Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

ԱՆՊԱՅՄԱՆ ԿՎԵՐԱԴԱՌՆԱՆ



Շարքային Հովհաննես Խաչիկյանը զորակոչվել է 2010 թվականի հունիսին։ Բարեխիղճ, կարգապահ ծառայության համար ունի շնորհակալագրեր, հրամանատարության կողմից նամակ է ուղարկվել ծնողներին։ Գնդացրորդ է, հոկտեմբերին տեղի ունեցած զորավարժության ժամանակ ճանաչվել է զորամասի լավագույն զինծառայող։ Ամաչկոտ է, քչախոս, ժպտերես։

-Հովհաննես, պատմի՛ր քո մասին։

-Ծնվել եմ Արմավիրի մարզի Ջրառատ գյուղում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ծնողներիս հետ տեղափոխվել եմ Մոսկվա, սակայն, երբ եկավ զորակոչի ժամանակը, վերադարձա եւ եկա ծառայության։

-Հիմա ո՞վ է տանը սպասում քեզ։

-Քույրս, եղբայրս նույնպես Մոսկվայում են, ծնողներիս մոտ։

-Եղբայրդ ծառայե՞լ է։

-Այո՛, նա նույնպես ծառայել է սահմանամերձ զորամասում, Իջեւանում։

-Երբ արտերկրում էիր, կարոտո՞ւմ էիր ձեր գյուղը. ի՞նչ կպատմես գյուղի մասին։

-Իհարկե, կարոտում էի։ Կարոտն այն բառը չէ, երեւի պետք է հեռու լինես ծննդավայրից, որ զգաս այդ բառի իմաստը։ Սովորել եմ մեր գյուղի դպրոցում, որը կոչվում է գյուղի հերոս Թաթուլ Խաչատրյանի անունով։ Կռվի տարիներին գյուղի ջոկատի հրամանատարը նա է եղել։ Գյուղը երեք զոհ է տվել։

-Հովհաննես, ի՞նչ է ըստ քեզ հայրենասիրությունը։

-Հայրենասիրությունը այն զգացողությունն է, երբ ամպոտ եւ անձրեւոտ օրերին սահմանին կանգնած միտք ես անում քո հարազատների, թիկունքում հանգիստ ու խաղաղ ապրող քո հայրենակիցների մասին։

-Իսկ երբ հարազատներդ հեռվո՞ւմ են։

-Ես երբեք նրանց հեռվում չեմ պատկերացնում։ Ինձ թվում է` մեր տանն են եւ սպասում են ինձ։

-Ի՞նչ ես մտադիր անել ծառայությունից հետո։

-Սիրում եմ զբաղվել ոսկերչությամբ։ Ծառայությունից հետո կաշխատեմ այդ մասնագիտությամբ եւ մերոնց անպայման տուն կբերեմ։

-Կվերադառնա՞ն։

-Անպայման, որովհետեւ ես այնտեղ եղել եմ եւ գիտեմ, թե ինչ բան է կարոտը։ Զգացել եմ մերոնց կարոտը մեր գյուղի, մեր տան, անգամ մեր այգու ծառերի հանդեպ։ Անպայման հետ կգանք։ Իմ երազանքն է, որ նորից մեր ամբողջ ընտանիքով հավաքվենք հայրենի հարկի տակ։

-Ծառայությունն ի՞նչ տվեց քեզ, որպես հիշողություն ի՞նչ կմնա։

-Հայրենիքի զգացողություն, հրաշալի ընկերներ՝ Խաչիկ Կիրակոսյան, Սարգիս Ցականյան, Հայկ Մկրտչյան եւ շատ շատերը, որոնց հետ ամբողջ կյանքում կհիշենք մեր ծառայության այս երկու տարիները։

ԳՆԵԼ ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆԻ
Լուս.` ԳԱՐԻԿ ԱՐՄԵՆԱԿՅԱՆԻ

Խորագիր՝ #48 (913) 8.12.2011 – 14.12.2011, Ազգային բանակ


14/12/2011