Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ազգային բանակ

ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆ ԵՐԴՄԱՆ ՀԱՆԴԻՍԱՎՈՐ ԱՐԱՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ

Կենտրոնական զինվորական հավաքակայանից մինչև մշտական ծառայության վայր, ասել է թե՝ Հայրենիքի հանդեպ պարտքի կատարում, նորակոչիկներին տրվում են նախնական զինվորական գիտելիքներ, պատրաստում շարային քայլքի, ծանոթացնում զորամասի առօրյային, ընթերցում հայրենասիրական գրականություն, ցուցադրում տեսանյութեր, որոնցում արտացոլված է հարազատ զորամասի անցած փառավոր, մարտական ուղին՝ ձեռքբերումների ժամանակագրությունը՝ ուսումնական փուլից մինչեւ զորավարժություններ:

Հերթական միջոցառումն անցկացվեց գնդապետ Տ.Փարվանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորումում: Վարչակազմի սպաները ուշադրությամբ լսեցին գնդապետ Հ.Կարապետյանի դասախոսությունը, որն ուղեկցվում էր դիդակտիկ-ուսուցողական նյութերի մատուցմամբ, տեսանյութի ցուցադրմամբ, վարչության պետի կողմից յուրաքանչյուր հարցի խոր ու համակողմանի ներկայացմամբ ու վերլուծմամբ, անկաշկանդ հարցուպատասխանով:

ԳԻՏԵԼԻՔՆ ՈՒ ՀՄՏՈՒԹՅՈՒՆԸ` ԱՌԱՋԻՆ ՀԵՐԹԻՆ

Եթե ազգային բանակի մարտական զորամասերում ամառային ուսումնական փուլը նոր է սկսվում, ապա ուսումնականներում արդեն հետևում է մնացել մեկնարկային առաջին օրերին հատուկ կաշկանդվածությունը, և գործընթացը մտել է բնականոն հուն: Մենք չունենք այնպիսի մարտական զորամաս, որը զրահատեխնիկայի մասնագետներ չստանա մարշալ Հովհաննես Բաղրամյանի անվան զորամասից, և բարեբախտաբար, ամենուր գոհ են բաղրամյանցիներից: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել, որովհետև այստեղ վերադաս հրամանատարության խիստ հսկողության պայմաններում են անցնում բոլոր տեսական ու գործնական պարապմունքները:

«ԶԻՆՎՈՐԻ ՄԻԱԿ ՀԱՐԱԶԱՏՆ ԻՐ ԶԻՆԱԿԻՑ ԸՆԿԵՐՆ Է»

Բավականին երկար ժամանակ փորձում էինք հարցազրույց վերցնել զորամասի հրամանատար գնդապետ Արտակ Մախսուդյանից, սակայն չէր հաջողվում, քանի որ հրամանատարը չէր կարողանում ազատ ժամանակ գտնել զրույցի համար: Կա՛մ մարտական հենակետերում էր լինում, կա՛մ տարբեր ստորաբաժանումներում էր շրջում, կա՛մ էլ սպայակազմի հետ էր որեւէ հարց քննարկում, ժողով անցկացնում: «Նախ մեր գործն անենք, ապա խոսենք դրա մասին»,- գնդապետ Ա. Մախսուդյանից հաճախ էինք այս խոսքը լսում: Այնուամենայնիվ, մարտական հերթափոխից առաջ հաջողվեց մի քանի հարց ուղղել զորամասի հրամանատարին:

ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆ ԵՐԴՈՒՄԸ` ՍՐԲԱՎԱՅՐՈՒՄ

Դարեր առաջ, երբ հայոց սպարապետ Վարդան Մամիկոնյանը հաղթեց թշնամուն` մեզ պարտադրված պատերազմում, նա մի աղբյուրի կողքին կաղնու ծառ տնկեց: Ծառը մեծացավ, սաղարթակալեց, դարձավ մարտի գնացող զինվորների երդմնատեղի:
-Որդի՛, զորավարի աղբյուրից ջուր խմի՛ր, ձեռքդ զորավարի ծառին քսի՛ր, և քեզ ցավ չի՛ դիպչի,-պատգամում էին պապերը իրենց թոռներին: Նրանք գիտեին, որ ազգի հարատևության գաղտնիքը նախնյաց փառքը չմոռանալու, պատմության և սերունդների միջև կապն անխախտ պահելու մեջ է:

31-5-1-1

Օրերս գնդապետ Տիգրան Փարվանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորումում տեղի ունեցավ 2013թ. ուսումնական տարվա երկրորդ եռամսյակի արդյունքների ամփոփումը: Աշխատանքներին մասնակցում էին զորամիավորման հրամանատարությունը, զորամասերի ու ստորաբաժանումների հրամանատարները, ԲԿ վարչակազմը, Զանգեզուրի կայազորի դատախազ, արդարադատության 3-րդ դասի պետական խորհրդական Տիգրան Սարգսյանը:

ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԻՑ ԼԱՎ ԶԻՆՎՈՐ ՉԿԱ

Երիցս իրավացի էր Սպարապետը, երբ ասում էր՝ հայ զինվորից լավ զինվոր չկա, իսկ ես նաեւ ուզում եմ հավելել՝ հայ սպայից լավ սպա չկա։ Այսօր փոքր-ինչ վերապահումով, սակայն վստահաբար կարող ենք ասել, որ հայ սպան հենց այնպիսին է, ինչպիսին իր հանճարեղ դիտարկումներում նկատի է ունեցել ու ցանկացել մեծագույն մտածող և ռազմական գործիչ Գարեգին Նժդեհը։ Եթե այդպես չլիներ, գուցե մեր զինվորը աշխարհի ամենալավ զինվորը չլիներ, և ես համոզված եմ, որ լավ զինվոր ասելով՝ Վազգեն Սարգսյանը նկատի է ունեցել նաև հայ սպային, սպայի այն տեսակը, որ մշտապես զինվորի հետ է, զինվորի կողքին, իսկ կռվի ժամանակ` նրանից առաջ։