրաշալի սկսվեց: Հրամանատարական կազմը մեզ շատ ջերմ ընդունեց: Այդ պահին ես աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն էի:
Զինվորներն, օրինակ, հաճախ են մտածում և անգամ այստեղ-այնտեղ խոսում «կորցրած տարիների» մասին, իսկ իրականում դրանք անգնահատելի ձեռքբերում են, որը միայն հինգ, տասը տարի հետո կզգան: Ուղղակի պետք է փորձել շատ լավ ծառայել, բանակից վերցնել առավելագույնը, որ կարելի է ստանալ և այն ամենը, ինչ կարող ես տալ: Եթե տանկիստ ես, լավ տանկ վարել սովորի՛ր, եթե հերթապահ ես, դիրքդ ամուր պահի՛ր: Եթե բանակային կյանքում կարողացել ես լեզու գտնել բոլորի հետ, հետագայում, եթե, ասենք, գործարար էլ լինես, շատ ավելի լավ կկարողանաս կառավարել: Այսինքն՝ իրականում օգուտը շատ ավելին է, քան կորուստը:
