1992-ի հոկտեմբերին Սպարապետը կոչ էր անում ազգին` 500 մահապարտ տալ հայրենիքի փրկության համար։ 500 հոգի, որոնք կկռվեին ամենաթեժ կետերում՝ չխնայելով կյանքը։ 500 հայրենասեր, 500 խիզախ, 500 նվիրյալ… Այսօր մեզ մահապարտ-մտավորականներ են պետք, որոնք կմտնեն Տաճար ու կասեն՝ Իմ Հոր տունը վաճառատուն մի՛ դարձրեք…

ՀՀ ՊՆ «Մայր Հայաստան» զինվորական թանգարանում այս անգամ հյուրընկալվածների հաղորդակցման հիմնական լեզուն արևմտահայերենն էր։ Նշվում էր Հայ դատի նվիրյալ, «ԱՍԱԼԱ»-ի զինվոր, Մոնթե Մելքոնյանի մարտական ընկեր Կառլեն Անանյանի ծննդյան 50-ամյակը։ Այդ առթիվ հայրենիք էին ժամանել ԱՄՆ-ում ապրող հերոսի հայրը, հարազատներն ու մտերիմները, հայաստանցի ընկերները։ Հյուրերին ու հարազատներին հաճելի անակնկալ էր պատրաստել Կառլեն Անանյանի և Մոնթե Մելքոնյանի մարտական ընկերը` ընտանիքով հայրենիք տեղափոխված ու Արցախյան ազատամարտում անձնվիրաբար մարտնչած իրանահայ Վահե Շահմուրադյանը` մի խումբ նախանձախնդիրների օգնությամբ հրատարակելով Անանյանի կյանքի ու գործունեության մասին պատմող «Անհայտ էջեր հերոսի մասին» գիրքը, որի շնորհանդեսը համընկավ հերոսի 50-ամյակին։

Ընկերներս, որոնց մեծ եղբայրներն արդեն ծառայել են, ասում են, որ բանակում ամեն մասնագիտություն էլ անպայման պետք է գալիս: Նրանցից մեկը վարորդություն է սովորել, մեկ ուրիշը երաժշտական կրթություն ունի ու համոզված է, որ նվագելու է, մյուսը համակարգչի հետ սեր ունի… Իսկ ես, մտածում եմ, առանձնապես մի մասնագիտություն չունեմ, որ բանակում պետք գա. փայտից քանդակներ եմ անում, փայտագործ-քանդակագործ եմ: Երբ տղաներին մտահոգություններս պատմեցի, ասացին, որ բանակում անկարևոր մասնագիտություն չկա, որ անպայման քո կարիքն էլ կլինի… Նրանց ասածով, եթե բախտս բերի, ու իմ զորամասի հրամանատարը արվեստին մոտ մարդ լինի, գուցե հնարավորություն ունենամ ազատ ժամերին քանդակով զբաղվելու…

Մայիսի 30-ին «Առնո Բաբաջանյան» համերգասրահում տեղի ունեցավ Հայաստանի Հանրապետության վետերանների միավորման 10-րդ համագումարը: Հոբելյանական համագումարին մասնակցում էին 207 պատգամավորներ, տարբեր գերատեսչությունների, հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ, հյուրեր ԱՊՀ երկրներից: Համագումարի պատվավոր հյուրն էր նավատորմի ծովակալ Ալեքսեյ Իվանի Սորոկինը: Համագումարի ընթացքում ամփոփվեց վետերանների խորհրդի 2 տարվա կատարած աշխատանքը, ներկայացվեց վետերանների միավորման վերստուգիչ հանձնաժողովի հաշվետվությունը` վետերանների միավորման գործող կանոնադրության մեջ կատարվող փոփոխությունների մասին:

ՀՀ պաշտպանության նախարարության և հաշմանդամների «Սատար» հասարակական կազմակերպության նախաձեռնությամբ, մայիսի 31-ին, ՊՆ վարչական համալիրի խաղահրապարակում կազմակերպվեց բասկետբոլի ցուցադրական հանդիպում «Բազե» և «Արծիվ» թիմերի միջև:
Ինչպես նշեց ազատամարտիկ, կազմակերպության գործադիր տնօրեն Գագիկ Դանիելյանը, հաշմանդամների «Սատար» հասարակական կազմակերպությունը հիմնադրվել է 2012թ. հունվարին` Արցախյան պատերազմի մասնակից ազատամարտիկների եւ ժամկետային զինծառայողների առաջին խմբի հաշմանդամների նախաձեռնությամբ. «Այսօրվա խաղի մասնակիցների ճնշող մեծամասնությունը հաշմանդամ դարձած ազատամարտիկներ եւ ժամկետային զինծառայողներ են:

2012թ. մայիսի 19-ին ՀՀ պաշտպանության նախարարությանն առընթեր Հասարակական խորհուրդը կազմակերպեց հանրապետության գիտամանկավարժական ոլորտի աշխատակիցների հերթական այցելությունը ԼՂՀ պաշտպանության բանակի զորամասեր՝ դասախոսություններով հանդես գալու զինծառայողների առջև:
Մեր խումբը, որի մեջ ընդգրկված էին ՀՀ ԳԱԱ Մ.Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի աշխատակից, բանասիրական գիտությունների թեկնածու Լուսինե Ավետիսյանը, հյուրընկալվեց զորամասում (հրամանատար` գնդապետ Ա. Միքայելյան):

Ավետիս Ալբերտի Օհանյանը ծնվել է 1963թ. մայիսի 9-ին, Ագարակ քաղաքում։ Միջնակարգն ավարտելուց հետո սովորել է Գորիսի գյուղտեխնիկումում։ 1986թ. ամուսնացել է, հետո տեղափոխվել Ղրիմի Կերչ քաղաք և բնակություն հաստատել: Սակայն երբ սկսվում է Արցախի ազատագրական պայքարը, ընտանիքով վերադառնում է ծննդավայր։ Իր եղբոր` Արայիկ Օհանյանի հետ ընդգրկվում է «Արևիք» ջոկատի կազմում, երկուսով մարտնչում են Զանգեզուր աշխարհի սահմանների տարբեր հատվածներում` Կապանից մինչև Մեղրի ու Ծիրանաձոր։ Հետո ընկերների հետ որոշում են մեկնել Արցախ` Մարտակերտի շրջան, որտեղ դաժան ու անհավասար մարտեր էին։