Ծնվել է 1898 թվականին, Կապանի շրջանի Գեղանուշ գյուղում:
Միխայիլ Աղաթելի Հարությունովը Հայրենական մեծ պատերազմին մասնակցել է առաջին օրվանից:

Տարոնն ու Սասունը, որ դարեր շարունակ պահպանել էին իրենց ազատատենչ ոգին, 1880-ականներից սկսած դառնում են թուրքական կառավարության հայահալած քաղաքականության թիրախը, որի նպատակը մեկն էր՝ քրդական ցեղախմբերի օգնությամբ հայ տարրին զրկել իր պատմական Հայրենիքից:

Մեկ ուրիշ անգամ փոխգնդապետ Իվանյանը դիվիզիայի ինժեների հետ միասին իրագործեց պաշտպանության ճակատային հատվածի հակատանկային ականապատման մի այնպիսի հնարամիտ համակարգ, որ հակառակորդի ոչ մի տանկ կամ մարտական այլ մեքենա չկարողացան հաղթահարել այն:

Գեներալ Քրիստափոր Իվանյանը Հայրենական մեծ պատերազմի առաջին օրերից մինչև մեծ Հաղթանակի օրը անընդհատ մարտի մեջ է եղել: Նա տասնմեկ անգամ վիրավորվել է, սակայն միշտ մնացել է շարքում՝ սրբորեն կատարելով իր զինվորական պարտքը:

Մենք՝ հայերս, հերոսական ժողովուրդ ենք։ Կարող ենք մեր երկիրը ոսոխից պաշտպանել, հարկ եղած դեպքում՝ հերոսաբար կռվել։ Ուստի, ամեն մի հայ երիտասարդ պետք է անցնի զինվորական բովով, սովորի զինվորական արվեստը, պատրաստ լինի իր ժողովրդի պատիվը պաշտպանելու։

1915-1916 թթ. Օսմանյան կայսրությունում երիտթուրքական կառավարությունը իրականացրեց ցեղասպանություն՝ ոչնչացնելով 1,5 միլիոնից ավելի հայերի: Սակայն մի շարք բնակավայրերում հայերը դիմեցին ինքնապաշտպանության, որը հնարավորություն ընձեռեց փրկվելու, կամ էլ զենքը ձեռքին արժանապատվորեն մահն ընդունելու:

Ավանի վերջին տնից էլ հեոու է զորանոցը։ Ճանապարհը մեկ-մեկ փոսերն է ընկնում, հիշեցնելով, որ մեզնից առաջ այստեղով պատերազմն է անցել։