«Հայոց բանակը 20 տարեկան է». այս խորագրի ներքո Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում հունվարի 24-ին մեկնարկեց տոնական միջոցառումների շարք: Ներկա էին ինստիտուտի ղեկավար կազմը, ԵՊՀ ուսանողներ, ինստիտուտի հետ համագործակցող դպրոցների ուսուցչական եւ աշակերտական կազմը: Միջոցառման առաջին՝ պաշտոնական մասում կուրսանտներն ու ուսանողները ներկայացրին հայոց բանակի ստեղծման, կայացման ու զարգացման ընթացքը, նշելով, որ այսօր այն արդարացիորեն ընկալվում է որպես հաղթական ու ազատարար բանակ, նրան վստահում է մեր ժողովուդը, նրա հետ հաշվի են նստում օտարները, որ հայոց բանակը սոսկ զինված մարդկանց հավաքատեղի չէ, այլ գաղափարի շուրջ համախմբված նվիրյալների, իսկ հայրենիքի պաշտպանության գաղափարը այսօր դաջված է ամեն հայ զինվորի սրտում:

Նվիրվում է Արցախյան ազատամարտի մասնակից բոլոր բժիշկներին Շահումյանը կրակների մեջ էր… Այդ մասին գիտեին բոլորը։ Մեկ-երկու ժամ հոսանք ունենալու դեպքում հեռուստացույցի էկրանին լրատվություն էին փնտրում բոլորը… Բոլորի ուղեղն ասես շիկացած թավայի մեջ լիներ… Մեկի որդին էր առաջավոր գծում, մյուսի՝ բարեկամը, հարազատը, հարեւանը… Այնտեղ էին բոլոր նրանք, որոնց համար թանկ էր համազգային գաղափարը։ Այնտեղ հողը եռում […]

Ալվարդ Ավագի Կոստանյանը Արցախյան պատերազմի տարիներին կամավորական ինքնապաշտպանական ջոկատների կազմում ակտիվորեն մասնակցել է Հայաստանի սահմանամերձ շրջանների պաշտպանական մարտերին։ Նա եղել է «Ադանա» ջոկատից (հրամանատար Անդրանիկ Ջուլհակյան), որը 1990թ. դիրքավորված էր Տավուշի շրջանում, 1991-92թթ. Իջեւանի եւ Նոյեմբերյանի, 1992-93թթ.` Երասխի, Կոռնիձորի, Գյուլիբերդի տարածքներում: Մարտական գործողությունների ընթացքում, դժվարին ու վտանգավոր պայմաններում Ալվարդն ապահովում էր մարտիկների սնունդը, ու կացարանի և խրամատների, բլինդաժների մաքրությունը: Իր ջերմեռանդ ու նվիրված ծառայության շնորհիվ վայելում էր հրամանատարների եւ հերթափոխի տղաների անկեղծ հարգանքն ու սերը։

Վարդան Հովհաննիսյանը 1978թ. առաջին անգամ ոտք դրեց Երեւանի թիվ 142 միջնակարգ դպրոց: Սովորում էր բարձր գնահատականներով: Իր ազնիվ բնավորությամբ սիրելի էր բոլորի համար. «Օրինակելի վարք եւ բարձր առաջադիմություն ուներ: Ես Վարդանին դասավանդում էի ռուսաց լեզու, եւ երբ մտնում էի դասարան, ու հայացքս Վարդանի հայացքին էր հանդիպում, անկախ ինձնից զգաստանում էի. աննկարագրելի վեհություն կար նրա աչքերում:

Ես` զոհված ազատամարտիկ Ռաֆայել Սիմոնյանի մայրս, ու նաև երկու զինվորի տատիկս, ի սրտե շնորհավորում եմ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին, պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին և հանձին նրանց` մեր զինված ուժերի ամբողջ անձնակազմին` Ազգային բանակի 20-ամյա տարեդարձի առթիվ։ Շնորհավորում եմ բոլորին` գեներալից մինչև նորակոչիկ զինվոր: Մայրական օրհնանքս ձեզ, սիրելի՛ զինվորներ, աղաչանքս է Աստծուն, որ ձեզ օգնական լինի, որ ծառայեք խաղաղ երկնքի տակ ու պահպանեք ոչ միայն մեր հայրենիքը, այլև ձեզ` հայոց բանակը։ Պահպանեք, քանի որ մենք՝ մայրերս, թանկ ենք վճարել բանակի կայացման համար։

Մեր պատմությունը Նոյ նահապետից՝ աղավնու ճախրանքով, խաղողի շիվով է սկսվել ու շարունակվում է արդեն հազարամյակներ շարունակ: Այն գրվել է մագաղաթի, վանքերի սրբատաշ քարերի վրա, որին պակասում էր մի կարեւոր բան… Եվ մենք գրեցինք մեր նորօրյա պատմության հաղթանակի էջը…

Երևանի պետական համալսարանի «Երիտասարդ համալսարանականների միավորում» կազմակերպության նախաձեռնությամբ և պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ հունվարի 16-ին Եռաբլուրում մեկնարկեց հայկական բանակի 20-ամյակին նվիրված` «Բանակը մենք ենք» միջոցառումների շարքը: Երիտասարդ համալսարանականներն ի հիշատակ զոհված ազատամարտիկների` կազմակերպեցին մոմավառություն և մոմերով գրեցին «Բանակը մենք ենք»: