Հունիսի 18-ին Հայաստանի Հանրապետության նախագահ Սերժ Սարգսյանը պաշտոնական այցով Վրաստանում էր և խոսելով հայ-վրացական հարաբերությունների բարեկամական բարձր ոգու մասին` խիստ կարևորել է համագործակցության ամրապնդումն ու խորացումը բոլոր ոլորտներում: Երկրի ղեկավարը նշել է, որ հայ-վրացական գործընկերության հետևողական ամրապնդումը Հայաստանի Հանրապետության արտաքին քաղաքականության գերակայություններից է, ինչպես նաև մատնանշել, որ Հարավային Կովկասի տարածաշրջանում առկա փխրուն կայունությունն ու խաղաղությունը մեծապես պայմանավորված են Հայաստան-Վրաստան համագործակցության արդյունավետությամբ և ամրությամբ:

Համալսարանում սովորելու տարիներին մի սփյուռքահայ, ավելի ստույգ՝ բեյրութցի համակուրսեցի ունեի՝ Հակոբ Էսքիջյան: Մարդամոտ, ընկերասեր, ասող-խոսող տղա էր: Նա անցյալ դարի յոթանասունականների կեսերին Բեյրութում տեղի ունեցած մահմեդականների և քրիստոնյաների կռվի ժամանակ եղել էր հայկական թաղամասերի պաշտպանների շարքերում, վիրավորվել էր, կորցրել ձախ ոտքի կեսը: Հանրակացարանի երկրորդ հարկի նրա սենյակը բանասիրականի ուսանողների հավաքատեղին էր: Մենք ակնածանքով էինք լսում այդ պատերազմի մասին Հակոբի պատմությունները: «Ամեն ինչ տեսել եմ, անգամ սևամորթ հայ, միայն հայ օդաչու չէի տեսել, այն էլ հայրենիք գալուց տեսա: Պատկերացնում եք՝ Կիպրոսում բարձրացանք ինքնաթիռ ու տեսանք՝ օդաչուները հայերեն են խոսում, հայեր են, խենթացել էի, ուրախությունից լաց էի լինում:

«Մայիսի 27-ի լույս 28-ի գիշերը ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծի հարավային ուղղությամբ հակառակորդը ձեռնարկել էր հերթական հետախուզախափանարար ներթափանցման փորձը: Հայկական առաջապահ ստորաբաժանումները, ժամանակին հավաստանշելով հակառակորդի հատուկ ջոկատայինների առաջխաղացումը, դիմել էին պատասխան գործողությունների եւ, պատճառելով ադրբեջանական կողմին առնվազն երկու զոհ եւ մեկ վիրավոր, հետ շպրտել ելման դիրքեր»,- ասված է պաշտոնական հաղորդագրության մեջ, որից հետո ի հայտ եկան նոր մանրամասներ։ Հակառակորդը կրկին գործել է իր, այսպես կոչված, մոտ 40 «գերարհեստավարժների» միջոցով։

Վերջին աշխարհաքաղաքական զարգացումները՝ կապված Ղրիմի՝ Ռուսաստանին միանալու, Մերձավոր ու Միջին Արևելքի երկրներում առկա ճգնաժամային իրավիճակի հետ, իրենց ազդեցությունն են թողնում ոչ միայն ամբողջ տարածաշրջանի, այլև Թուրքիայի վրա: Թե ինչպիսի՞ ներքին ու արտաքին քաղաքական զարգացումներ են սպասվում Թուրքիայում, ներկայացնում է պատմական գիտությունների թեկնածու, թուրքագետ ՀԱԿՈԲ ՉԱՔՐՅԱՆԸ:

Առաջին համաշխարհային պատերազմը սկսվեց 1914թ. օգոստոսի 1-ին (հուլիսի 19-ին) պետությունների երկու խմբավորումների՝ Անտանտի (Ռուսաստան, Անգլիա, Ֆրանսիա) և Գերմանա-ավստրիական բլոկի (Գերմանիա, Ավստրո-Հունգարիա, Թուրքիա, որոնց 1915թ. միացավ նաև Բուլղարիան) միջև: Անտանտին հետագայում միացան նաև Իտալիան, Ռումինիան և Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները: Կայզերական Գերմանիան օգոստոսի 1-ին պատերազմ հայտարարեց Ռուսաստանին, օգոստոսի 3-ին՝ Ֆրանսիային, իսկ 4-ին Անգլիան՝ Գերմանիային: Պատերազմական գործողություններն ընդգրկեցին Եվրոպայի, Ասիայի, Աֆրիկայի և Հեռավոր Արևելքի տարածքները:

2014 թ. մայիսի 17-ին ադրբեջանական «Բաքու փոստ» թերթի կայքում հրապարակվեց միջազգային հարաբերությունների ոլորտի իսրայելցի փորձագետ Արիե Գուտի հարցազրույցը, որում նա պնդում է, թե Ադրբեջանը «մնում է աշխարհի ամենահանդուրժողական երկիրը և միջքաղաքակրթական և միջկրոնական երկխոսության իսկական նմուշ է»:

Մասնագիտություններ կան, որոնց արժեքը, նշանակությունը հնարավոր չէ սահմանել, դրանք անգնահատելի են ցանկացած մարդու համար: Այդպիսին է բժշկի մասնագիտությունը, որ կոչված է պահպանելու մեկ այլ մարդու առողջությունը, անհրաժեշտության դեպքում՝ փրկելու կյանքը: Կրկնակի պատասխանատու է զինվորական բժշկի մասնագիտությունը: Զինվորական բժիշկը հոգ է տանում զինվորի` հայրենիքի պաշտպանի առողջության պահպանման մասին: Խաղաղ և պատերազմական իրավիճակում նրա մասնագիտական պատրաստվածությունից, հոգատար վերաբերմունքից է կախված հիվանդ կամ վիրավոր զինծառայողի շուտափույթ ապաքինումն ու շարք վերադառնալը: