Արշակ Գեւորգյան

 

ՆՎԻՐՈՒՄԻ ՏՈՂԵՐ

 

Տողերս վառման քեզ եմ նվիրում,

Ո՜վ հայ ժողովուրդ, որ խենթ պայթեցիր

Քառօրյա կռվում, որպես մի ձուլում,

Որպես մի հոգի, որպես մի բռունցք:

 

Տողերս այրման քեզ եմ նվիրում,

Ո՜վ քաջ կամավոր, որ ելար խրոխտ,

Կյանք ալիքեցիր երկրիդ դիրքերում,

Եվ կամք ձևեցիր, մի կամք անհողդողդ:

 

Տողերս սիրով ձեզ եմ նվիրում

Սփյուռքի՛ հայեր. վտանգի ժամին,

Ձեր հողի կանչին դարձաք դեպի տուն,

Նոր ուժ բերեցիք հայրենի հողին:

 

Տողեր արևեմ այս արև ազգին,

Որ գիտի կռվե՛լ, գիտի պայքարե՛լ,

Որ շողա՛լ գիտի իր վառ ակունքին,

Արարե՛լ գիտի, գիտի քանքարել:

 

 

ԳՈՎՔ ՀԵՐՈՍՆԵՐԻ

 

Երգում եմ գովքը հերոս տղերքի,

Որ չընկրկեցին թշնամու առաջ,

Հանուն վեհ պատվի, հող հայրենիի,

Չունեցան ո՛չ վախ և ո՛չ էլ նահանջ:

 

Երգում եմ փառքը այն հայ զինվորի,

Ով հանուն լույսի, հանուն վառ կյանքի,

Իր կյանքը տվեց սրբազան հողին՝

Լուսեղեն պսակ իր հավերժ փառքին:

 

Երգում եմ բարքը այն քաջ զինվորի,

Որ դիրքում մնաց քառօրյա կռվում,

Եվ  չնահանջեց ու մնաց արի

Ու կամք պարտադրեց թշնամուն կռվում:

 

Երգում եմ փառքը հոգու կորովի,

Որ թեկուզ կռվում դարձան հաշմանդամ,

Սակայն տոկացին  կյանքում նորովի,

Եվ խինդ խնդացին հար շարունակման…