Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Հոգևոր-մշակութային

ԲԱՌԱՐԱՆ՝ ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ

Լույս է տեսել ՀՀ ՊՆ Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի դասախոս փոխգնդապետ Մարատ Բաղդասարյանի «Փիլիսոփայական համառոտ բառարանը»։ Այն բաղկացած է 280 բառահոդվածից, որոնք բաշխված են ըստ անձնանունների և տերմինների։ Բառարանը կազմվել է ռազմական ինստիտուտում դասավանդվող «Փիլիսոփայություն» առարկայի ուսումնական ծրագրին համապատասխան և նախատեսված է նախևառաջ ՌԻ կուրսանտների և հրամանատարների համար, սակայն կարող է օգտակար լինել նաև փիլիսոփայություն դասավանդողների և դրանով հետաքրքրվող անձանց լայն շրջանակների համար, ինչպես նաև գործածվել ինքնակրթության նպատակով։

Այսօր թե՛ ինտերնետային կայքերում, թե՛ որոշակի լրատվամիջոցներում խոսվում է 2012 թվականին սպասվող աշխարհի վերջի մասին, եւ ինչ-ինչ պատվեր կատարող գիտնականներ իրենց «թեզերն» են առաջ քաշում` փորձելով ապացուցել վախճանի մոտ լինելը, մինչդեռ Հիսուս ասում է. «Եւ ինչպես Նոյի օրերն էին, այնպես պիտի լինի մարդու Որդու գալստյանը. որովհետեւ, ինչպես որ ջրհեղեղից առաջ եղած օրերն էին, երբ ուտում էին եւ խմում, կին էին առնում ու մարդու էին գնում, մինչեւ այն օրը, երբ Նոյը տապանը մտավ, ու նրանք բան չիմացան, մինչեւ որ ջրհեղեղը եկավ ու վերցրեց տարավ բոլորին, այնպես պիտի լինի մարդու Որդու գալստյանն էլ», այսինքն` աշխարհի վերջը կլինի այն ժամանակ, երբ մարդիկ չեն սպասի, ըստ Տիրոջ խոսքի. «Աշխարհի վերջը կգա ինչպես գող»:

«ՀՈԳՈՒՍ ԵՐԳԸ՝ ԶԻՆՎՈՐԻՆ»

Ես Գյումրիում եմ ծնվել։ Հայրս սպորտի վարպետ էր, ըմբշամարտիկ, մարզիչ, մայրս տնային տնտեսուհի էր։ Մենք չորս երեխա էինք՝ երկու տղա, երկու աղջիկ, ես ընտանիքի ամենակրտսերն էի։ Համարձակ, ժիր, չարաճճի երեխա էի, սիրում էի ուշադրություն գրավել։ Ձայնային տվյալները մորիցս եմ ժառանգել, նա շատ լավ երգում էր, հիմնականում՝ ժողովրդական երգեր։ Ես մանկապարտեզի երգչուհին էի եւ մանկական երգերի փոխարեն երգում էի մորիցս լսած երգերը՝ «Դլե յամանը», «Մաճկալը», «Լանջեր մարջանը»։

«ՄԻԱՅՆ ԹԵ ԴՈՒ ԱՊՐԵՍ...»

Նոյեմբերի 27-ին Գրողների միության մեծ դահլիճում տեղի ունեցավ զոհված ազատամարտիկների հիշատակին նվիրված Ասպրամ Ծառուկյանի «Միայն թե դու ապրես…» երկհատորյակի շնորհանդեսը, որին մասնակցում էին Արցախյան ազատամարտի մասնակիցներ, զոհված ազատամարտիկների մայրեր, գրողներ, լրագրողներ, զինվորականներ, հասարակական գործիչներ:

ԶԻՆՎՈՐ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԸ

«Եթե ընկնեմ Հայրենիքիս պաշտպանության դիրքերում (զի առանց զոհ չիք հաղթանակ), ապա այն ժամանակ, սիրելի ընկեր, Դուք կպատմեք իմ բալիկներին, իմ բոլոր ծանոթ և անծանոթ բարեկամներին, որ Թաթուլ Հուրյանը իր ժողովրդի պատիվը, իր Հայրենիքը ամեն ինչից բարձր էր դասում և զոհվեց դրա համար…»,-գրում է Սուրմալու գավառի Թեջրլու գյուղում, շինականի ընտանիքում 1912 թվականին ծնված բանաստեղծը: Նոյեմբերի 21-ին Հայաստանի գրողների միությունում տեղի ունեցավ Հայրենական պատերազմում զոհված բանաստեղծ Թաթուլ Հուրյանի ծննդյան 100-ամյակին նվիրված հուշ երեկո: Միջոցառմանը ներկա էին գրական գործիչներ, մայրաքաղաքային գնդի սպաներ, Արմավիրի մարզի Արազամփ գյուղի Հուրյանի անունը կրող դպրոցի աշակերտներ, որ ներկայացրին գրողի պոետական տողերը:

«ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԲԱՆԱԿԻ 20-ԱՄՅԱ ՏԱՐԵԳՐՈՒԹՅՈՒՆԸ»

«20-ամյա հերոսական ճանապարհի հուշերով, ազգային հպարտության զգացումով, գալիք հաղթանակների հանդեպ անխախտ հավատով… ու հույսով, որ հայոց բանակի 20-ամյա տարեգրությունը ոգեշնչման աղբյուր կդառնա բազմաթիվ հայրենասեր սերունդների համար»,- ահա այս ուղերձով է սկսվում Արցախի հերոս, Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի «Հայկական բանակի 20-ամյա տարեգրությունը» ստվարածավալ գիրքը։ Այն ազգային բանակի ակունքներում կանգնած և նրա ձևավորման ու կայացման գործում հենքային դերակատարում ունեցող զինվորականի հիշողություններն են զինված ուժերի անցած ուղու մասին։ Այն Արցախյան պատերազմի զորահրամանատարի մտորումներն ու հույզերն են ազատամարտի տարբեր դրվագների՝ վերելքների ու վայրէջքների, պարտությունների ու հաղթանակների շուրջ։ Այն ռազմագետի քննախույզ ու անաչառ վերլուծություն է՝ մտավորականի բարոյական շեշտադրումներով ու գնահատականներով։

ՓԱԹԻԼԸ

Անծայրածիր տիեզերքում իրարանցում էր տիրում: Միլիոնավոր տարիների ընթացքում անթիվ անգամներ պատահածն այժմ խելքահան էր արել բոլորին: Պատճառն այն էր, որ երբևէ եղած բոլոր ստեղծվածներից ամենափխրունին երկրային ինչ-որ ուժ ստիպում էր թախծել…