Հայերիս կարեւոր ազգային առանձնահատկություններից մեկն էլ գերդաստանի, տոհմի բնատուր զգացողությունն է, կապվածությունը, ազգակցական զգացումը։ Մենք նման չենք այն ազգերին, որոնք համարյա օտարի պես են նույնիսկ մոտ ազգականների՝ զարմիկ-զարմուհիների հետ, եւ սերը, նվիրվածությունը փոխարինում են սառը քաղաքավարությամբ, հոգատարությունը, ջերմությունը՝ պարտականությամբ։

Պատահում է, չէ՞, որ մի անպատեհ միտք գալիս-խցկվում է գլխիդ մեջ ու սկսում ծավալվել: Ուզում ես ազատվել դրանից, բայց չես կարողանում: Ուզում ես ուրիշ բան մտածել, բայց էդ միտքը գրավում է ամբողջ ուղեղդ…

Հունիսի 21-ը բանաստեղծ Լյուդվիգ Դուրյանի ծննդյան օրն է: 2010 թվականին գրողն ավարտեց իր երկրային կյանքի ուղին՝ մեզ թողնելով իր հարուստ գրական ժառանգությունն ու ճշմարիտ մտավորականի առինքնող կենսագրությունը: Գրողի ծննդյան 70-ամյակին նվիրված այս զրույցը անդրադարձ է նրա անցած ճանապարհի սրտառուչ ու անմոռաց դրվագներին:

Հայաստանն իմ տո՛ւնն է,
Խենթացնո՜ղ սիրուն է
Լուսավառ գարո՜ւնը
Նրա ապրեցնո՛ղ:

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի հրատարակչական բաժինը լույս է ընծայել ՀՀ ԶՈՒ հոգևոր առաջնորդ տեր Մովսես վարդապետ Սարգսյանի «Արդարացի պատերազմի տեսությունը» գիրքը՝ նվիրված ՀՀ ԶՈՒ առաջնորդության 25-ամյակին։

Այդպես էլ գիտեի։ Ընկանք կրակի բերանը։ Լույսը բացվելուն պես թուրքերը նկատեցին ու սկսեցին կրակել։ Իսկ էդ տհասն աննկատ չքվել էր։ Ձեռքս ընկներ՝ կգնդակահարեի։ Հազար ասի՝ սա դիրքի համար հարմար տեղ չի։ Հողն էլ քարոտ, չոր՝ մինչեւ լուսանալը հնարավոր չէր խրամատավորվել։

«Գեռնիկան» պատկերում է տառապող մարդկանց, կենդանիներին, շինությունները, որոնք պատերազմի ու քաոսի ազդեցությամբ այլակերպվել են։ Աշխարհում ոչինչ չի փոխվել…