Պատմության էջերից
Մի դրվագ «Սասնա ծռեր» կամավորական ջոկատի հրամանատար Աշոտ Մանուկյանի հետ հանդիպումից
2020 թվականին նշվելու է ֆաշիզմի դեմ տարած հաղթանակի 75-ամյակը: Հաղթանակն ապահովելու գործում մեծ էր հայ ժողովրդի ավանդը: Շուրջ 600 հազար հայորդի Հայաստանից և աշխարհի մի շարք երկրներից մասնակցեց պատերազմին: Նրանցից շատերն արժանացան հերոսի կոչման, շքանշանների և մեդալների: Մենք պարբերաբար կներկայացնենք հերոս հայորդիներին:
Խորհրդակցելով իր գումարտակի զինջոկատների հրամանատարների հետ՝ Պետոն վճռում է գործողությունը իրականացնել հետևյալ ուղղվածությամբ. ամենից առաջ անհրաժեշտ էր օգտագործել 2071 բարձունքի դիմացի հենակետում տեղաբաշխված Մամիկոնի (Կալոյան Մամիկոն, Թբիլիսիից) ու Մանուկյան Դավիթի գլխավորած զորախմբի մարտիկներին: Նրանք, մինչ այդ, իրենց մարտիկներով մի քանի անգամ այդ հենակետում լավ ջարդ էին տվել ադրբեջանցիներին ու մանրակրկիտ հետախուզել ու ուսումնասիրել էին տեղանքը և շատ լավ ծանոթ էին դրա յուրահատկություններին:
Այդ ժամանակ գումարտակը գործում էր Պետոյի հրամանատարությամբ:
Ռոմիկի ջոկատը, մինչև Պետոյի Քելբաջար տեղափոխվելը, այդ ճակատում հանդիպում է բազում դժվարությունների:
31 տարի առաջ փետրվարի 20-ին Ստեփանակերտում կայացավ Լեռնային Ղարաբաղի մարզխորհրդի պատմական նիստը: Մարզային խորհուրդը որոշում կայացրեց Հայաստանի հետ վերամիավորվելու վերաբերյալ…
Մեծ կարեւորություն տալով ռազմաճակատի այդ հատվածում ղարաբաղյան զինավաշտերի դիրքերը անպայմանորեն խորտակելու անհրաժեշտությանը՝ ադրբեջանական հրամանատարությունը վճռում է չխնայելով ուժերը՝ հարձակումը շարունակել նաեւ գիշերը:
Եփրատն անցնելիս Ալեքսանդր Մակեդոնացին պաշարեց հայկական մի բերդ: Մակեդոնական բանակը երեք օր շարունակ գրոհեց, սակայն հայերը մնացին անսասան, բերդը` անառիկ: Չորրորդ օրը մակեդոնացիները շատ զարմացան, երբ տեսան, որ բերդի աշտարակից հայերը կախել են մի մեծ լավաշ:
