#42 (1009) 24.10.2013 – 30.10.2013
Ինձ ինչու՞ թվաց այն ժամանակ,
թե դու հանդարտ քնած ես:
Ուզում էի հպվել մարմնիդ.
Վախեցա արթնացնել:
Վախեցա հոգնած զինվորիդ
կարճ հանգստից կտրել:
Գորշ, ցեխակոլոլ հրասայլը` հանկարծակի կտրելով ռազմագծի բախման հատվածը, վայրենի հռնդյունով, անխնա ցրիվ տալով խաղողի մարգերը, անարգել առաջ էր սլանում: Հրամանատարը հեռադիտակով հանդարտ զննում էր անհամար ցեխաշերտերը անփութորեն այս ու այն կողմ ցպնող խելապատառ հրեշին:
Աստված Սուրբ Գիրքը պարգեւել է ինչպես բովանդակ մարդկությանը, այդպես էլ յուրաքանչյուր մարդու՝ ինձ ու քեզ: Որովհետեւ Աստված կամենում է, որ «բոլոր մարդիկ» (հետեւաբար եւ դու) «փրկվեն եւ հասնեն ճշմարտության գիտությանը» (Ա Տիմ. 2; 4): Այս է Նրա՝ Սուրբ Գիրքը յուրաքանչյուրին շնորհելու պատճառը. որպեսզի կարդալով կամ լսելով այն՝ մարդիկ կարողանան հավիտենական փրկության հասնել:
Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը զորամաս կատարած այցի ընթացքում հանդիպեց նաեւ մեր համայնքի հասարակության եւ ղեկավարության հետ: Այդ հանդիպման ժամանակ ես որպես համայնքի ղեկավար մի շարք հարցեր բարձրացրի, որոնք գյուղի համար ունեին եւ՛ կենսական նշանակություն, եւ՛ նպատակամղված էին երիտասարդներին գյուղում պահելու, ամրացնելու խնդիրներին:
Միլիարդավոր նավթադոլարների մեջ լողացող, սակայն բարոյականությունից զուրկ Ադրբեջանն զբաղված է ահռելի գումարներ բաժանելով բոլոր նրանց, ովքեր պատրաստ են ուշադրություն դարձնել նրա քարոզչությանը:
Բաքվի կաշառակերության սխեման, որն ամբողջ աշխարհում հայտնի է որպես «խավիարային դիվանագիտություն», այժմ էլ իր թակարդն է գցել Վաշինգտոնի ազդեցիկ վերնախավին: Ըստ երևույթին, ամերիկացիների պակաս չի զգացվում, որոնք պատրաստ են իրենց հոգիները ծախել ինչ-որ գումարի համար: Ադրբեջանը, որպես լոբբինգի ասպարեզում նորելուկ, արագորեն սովորեց այդ ոլորտի հնարքներն իր «ավագ եղբայր» Թուրքիայից` քաղաքական խաբեությանը քաջատեղյակ վարպետից:
Այս տարվա հունիսի վերջին լրատվամիջոցները տեղեկացրին, որ Իսրայելի խորհրդարանը` Կնեսետը, կարող է փոխել պետական խորհրդանշանները (այդ թվում ազգային օրհներգն ու դրոշը), որպեսզի երկրի արաբ բնակչությունը նույնպես կարողանա դրանք համարել իրենը: Իսկապես. իսրայելցի որևէ արաբ չի կարող երբևէ ոգեշնչվել, օրինակ՝ Իսրայելի օրհներգով, որում ասվում է. «Քանի կրծքում դեռ արթուն է հոգին հրեայի// Եվ դեպի Արևելք ու առաջ, Սիոնին է ուղղված իր հայացքը,// Ուրեմն՝ դեռ վառ է այն հույսը,// Որ երկու հազար տարեկան է`// Ազատ ժողովուրդ լինել իր հողում, // Սիոնի, Երուսաղեմի երկրում»: