#21 (1341) 27.05.2020 – 2.06.2020
Ավետիք Իսահակյան – Տեսնում եմ Արարատյան երկիրը, հայ ժողովուրդը՝ ուժեղ, պայծառ, հզոր. ստեղծում է, պայքարում, ապրում…
Ազգերն իրենց անցած դարավոր ճանապարհների պատերազմական խաչմերուկներում են կերտել ռազմերգերն ու ռազմապարերը, ձեւավորել սեփական ռազմամտածողությունն ու ազգային հերոսապատումները։
Հայաստանի հյուսիսարևելյան սահմանագոտու տարբեր հատվածներում տեղակայված զորամասերի անձնակազմը մարտական հերթապահություն է իրականացնում առավելապես լեռնային, սարերով ու ձորերով կտրտված, անտառապատ բարդ տեղանքում:
Ռոբերտ Կարայան վիպասանի, առակագրի, բանաստեղծի, մանկագրի, հրապարակախոսի մասին խոսել են ժամանակի երևելի մտավորականները: Նրա բանաստեղծության մասին դրվատանքի խոսքեր են ասել Իսահակյանը, Սևակը և այլ նշանավոր բանաստեղծներ ու գրականագետներ:
1993թ. մայիսի ութն էր: Նոր էի վերադարձել ճակատային գծից: Զենքը հանձնեցի հրամանատարիս և որոշեցի գնալ Շուշի՝ ներկա լինելու քաղաքի ազատագրմանը նվիրված տոնախմբությանը:
Հայաստանի անկախությունն ու Արցախյան պատերազմի հաղթանակը թրծվեցին ազգային-ազատագրական պայքարի հնոցում, որտեղ հարյուրավոր նվիրյալներ սեփական հոգու կրակով կռում-կոփում էին ազատ Հայաստանի տեսիլքը: Նրանք պատրաստ էին Հայաստանի անկախությունը փրկագնել սեփական կյանքով:
