ՀԱՐՑՐՈՒ՝ ԻՆՉՈ՞Վ ՕԳՆԵՄ

Զրույց կապիտալ շինարարության եւ զորքերի բնակավորման վարչության պետ, քաղացիական հատուկ ծառայության 2-րդ դասի պետական խորհրդական ԱՇՈՏ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ հետ

-Պարոն Գրիգորյան, մեր զրույցը Ձեր ծննդյան տարեդարձի առիթով է եւ պիտի նվիրվի Ձեր կենսագրությանը, անցած ճանապարհի իրադարձային դրվագներին։ Թերեւս սկսենք ամենասկզբից… ՈՒ՞մ կերպարով է ամբողջանում Ձեր մանկությունը, ի՞նչ պատկեր է արթնանում մանկություն ասելիս։
-Իմ մանկությունը մարմնավորվում է հորս կերպարով, նա իմ մանկության շունչն ու ոգին էր։ Իմ հերոսը։

-Մի առիթով, երբ հիշում էիք Ձեր ուսանողական տարիները, ասացիք, որ ի տարբերություն շատերի, Դուք հեռու եք եղել մայրաքաղաքային զվարճանքներից, աղջիկներից… Բայց ահա Ձեր կենսագրության մեջ գրված է, որ բուհի երրորդ կուրսում հասցրել եք ամուսնանալ։
-Կինս իմ համակուրսեցին էր։ Նա ծագումով մեր կողմերից էր՝ ղարաբաղցի։ Գեղեցիկ աղջիկ էր ու լավ էր սովորում։ Չեմ կարող ասել, թե ընտրությունս գիտակցված, հաշվենկատ որոշում էր, պարզապես ես սիրահարված էի…

ԻՄ ԸՆՏԱՆԻՔԸ

Կինս ունի բոլոր այն հատկանիշները, որոնք հարկավոր են ինձ նման տղամարդու հետ խաղաղ, ներդաշնակ ու ամուր ընտանիք կազմելու համար։ Կինս կազմակերպված է, ճշգրիտ, սիրում է կարգուկանոն։ Նրա համբերատարությունը սահման չունի։ Կյանքը նրա համար նվիրում է ամուսնուն, երեխաներին։ Շատ եմ գնահատում կնոջս։ Նրա բարձր ինտելեկտը, մարդկային նկարագիրը, երեխաներին ու թոռներին դաստիարակելու տաղանդը եւ գեղեցիկ ու հաշտ ընտանիք կազմելու ունակությունը։ Երբեմն մտածում եմ, որ ես քիչ եմ զբաղվել երեխաների դաստիարակությամբ, հետո մխիթարում եմ ինքս ինձ. երեխաները ավելի շատ դաստիարակվում են ոչ թե հոր քարոզներով, այլ հոր կերպարով։ Տղաս գնաց իմ ճանապարհով, ընտրեց իմ մասնագիտությունը (թերեւս՝ իմ կերպարը)։

-Դուք պատերազմի ժամանակ եղել եք կանոնավոր բանակի սպա՝ դասակի հրամանատարից հասել եք գումարտակի հրամանատարի պաշտոնի։ Ձեր մարտական ուղին հուշում է, որ գիտեք պատերազմի ուղնուծուծը…
-Արցախյան պատերազմում հաղթեց հայ զինվորը։ Հայ տղան իր արյունը թափեց սահմանին՝ կամավոր ու քաջաբար։

-Բնականաբար, հարցազրույցից առաջ փորձել եմ ծանոթանալ Ձեր կենսագրությանը, ծառայական գործունեության մանրամասներին։ Պարզվում է, որ Ձեր ղեկավարած գումարտակում հատկապես վերջին տարիներին ոչ մի հանցանք կամ զանցանք չի արձանագրվել, փախուստի ոչ մի դեպք չի եղել։ Ո՞րն էր հաջողության ամենակարեւոր պայմանը, բանալին…
-Սերն ու հոգատարությունը զինվորի հանդեպ։

ԻՄ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐԸ ՍԻՐՈՒՄ ԷԻՆ ԻՆՁ

Ես անձամբ ճանաչել եմ իմ յուրաքանչյուր զինվորին, իմացել եմ կենսագրությունը՝ որտեղից է, ինչպիսի ընտանիք ունի, հոգեվիճակը, բնավորությունը, հակումները։ Մտածել եմ՝ ծնողը ինձ է հանձնել իր որդուն, ու ես պարտավոր եմ հայր լինել նրա համար։ Ես հավասար աչքով եմ նայել բոլոր զինվորներիս, օգնել եմ ինչով կարող եմ, խրատելիս էլ հայրաբար եմ խրատել։ Արձակուրդները տրվել են առանց խտրականության, առանց խախտելու հերթը։ Իմ զինվորներից ոչ մեկը առավելություն չի ունեցել մյուսի հանդեպ։ Սա՛ է հաջողության բանալին։ Մեր գումարտակում զինվորը ոչ մի րոպե պարապ չի մնացել։ Իմացել եմ, թե յուրաքանչյուր պահի, յուրաքանչյուր զինվոր ինչով է զբաղված։ Ոչ ոք դուրս չի մնացել հսկողությունից։ Ես նայել եմ զինվորի դեմքին՝ հասկացել եմ՝ երբ է հիվանդ, անտրամադիր, երբ հոգս ունի, անմիջապես կանչել եմ աշխատասենյակ, զրուցել եմ հետը, օգնել եմ։ Մի անգամ տասը հատ սվին-դանակ էր կորել զինանոցից, հավաքեցի գումարտակը ու սկսեցի խոսել զինվորներիս հետ։ Ո՛չ գոռացել եմ, ո՛չ անպատվել, պարզապես բացատրել եմ։ 15 րոպեից եկան- զեկուցեցին, որ գողացված սվին-դանակները դրված են զինանոցի մուտքի մոտ։ Ես շատ բան եմ սովորել իմ գնդի հրամանատարից՝ երջանկահիշատակ Հովհաննես Ազոյանից։ Նա զինվորների հետ էր ճաշում, նրա բաժինը լցվում էր ընդհանուր կաթսայից. էդ ո՞ր խոհարարի մտքով կանցներ վատ պատրաստել զինվորի համար։ Հետո ես էլ էի այդպես անում՝ ճաշում էի իմ գումարտակի զինվորների հետ։ Մենք ապրում էինք մի ընտանիքի նման, իմ գումարտակում նեղված զինվոր չկար՝ ընկճված կամ նվաստացած, խեղճացած զինվորը հրամանատարի պարտությունն է։ Իմ զինվորները սիրում էին ինձ, եւ դա իմ ամենամեծ ձեռքբերումն էր՝ որպես զինվորական հրամանատար։ Եթե յուրաքանչյուր հրամանատար կարողանա ասել՝ իմ զինվորները սիրում են ինձ, մենք կունենանք աշխարհի ամենաուժեղ բանակը։

-Պաշտպանության համակարգում տարբեր պաշտոններ ստանձնելուց հետո ծառայության եք անցել կապիտալ շինարարության եւ զորքերի բնակավորման վարչությունում՝ որպես ծառայության պետ, ապա վարչության պետի տեղակալ, վարչության պետ։ Որո՞նք են եղել Ձեր ամենակարեւոր ձեռքբերումները ա՛յդ տարիներին։
-Մենք տարիներ շարունակ կառուցել ենք զինվորի համար, բարելավել ենք զինվորի կենցաղային պայմանները։