Ճակատագրեր
Մեծ եղեռնից փրկվածներից շատերն ու նրանց սերունդներն անցած 100 տարում բազում և բազմազան ծառայություններ են մատուցել մարդկությանը։ Ահա մեծանուն հայերից ևս մեկը, որն իր անխոնջ և օրինակելի ծառայությամբ հասել է ԱՄՆ ռազմածովային ուժերի ամենաբարձր` ԳԵՐԱԳՈՒՅՆ ԳԼԽԱՎՈՐ ԱՎԱԳ-ի կոչմանը:
Պավլիկ Մամբրեյանը ծնվել է 1968թ. հունվարին Արմավիրի շրջանի Մրգաշատ գյուղում: Հանգամանքների բերումով ընտանիքը տեղափոխվում է Երևան և բնակություն հաստատում Մալաթիա-Սեբաստիա համայնքում: Ավարտելով թիվ 174 միջնակարգ դպրոցը` ընդունվում է առևտրի տեխնիկում: 1987թ. զորակոչվելով խորհրդային բանակ` ծառայությունն անց է կացնում Աշխաբադ քաղաքի ներքին զորքերում:
Իվան (Հովհաննես) Աղայանցը ծնվել է 1911 թվականի օգոստոսի 28-ին, Գանձակում (Կիրովաբադ), ուսուցչի ընտանիքում։ Դեռ մանկուց բժշկուհի քույրը եղբոր մեջ սերմանեց հետաքրքրություն լեզուներ սովորելու նկատմամբ, իսկ չեկիստ եղբայրներն ամեն կերպ ձգտում էին իրենց ճանապարհով տանել եղբորը, որը հնարամտորեն ընտրեց ոսկե միջինը՝ չնեղացրեց ո՛չ քրոջը, ո՛չ էլ եղբայրներին…
Օդաչուական առաջին «փորձի» մասին hիշելիս դեմքը լուսավորում է պայծառ ժպիտը. «14 տարեկան էի, երբ մեր բարեկամը, որ «Իլ-14»-ի հրամանատար էր, մորս խնդրանքով ինձ իր հետ Մոսկվա տարավ: Ճանապարհին, թռիչքի ընթացքում, օդաչուների խցիկում նստած, ուշադիր նրա աշխատանքին էի հետեւում, երբ հանկարծ ավտոպիլոտը բարձրացրեց ու դիմեց ինձ` «Նստի՛ր»: