«Կադրային ռեսուրսների ամբողջական հաշվառում եւ պլանավորում», «Կադրերի ընտրություն եւ որակավորում», «Կադրերի առաջխաղացում եւ հերթափոխում». պաշտպանության նախարարությունում արդեն մի քանի օր հենց այս թեմաներն են քննարկում մարտի 17-ին Հայաստան ժամանած ՀՀ ԶՈւ անձնակազմի կառավարման ոլորտի բարեփոխումների գործընթացին օժանդակող ԱՄՆ պաշտպանության դեպարտամենտի, ԱՄՆ Եվրոպական հրամանատարության ծովային հետեւակի, ԱՄՆ-ի պաշտպանական ռեսուրսների կառավարման ինստիտուտի եւ Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարարության համատեղ փորձագիտական խմբի անդամներն ու ՀՀ պաշտպանական գերատեսչության համապատասխան վարչությունների մասնագետները:

Աշխատանքային իմ օրը, երկար տարիներ ձևավորված ավանդույթի համաձայն, սկսվում է թերթերն ընթերցելով, վերջին տարիներին` նաև սոցիալական ցանցերն ու կայքերը բացելով, նորություններն ու ինձ հետաքրքրող թեմաներն ուսումնասիրելով։ Օրերս, երբ սովորականի նման թերթում էի կայքերը, ադրբեջանական 1news.az քիչ թե շատ օբյեկտիվ (Ադրբեջանի չափանիշներով) կայքում հանդիպեցի մի պոչով ստի, որին հնարավոր չէր չարձագանքել։

«Փառահեղ». այսպես կարելի է բնութագրել փետրվարի 12-ից 23-ը ՌԴ Պերմ քաղաքում հերթական անգամ կայացած «Պատանի հայրենասերների» 11-րդ միջազգային հավաքում ՀՀ ՊՆ Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանի թիմի հաղթանակը: Թիմը ներկայացնող վարժարանի սաները՝ Հովհաննեսը, Գուրգենը, Մհերը, Վլադիմիրը, Տիգրանը, Վրեժը, Հովհաննեսը, Յուրան, Արսենն ու Մհերը, իրենց ցուցաբերած արդյունքներով գերազանցեցին շուրջ 40 թիմի եւ գրավեցին 1-ին պատվավոր տեղը:
Ինչպե՞ս սաներին տրվեց հաղթանակը, ի՞նչ ձեռք բերեցին նրանք միջազգային այդ հավաքից, ո՞րն է հաղթելու գրավականը` այս հարցերի շուրջ հաղթողների հետ զրուցել է «Հայ զինվոր» թերթի թղթակիցը:

Գաղտնիք չէ, որ հակաօդային պաշտպանության զորքերն այսօր հայոց ազգային բանակի ամենակարևոր և ամենամարտունակ ստորաբաժանումներից են։ Դեռևս Արցախյան ազատամարտի և բանակաշինության առաջին փուլում պարզվեց, որ մենք պարտավոր ենք ունենալու անխոցելի ՀՕՊ համակարգ, որն իր էությամբ գերազանցապես պաշտպանական զորատեսակ է։
Նախկին ԽՍՀՄ բանակի հայ մասնագետ սպաների և զորամասերը համալրող գիտության ու արտադրության ներկայացուցիչների ջանքերով խնդիրը լուծվեց կարճ ժամանակահատվածում։

Վարժարանն ավարտեցի գերազանցության դիպլոմով։ Եվ իմ առաջ բացվեց բարձրագույն ռազմական կրթություն ստանալու ճանապարհը։ Ես չէի կարող իմ այդ շանսը ձեռքիցս բաց թողնել։ Մեկնեցի ՌԴ օդադեսանտային զորքերի բարձրագույն դպրոց… Իմ կարծիքով, այդ դպրոցն աշխարհի լավագույն զինվորական դպրոցներից է…

Պավել Ավետի Գևորգյանը 1941թ. ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանին կից Արևելագիտության ինստիտուտը: Տիրապետում էր անգլերենին, գերմաներենին, արաբերենին, թուրքերենին, պարսկերենին, ախմարերենին (աշխարհի ամենադժվար լեզուներից մեկը` Եթովպիայի պետական լեզուն): Օժտված էր հաղորդակցական լավ զարգացած ունակություններով, կարող էր արագ և անսխալ վերլուծել արտաքուստ միմյանց հետ կապ չունեցող իրադարձությունները և գտնել դրանց ներքին կապը, որի հիման վրա էլ կանխատեսումներ անել, որոնք մեկ անգամ չէ, որ հաստատվել են:

Գևորգը տասնչորս տարեկանում անդամագրվեց ՀԱԲ-ին, տասնհինգ տարեկանում արդեն դիրքապահ էր, տասնվեցում մարտական առաջին փորձառությունը ստացավ, տասնյոթ տարեկանում իր երկիրը պաշտպանող կամավորական էր, իսկ տասնութում արդեն մարտարվեստի իր գիտելիքներն էր փոխանցում զինակից ընկերներին։
Գևորգ Գևորգյանին անուն-ազգանունով գուցե քչերը ճանաչեն, տեղը չբերեն, թե ում մասին է խոսքը, սակայն բավական է հուշես` ՀԱԲ-ի «ռազվեդկի գիժ» Գևորգին, անմիջապես վրա կտան՝ «դե, ըտենց ասա, էլի, կարգին կռվող է, քաջ ու համարձակ, իսկական խենթ…»: