Պատմությունը, առավել ևս ռազմարվեստի կամ պատերազմների պատմությունը լի է անորակ կապի կամ դրա իսպառ բացակայության հետևանքով տեղի ունեցած ձախողումների, պարտությունների օրինակներով։ Վաթեռլոոյի ճակատամարտում, չդիմանալով դաշնակիցների գերակշիռ ուժերի ճնշմանը, Նապոլեոնի ֆրանսիական գվարդիան դանդաղ նահանջում էր։ Ինքը՝ կայսրը, դեռ չէր կորցրել հաղթանակի հույսը և սպասում էր օգնական ուժերին։ Մոտենալով մարշալ Նեյին՝ նա հարցնում է, թե սուրհանդակ ուղարկե՞լ է օգնական ուժերի հետևից.

Հայոց բանակի կազմավորման 20-ամյակին նվիրված միջոցառումների շրջանակներում Երևանի Մ. Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանում մարտի 3-ին անցկացվեց գիտաժողով` նվիրված ռազմական բժշկության կայացմանը, անցած ուղուն և հետագա զարգացման հիմնախնդիրներին:

Կապիտան Մարգարիտա Կարապետյանը 1993 թվականից աշխատում է պաշտպանության նախարարության համակարգում։ Ներկայումս ծառայում է ՀՀ ՊՆ «Մայր Հայաստան» զինվորական թանգարանում։ Արտաքուստ ուրախ և ժպտերես Մարգարիտայի սրտում մեծ վիշտ կա անթեղված. եղբայրը՝ Երվանդ Կարապետյանը (Ճուտոն), զոհվել է Արցախյան պատերազմի ժամանակ, Շուշին ազատագրելիս։

Գնդապետ Ա. Պետրոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի բուժկետի պետը մայոր Զառա Մանուկյանն է։ Նա ծնվել է Երևանում, սովորել է Ստեփան Շահումյանի անվան միջնակարգ դպրոցում, որն ավարտելուց հետո ընդունվել է Մ.Հերացու անվան բժշկական համալսարանի նորաստեղծ ռազմաբժշկական ֆակուլտետ։ 1999-ին համալսարանն ավարտելուց հետո սովորել է ինտերնատուրայում, իսկ 2000թ. ծառայում է զորքերում։ Առաջնագծի զորամասերից մեկում սկսելով զինվորական բժշկի աշխատանքը: Կլինիկական օրդինատուրայում վերապատրաստվել է ականջի և քիթ-կոկորդի մասնագիտությամբ։ Այժմ ծառայում է զորամասում, ամուսնացած է, ունի երկու դուստր։

Երիտասարդ բժշկուհի ավագ լեյտենանտ Քնարիկ Հակոբյանը փոխգնդապետ Ա. Հարությունյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի բուժծառայության և բուժկետի պետն է։
Քնարիկը ծնվել է Երևանում, սովորել է N 199 միջնակարգ դպրոցում։ Դպրոցն ավարտելով՝ նա ընդունվել է Մ. Հերացու անվան բժշկական համալսարանի ռազմաբժշկական ֆակուլտետ, որն ավարտել է 2006թ., իսկ մեկ տարի անց սովորել է ինտերնատուրայում։ Քնարիկը թերապևտ է։ Նա ամուսնացած է, ունի երկու որդի։

1993 թվականն էր: Արցախյան պատերազմը հուժկու ալիքով տարածվել և ընդգրկել էր մեր երկրի սահմանամերձ շրջանները: Նորաստեղծ ազգային բանակը, որ ծնվել էր ժողովրդական ցասումից, օրեցօր կազմավորվելու և հզորանալու, իր ստորաբաժանումները ստեղծելու հիմնախնդիր ուներ: Պատերազմական տարածքում միայն կամավորական ջոկատներով, առանց միացյալ և համադրված հրամանատարության, զինվորական կարգապահության և հզոր զինտեխնիկայի այլևս հնարավոր չէր պաշտպանել սահմանները, շահել պատերազմը: Այդ իսկ անհրաժեշտությամբ, 1993թ. հունվարի 25-ին ՀՀ Սահմանապահ ուժերի պայմանագրային գումարտակի հիման վրա կազմավորվեց առանձին մոտոհրաձգային գունդը, այնուհետեւ, նույն թվականի փետրվարի 23-ին` զորամասը:

Գնդապետ Ա. Պետրոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասն այն ամուր կամուրջն է, որը թիկունքը կապում է առաջնագծի հետ, ապահովում է մարտական զորամասերի անխափան գործունեությունը։ Բարեբախտաբար, այդ կամուրջը շատ ամուր է և մշտապես կատարելագործվելով, ամրանալով՝ ամբողջությամբ կատարում է առաջադրվող խնդիրները։ Պլանային աշխատանքները, հրամանները ժամանակին և բարձր որակով կատարելու համար 2011թ. զորամասը ճանաչվեց լավագույնը և վերջին չորս տարիների ընթացքում երրորդ անգամ պարգևատրվեց պատվադրոշով։