Շուլի անուն երբեք չէի լսել, իսկ մեր Շուլին՝ Շուլի Հակոբյանը, քառօրյա պատերազմի ժամանակ երեք տանկ է խոցել: Չգիտեմ՝ աշխարհում էլի Շուլի կա, թե ոչ, բայց մի բան հաստատ է՝ մեր Շուլին իր սխրանքով փառավորեց այդ անունը:

Ի՞նչ է ուտում զինվորը. այս հարցը ամենից շատն է մտահոգում հասարակությանը, զինվորների ծնողներին: Արդյոք թարմ, սննդարար ու որակյա՞լ է զորամասեր առաքվող պարենամթերքը: Որոշեցինք պարզել տեղում, թե ինչ ճանապարհ է այն անցնում, մինչեւ կդրվի զինվորի սեղանին: Մեկնեցինք ՀՀ ՊՆ պարենի եւ տեխնիկական միջոցների կենտրոնական բազա, որտեղ պահպանվում է ամբողջ սննդամթերքը:

Հուլիսի 18-ից 21-ը և 26-ին գնդապետ Հ. Թևոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում անցկացվել են ցուցադրական զորավարժություններ, որոնց ներկա են եղել ԼՂՀ ՊԲ մյուս զորամասերի հրամանատարական կազմի ներկայացուցիչները: Զորամասի պատրաստվածությունը գնահատվել է «լավ»:

Սահմանամերձ այս զորամասը 2015 թվականի արդյունքներով ԶՈՒ մարտական հերթապահություն իրականացնող զորամասերի մեջ գրավել է երկրորդ պատվավոր տեղը, եւ զորամասի հրամանատարությունը լի է վճռականությամբ մարտական հերթապահություն կատարող զորամասերի մեջ դառնալու լավագույնը:
Շրջեցինք զորամասի պահպանությանը վստահված սահմանի հենակետերում եւ մեր աչքով տեսանք կատարված հսկայածավալ ամրաշինական աշխատանքները, կատարելագործված ինժեներական կառույցները:

Մայոր Լեռնիկ Մարգարյանը՝ մեր ընկերը, 23 տարի ծառայել է զինված ուժերում, եղել է զորամասի շտաբի պետի տեղակալ: Զորացրվեց, բայց նրա տեղը շարքում դատարկ չմնաց: Բանակ զորակոչվեց որդին՝ Արմանը: Հայ տղամարդու համար չկա ավելի մեծ երջանկություն, քան արու զավակին զինվորացած տեսնելը: Վեց ամիս առաջ մեր ընկերն այդ բերկրանքը երկրորդ անգամ ապրեց: Մենք նրան աչքալուսանք էինք տալիս, իսկ նա հպարտանում էր, որ Արմանը թեեւ պիտանի էր ոչ շարային ծառայության, բայց ընդդիմացավ. «Ուզում եմ ծառայել դիրքերում»:

Փոխգնդապետ Մուշեղ Սահակյանն ավարտել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանը, ինքնակամ ծառայության է անցել ԼՂՀ զորամասերից մեկում: Ծառայել է տարբեր զորամիավորումների ենթակա ստորաբաժանումներում: Զբաղեցրել է դիվիզիոնի շտաբի պետի, այնուհետեւ՝ հրամանատարի պաշտոնը: Այժմ ՀՀ հյուսիսարեւելյան սահմանագոտում տեղակայված զորամասերից մեկի հրետանու պետն է:

Առանձին խաղաղապահ ինժեներասակրավորային զորամասի հերթապահը վաշտի հրամանատար, կապիտան Լեոնիդ Հովհաննիսյանն է: Նրան ներկայացնելիս զորամասի շտաբի պետն ասում է. «Եթե սակրավորները հայտնաբերած ականները հաշվելու սովորություն ունենային՝ Լեոնիդը առաջամարտիկ կլիներ»: Կապիտանը հումանիտար ականազերծման աշխատանքներ է իրականացրել Հայաստանի Հանրապետության սահմանամերձ շրջանների գրեթե բոլոր տարածքներում, որտեղ ռազմական գործողություններ են ընթացել 90-ականներին: